De wekker was verzet en de nieuwe tijd om gewekt te worden was negen uur. Ik heb heel weinig reistijd in Macau dus iets later opstaan mag geen probleem zijn. Wat wel onaangenaam was viel uit de lucht in de vorm van een lichte maar gestaagde motregen. Ik had het voorspeld hoe het weer hier in elkaar zat en het klopte inderdaad. Regen en donker weer voor vandaag, maandag tot en met woensdag licht bewolkt. Laten we maar hopen dat het ook zo is!
Nu vandaag was het meer lopen dan bezoeken. Een lange wandeling met een stuk of drie bezienswaardigheden langs het pad. Ik ging eerst rechtsaf en liep langs het water richting het noorden naar de poort naar China. Onderweg passeerde ik veel plaatsen die ik al eerder had bezocht en dat was niet zo vreemd omdat Macau een relatief kleine stad is. Aan de andere kant is het ook fijn om op bekend terrein te zijn, minder zoeken naar de weg en bekend met fijne plaatsen om wat te eten. Zo ook vandaag. Geloof het of niet maar het was koud, of beter gezegd, het voelde koud aan. De combinatie van de motregen met een stevige wind en een temperatuur van rond de 25 graden maakte het niet warm zoals je zou verwachten in de tropen.
Eenmaal aangekomen aan de waterkant zag ik er vreemd uit naast de vissers gestoken in hun dikke jassen. Sandalen, een korte broek en een dun overhemdje met korte mauwen. Nadat ik “the Pearl” had gezien zocht ik snel de beschutting van de gebouwen op. Een paar Portugese custardtaartjes warmde me op maar een plaats voor een kopje koffie kon ik niet vinden.
Nadat ik een stuk van het wereldberoemde Macau Grand Prix Circuit had gelopen stond ik voor de deur van het Macau Communicatie Museum. Ik moest heel nodig en ik was bereid geweest om de entree te betalen zelfs als ik alleen het toilet had mogen gebruiken. Toen ik het gebouw binnenstapte was het nog kouder dan buiten. Mijn tenen krulde in mijn sandalen van de kou en ik verwachte dat ik de damp van mijn adem kon zien, zou koud had ik het.
Gelukkig voelde ik me stuk beter nadat ik het toilet had gebruikt en nu ik hier toch was zou ik ook maar even naar de tentoongestelde attributen kijken. En het was een leuk museum. Het begon op de erg saaie begane grond maar op de eerste verdieping was er voldoende te doen. Er waren heel weinig bezoekers dus de medewerkers konden je alle aandacht geven die je nodig had. De leuke jongedame begeleide mij door de verschillende groepen op de etage. Eerst mocht ik een postzegel ontwerpen en die werd later afgedrukt en geperforeerd. Het was een echte bruikbare en als ik het wilde kon hij op de luchtpost envelop met mijn eigen foto worden geplaatst.
“Nee dank U, ik bewaar hem liever als souvenir”, vertelde ik het meisje.
Mijn gedachten dwaalden af naar jaren geleden toen ik als postsorteerder op het logistiek bedrijf van de oude PTT werkte, dat was alweer meer dan 15 jaar geleden. De etage met de afdeling magnetisme liet ik maar voor wat het was. Gewoon er doorheen lopen en niets aanraken. Dat kan ook niet meer met de hoeveelheid gevoelige elektronica die ik tegenwoordig op me draag. De tijd was sneller gegaan dan gedacht en ik was verbaasd dat er voor zo’n leuk museum niet meer reclame wordt gemaakt. Je ziet maar, zelf ontdekken is soms beter dan gewoon de reisgidsen en de gratis brochures van de plaatselijke toeristenbond volgen.
Het was al zo laat dat er nu nog maar één ding bezocht diende te worden. De Guia heuvel, de hoogste heuvel van het Macau schiereiland. Natuurlijk heeft deze heuvel een grote rol gespeeld in de geschiedenis van Macau. Van uitkijkpost in de oude tijden tot een fort met oude kanonnen, plaats voor een vuurtoren in meer moderne tijden tot een uitermate geschikte plaats voor kanonnen om Macau te beschermen tegen indringers in moderne tijden. Natuurlijk hadden de Japanners hier ook geen problemen in de tweede wereldoorlog.
Wat wel overbleef was een mooi park. Goed onderhouden en een groen hart in de o zo drukke stad. Zelf koos ik voor de lange wandeling rond de heuvel voordat ik de klim naar de Chapel of our Lady of Guia maakte. Gebouwd in 1622 heeft de kapel heel wat doorstaan. De vuurtoren uit 1865 is de oudste langs de hele kust van China, je ziet wat een geschiedenis er boven op de heuvel staat.
Mijn dag zat er weer op en vandaag ging ik nog een keer in mijn kleine eethuisje eten, natuurlijk het bekende gerecht waarvan ik de vorige keer zo had genoten. Gisteravond had ik met de afstandbediening van de tv op mijn kamer gespeeld en ik had nu 68 in plaats van 12 kanalen. De meeste natuurlijk in het Chinees maar ook een paar Engelstalige kanalen die het nieuws inclusief de weersverwachting uitzonden. Met twee koude flessen San Miguel bier keek ik naar de voetbalwedstrijd Manchester United - Arsenal. Het werd een beetje later dan gepland! Morgen een hele dag natuur op het verlaten eiland van Coloane.
