“Maleisië, een zondagswandeling in het “Penang National Park”” was de originele titel voor het verhaal over deze dag. Om tien uur werd ik wakker met een knallende hoofdpijn en een tong als leer. Zeven flesjes bier hadden hun tol geëist, ik was niet gewend meer om te drinken. Mijn wekker lag naast mijn bed en ik was bang dat het halve, zoniet hele, guesthouse kwaad op me zou zijn omdat ik de wekker om half acht had laten aflopen. En zelf sliep in met oordoppen in en had dus niets gehoord.
Om half twaalf moest ik wel gaan ontbijten. Mijn lichaam deed pijn en ik voelde me slecht. Een hamburger met patat als ontbijt kan voor niemand goed zijn. De koele lucht in het grote winkelcentrum voelde beter aan dan de warme vochtige lucht buiten. In de schaduw was het al warm, ik wil niet eens uitleggen hoe het in de volle zon aanvoelde.
Ik heb nog een minuut of tien zitten wachten op de bus naar “Teluk Bahang” maar de moet zakte me in de schoenen. Ik wilde geen lange wandeling door een bos gaan maken, alleen de gedachte aan de busrit maakte me al misselijk. Ik ging nu maar gewoon een beetje in het wilde weg door “Georgetown” lopen.
Langzaam en steeds gewapend met een fles water slenterde ik door de verlaten straten van de stad. Het was een feestdag vandaag en zeker tachtig procent van de winkels was gesloten. Ik nam de mooie oude shophouses in me op en maakte af en toe een foto terwijl het zweet uit mijn lichaam gutste. Drie uur heeft deze marteling geduurd voordat ik bij het hotel terug was. Met een doorweekt shirt en broek plaatste ik me voor een uurtje op bed.
Het is jammer dat je door een paar flesjes bier een hele dag kan verspelen. Nadat ik weer een beetje was opgeknapt ben ik maar weer naar het winkelcentrum gegaan voor een internetsessie. Tijdens deze sessie raakte ik aan de praat met een heel vriendelijk stel uit Canada, Nova Scotia om precies te zijn. We hadden een goed gesprek over de samenzweringen van de maatschappij en vele andere zaken. Ze waren onder de indruk van mijn weblog en ik was nog meer onder de indruk van de ASUS EeePC die hun zoon in Bangkok had gekocht.
De avond begon nog lammer dan de ochtend. Ik moest wel eten en deze keer had ik mijzelf beloofd om bij “Kapitan Tandoori” te gaan eten. Een koningsmaal voor een eenvoudige toerist. Een korte wandeling en een ijsje om de maaltijd te laten zakken en dan naar de kamer. Lekker vroeg in bed en een film op de computer kijken en dan morgen voor de laatste dag weer vroeg op.
