Rodemack (Naast de begraafplaats), vrijdag 16 augustus 2019De grens: een denkbeeldige lijn getrokken door de natuur, of soms zelfs dwars door een huis, die geen plant of dier herkent of erkent. Door machtige mannen zijn die grenzen getrokken. Om die grenzen te mogen passeren of aan de andere kant te mogen wonen moet je documenten bij die machtige mannen kopen! Dus eigenlijk moet je betalen voor iets wat er niet is en wat er ook nooit is geweest. En nu ik weer bezig ben met visa aan te vragen voor verschillende landen wordt ik daar alleen maar depressiever van. Zeker wanneer die machtige mannen zondere enige gegronde reden vinden dat je geen recht hebt om die grenzen te passeren of aan de andere kant te verblijven. Wie durft er volgend jaar op 5 mei nog te roepen dat we de vrijheid van de mensheid vieren?
Vreemd gedroomd, dat is vaak een indicatie dat ik teveel heb gezien en ervaren de afgelopen week. Mijn geheugen loopt een beetje vol, het wordt steeds moeilijker voor mijn geest om alle indrukken te verwerken en een plaatsje in mijn geheugen te geven. Ook is er al een avond voorbij gegaan dat ik geen verhaal kon publiceren. Ik weet uit ervaring dat zes verhalen per week de grens is.
Een kilometer verderop is een Aldi dus daar rijden we eerst maar naar toe voordat we gaan ontbijten. Opnieuw gebakken eieren met spek en oude kaas, het verveeld ons nooit en het is meer dan genoeg om de ochtend door te komen.
We beginnen vandaag aan het boekje “Lotharingen” uit de WOMO-reeks. Het eerste routepoint dat we bezoeken is in het boekje het tweede routepoint, het pittoreske dorpje “Rodemack”. Tijdens de rit naar de parkeerplaats, waar we ook willen overnachten, krijgen we al een eerste indruk van het verlaten dorp. Ook hier in het noord-oosten van Franrijk lijken veel van de kleine dorpen leeggelopen door de jongeren op zoek naar werk en een beter leven in de stad.
De parkeerplaats is prima, hoewel een korte pauze voor onze wandeling wel laat horen dat de passerende auto’s op de kasseien aardig lawaai maken.
Nog een bakkie koffie en onder een heerlijk zonnetje trekken we al voor half twaalf het dorp in. Langs de imposante stadsmuur betreden we via een oude stadspoort het vestingdorp. Het is er opvallend stil.
Zonder te weten waar we heen moeten zwerven we door het dorp. Het bord “Toeristische Informatie” geeft ons enig houvast. Een vriendelijke, maar vreemde, jongeman overhandigt ons een kaart van het dorp op een simpel A4tje met op de achterkant de uitleg in het engels. Dat is voor ons voldoende om de geplande wandeling door het dorp af te maken.
We wandelen het eerste stukje, opnieuw over het door ons reeds betreden pad, waarna we nog enkele noemenswaardige bezienswaardigheden bezoeken. Het is opvallend rustig op deze vrijdag! Wellicht heeft het ermee te maken dat het gisteren een belangrijke katholieke feestdag was die in Nederland niet wordt gevierd, de Maria Hemelvaart, en zo in combinatie met deze vrijdag erbij een lang weekend heeft gevormd.
Elk dorp heeft een kerk waar soms nog maar een keer per maand een mis wordt opgedragen. De zijdeur is open heeft de jongeman in de Toeristische Informatie ons verteld voor het geval dat we de kerk willen bezoeken. Hoewel er dertien van deze kerken in een dozijn gaan geniet ik nog steeds van de religieuze kunst. Ook de gebrandschilderde ramen die een mystiek licht naar binnen werpen! Er zijn enkele zaken die vragen opwerpen, is dat een beeld van “Jeanne d’Arc”? Maar ik geniet ook van de fantastische gietijzeren draaitrap, zo worden ze niet meer gemaakt!
We gaan verder en stappen een kleine eeuwenoude kapel binnen. Van deze kapel is de ouderdom meer indrukwekkend dan het interieur.
Het is wel erg jammer dat de burcht op de tot van de heuvel hoog boven het dorp wegens een grondige renovatie niet te bezichtigen is.
Het is nog geen een uur wanneer we weer terug zijn bij de camper. Tijdens de lunch stoor ik me aan het lawaai van de passerende voertuigen dus besluit ik om alleen op onderzoek te gaan. Dan kan Lyka haar dingen ook doen en wellicht de camper een beetje fatsoeneren.
Een klein stukje verderop vindt ik een schitterend plekje aan de rand van een park naast het kerkhof. Even alles vastsjorren en hopelijk voor de laatste keer vandaag verkassen. Dan is het relaxen, een beetje lezen en schrijven, veel foto’s verwerken en ook wat plannen voor de komende dagen. We komen zo’n middag wel door!
Met de beperkte etenswaren aan boord flats ik een Chili met balletjes gehakt in elkaar. Voor veel gerechten gebruik ik vaak kant en klare gehakt die ik koop in de vorm van verse worst of een andere door niet gegaarde soort worst die je hier over de grens in veel verschillende smaken kan kopen. Gemakkelijker kan het niet!
Een beetje TV en een paar zware biertjes waaronder weer zo’n heerlijke Orval. Morgen wordt waarschijnlijk een nog rustigere dag!
