Gives (aan de Maas), zondag 25 augustus 2019
Toen ik gisteren mijn ogen opende, of eigenlijk al milliseconden ervoor, bekroop dat onaangename onrustige gevoel me weer. Gelijk eruit en koffie zetten! Snel aankleden en naar buiten. De natuur, de rust en de opkomende zon brengen mijn emoties tot bedaren.‘Je moet niet tegen windmolens vechten!’, zeg ik hardop tegen mezelf, een goede raad van mijn grootmoeder.
Wat is het hier mooi, ondanks alle eenvoud, en stil. Zo zou iedereen wakker moeten kunnen worden! Zonder enige zorgen en twijfels of je de avond wel gaat halen.
Drie scheppen snelfiltermaling in het filter en zodra de fluitketel aan haar aria begint stroomt het dampende water over de gemalen koffie. Veertien graden Celsius staat er op de thermometer dus zet ik voor het eerst tijdens deze reis de kachel aan. Het zal niet zo lang meer duren voordat de zon de wereld zal verwarmen maar tot dat moment wil ik best de kachel aan.
Een tweede en derde keer water opschenken en de oude thermoskan vult zich langzaam, druppel voor druppel, met de aromatische vloeistof. Ik stap nog een keer naar buiten om te genieten van de stilte in de ochtend. Wat is het hier toch mooi! Het kabbelende water in de stromende beek klinkt als een harp die een oneindig deuntje speelt.
De eerste slok koffie is altijd de lekkerste. De cafeïne schok ontwaakt mijn lichaam en geest terwijl ik geniet van het Algemeen Dagblad op de iPad. Dat is nu toch wel een hele verbetering met enkele jaren geleden. Voor slechts € 2,50 p/w lees ik de digitale versie, een winnaar en een aanrader op de vroege ochtend in het buitenland.
Onze oven gaat op de linker gaspit en Lyka wordt gewekt door de geur van vers (af)gebakken broodjes. Aan de ontbijttafel is het stil. Het kan aan mij maar ook aan mijn vrouw liggen. Het ontbijt en de koffie smaakt ons in ieder geval goed. Een keur van buitenlandse kaasjes en vleeswaren beleggen onze knapperige pistolets.
We nemen voor de laatste keer tijdens deze reis drinkwater in en vertrekken rond half twaalf. Didier zwaait ons uit en vraagt zich hoogstwaarschijnlijk af of hij ons ooit nog terug zal zien. Wij denken van wel want deze camping is echt een pareltje!
In Libramont-Chevigny bezoeken we voor de laatste keer een supermarkt, morgen is het tenslotte zondag! We hebben ondertussen besloten om nog twee nachtjes in de camper te slapen en dan terug in Zaltbommel te zijn!
En zo staan we voor de tweede keer deze reis in Saint-Hubert. Precies op dezelfde plaats. De Japanse duizendknoop tiert hier ook welig. We zijn de strijd tegen de exoten aan het verliezen! Van planten tot mensen veranderen de exoten onze leefomgeving. We brengen de rest van de dag door met niets doen. Ik vergeet zelfs een foto te maken van het plaatsje voor de nacht, gelukkig hebben we er nog een van de heenreis!
En dan is het zondag, de laatste dag van deze reis! Ik heb al bedacht om in de buurt van Andenne een mooi plaatsje aan de Maas te vinden waar we de nacht kunnen doorbrengen. En dat plaatsje vinden we!
Wij vertellen niemand over waar we hebben gestaan. Het vinden van een mooi plaatsje kan een probleem zijn wanneer er een overtal van campers gaan staan! Dus zwijgen wij als het graf over onze overnachtingsplaats. En coordinaten delen houden we al helemaal niet van, dat is echt om problemen vragen!
Een simpele maaltijd om de koelkast wat leger te maken. Ontspannen en een beetje TV kijken. Dat is moeilijker dan het lijkt. “De Oude Dame” ruikt de stal en wil naar huis!
Op onze laatste ochtend van deze reis schiet ik een laatste foto van de Maas. Nog een paar uurtjes en we zijn weer thuis! Het was een heerlijke reis. Nu gaat het vizier op ons familie bezoek. Lyka heeft haar moeder al bijna twee jaar niet meer gezien dus gaan we volgende maand die kant weer op! In hoop onze problemen met de gemeente in Zaltbommel achter te laten!
