Twee muggen die sterke familiebanden hebben met Dracula hielden mij de hele nacht wakker. Ik ben druk bezig geweest om ze te vangen maar zonder succes. Steeds als ik het licht uitdeed voelde ik enkele minuten later weer jeuk op een ander deel van mijn lichaam. Eerst werden mij voeten met een bezoek of tien vereerd. Daarna kwamen de andere onbehaarde delen van mijn lichaam aan de beurt. Ik sliep met oordoppen in maar de irriterende jeuk kroop ook naar mijn oren met als gevolg dat ik later ook de oordoppen maar uitdeed.
De jeuk was zo erg dat ik er niet van kon slapen. Na een paar vruchtloze pogingen ging ik, in plaats van slapen, maar naar een film op mijn laptop kijken. Één van die volgezogen ellendelingen had het lef om langs mijn beeldscherm te vliegen. Mijn levenvocht had hem zo zwaar en langzaam gemaakt dat ik hem in één keer uit de lucht kon grijpen. Hij verpletterde tussen mijn vingers, een grote rode bloedvlek achterlatend. One down, One to Go! Zover kwam het helaas niet, ik denk dat de anderej na het zien van de moord op zijn bloedbroeder is ontsnapt door een kier in de wand van mijn kamer.
Het was een aardige film met een verrassende afloop, Mr. Brooke of zo? Om half zes deed ik opnieuw het licht uit en probeerde nog wat te slapen. Een paar slaapjes van een klein uurtje deden toch nog hun werk en om kwart over negen stond ik onder de douche te zingen. Ik was nu echt jarig. Vannacht telde nog niet. Weer een jaartje op de teller hoewel het in werkelijkheid gewoon de volgende dag is. Ik heb er weinig gevoel meer bij. Dat ik alleen ben maakt me nu met al die moderne communicatie middelen niets uit. Email, Skype ze doen precies wat voor mij voldoende is.
Wat was mijn plan voor vandaag? Ik zou mijn oude lichaam eens flink gaan geselen met een flinke wandeling. Omdat ik gisteren zo lam was geweest stond nu de tocht van “Penang Hill” oftewel “Bukit Bandera” naar mijn hotel op de agenda. Een flinke tocht van een kilometer of dertien met zeker de helft als een zware afdaling. Mijn laatste dag van deze korte trip naar Maleisië zou sowieso weinig problemen kunnen opleveren, ik was namelijk op bekend terrein.
Na een oerslecht ontbijt ging ik met een flinke groep toeristen met de bus richting de heuvel. De busdiensten zijn in de afgelopen tien maanden, sinds mijn laatste bezoek, gewijzigd. De oude krakkemikkige bussen zijn vervangen door gloednieuwe moderne bussen van de beste kwaliteit. De romantiek van het reizen vervaagd zo langzaam naar de moderne wereld zoals wij die van thuis kennen. Alles wordt beter maar ook duurder, ter wijl we nog steeds gewoon van A naar B verplaatst worden.
Eenmaal uit de bus was de groep al aardig uitgedund omdat we eerst langs de “Kek Lok Si” tempel kwamen. De “Lady of Mercy” stond in de steigers en was daarom niet erg aantrekkelijk om te bezoeken. Vanaf een afstand was het wel goed te zien dat de kolommen nu al aardig waren gegroeid. Bij mijn volgend bezoek aan Penang zal het wel allemaal gereed zijn.
De tocht met de trein is niet echt spannend meer, althans voor mij, en eenmaal boven liet ik het uitzicht voor wat het was. Ik moest eerst naar het toilet voor een preventieve stop. Een fles “Revive” en een fles water voor de tocht naar beneden werden ingeslagen en na een kort bezoek met Carrie aan de Hindoetempel ging ik op pad. Tien maanden nadat ik voor de eerste keer deze tocht had gelopen. De afdaling van ruim 700 meter hoogteverschil is een aanslag op de knieën en kuiten. De vorige keer was ik minder fit en had drie dagen spierpijn opgeleverd. OK, het was geen makkie maar het feit dat de spierpijn wegbleef en ik zonder moeite de tocht kon afmaken op mijn sandalen was een goed teken. Ik was fitter dan ooit.
De dag zat er nu bijna op en ik was doodop. Mijn shirt doorweekt van het zweet met brede strepen uitgezweet lichaamsvet. Nog even een uurtje naar de Starbucks en dan even liggen. Het Chinees eten werd geannuleerd en in plaats daarvan ging ik opnieuw Indiaas eten. Mijn trek was vanavond niet zo groot en van het biertje drinken kwam ook niets terecht. Ik had gewoon geen zin om te drinken. Al voor negen uur lag ik op mijn kamer met de computer op mijn schoot. Deze reis is morgen ook weer ten einde.
Morgen ga ik weer op weg naar Thailand waar de voorbereidingen voor mijn reis naar “Sri Lanka” zullen beginnen. Ik heb drie weken om alles voor te bereiden en er zeker van te zijn dat alles goed gaat.
