Tintigny (België, Camping Aux Deux Eaux), vrijdag 23 augustus 2019Op deze ochtend wordt ik met een vreemd gevoel in mijn lichaam wakker. De kogel is door de kerk! We gaan weer richting Zaltbommel. We staan nu ongeveer 300 kilometer ten zuiden van het oude stadje en we kunnen daar nog best enkele dagen over doen. Tijdens het ontbijt bespreken we mijn plan en komen tot de conclusie dat we er geen week over gaan doen! We zien wel en we denken meer in enkele dagen dan in meerdere dagen.
De brandstof voor de automobielen is al heel lang een ideale melkkoe voor de overheid die haar inkomsten en uitgaven maar niet in balans krijgen. Wij staan maar een tiental kilometer van de Luxemburgse grens en de tank volgooien in Martelange zou ons zo maar een euro of tien, of wellicht nog meer, kunnen schelen! Op weg naar het grensplaatsje passeren we een zeer oude kerk met een begraafplaats die al meerdere eeuwen onafgebroken in gebruik is!
Het eerste beeld dat je krijgt van deze omgeving is er een dat je meteen begrijpt hoe oud het hier wel niet moet zijn. Dit gebied is om beurten in handen geweest van Nederland, Frankrijk en Duitsland. De geschiedenis is hier dikker dan de denkbeeldige stoflaag die overal onzichtbaar bovenop ligt.
Mooie beelden als grafmonumenten door weer en wind bespeeld en geslepen. Herinneringen aan geliefden die het heden voor de eeuwigheid hebben verwisseld. Persoonlijk heb ik niets met het bijgeloof verhaal over de herrijzenis uit de dood maar met de schitterende grafmonumenten wel. Ik hou steeds meer van die uitbarstingen van liefde en verdriet. Ik vraag me in gedachten af of ik ook zo zal worden herinnerd.
Ik schrik van een beweging en zie de plaatselijke doodgraver in stilte een nieuw graf delven. Ik laat de man maar voor wat hij is, hij voegt weinig toe aan het verhaal. Een foto zou een teken van slechte smaak zijn. Helaas zijn alle deuren van de oude kapel gesloten. Er zit dus niets anders op dan nog even langs de oude grafmonumenten te slenteren.
Zoals vaak in het leven zit de meeste schoonheid in de details. Ik heb geen idee wat de bestemming van het gebouw is maar de mooie ingemetselde zandstenen beelden zijn beiden pareltjes.
We zijn klaar met de bezichtiging van de begraafplaats en bedenken wat we nog meer kunnen gaan doen. Het is nog erg vroeg en we hebben voor vandaag niets meer op de agenda staan. We spelen voor een moment met het idee om naar huis te rijden maar dat neemt de in mij geslopen onrust niet weg! Het is gelukkig campingdag dus stel ik voor om weer naar de ons bekende “Camping Aux Deux Eaux” te gaan. Lyka stemt ermee in en zo is onze eindbestemming voor vandaag ook bekend.
Ik speel wat met de instellingen van de Garmin Navigatie en over enkele zeer smalle, en gelukkig ook zeer rustige, wegen komen we in Martelange. Een dorp dat zijn bestaan alleen maar verdiend aan een korte optocht van benzinestations met aangrenzende supermarkten voor alcohol en tabak. Deze halve kilometer provinciale weg onderstreept dat de samenwerking in de EU een grote mislukking is! Belastingen zijn nodig maar die zouden veel eerlijker moeten zijn voor elke burger in een groot Europa. 52 liter met € 0,32 korting ten opzichte van België is € 16,62 uitgespaard en daar kan ik gerust 40 kilometer voor omrijden.
Op “Camping Aux Deux Eaux” aangekomen gaan we meteen ons vertrouwde plekje en gaan we in de stand rust. Het is nog geen 13:00 en het is op de camping erg rustig. De beheerder is onvindbaar dus zal Lyka nog even moeten wachten met het douchen. Op een klapstoeltje in de zon geniet ik van een koud biertje. Bij hoge uitzondering drink ik bier voor vier uur in de middag!
Langzaam verschuift mijn gemoedstoestand van rust naar onrust! Wellicht zijn jullie bekend met mijn problemen die ik heb met de gemeente Zaltbommel? Zo niet, ik heb ook weinig zin om ze te belichten omdat het zinloos is. De lokale overheid is als een oud barrel met een met zand gevulde versnellingsbak met Max Verstappen achter het stuur. En die komt ook geen steek vooruit! Maar dat onaangename gevoel dat onder mijn huid kruipt, dat gevoel dat in mijn hoofd zeurt wanneer ik probeer te slapen en dat onaangename gevoel dat ik weer wakker wordt in de wetenschap dat er ook vandaag niets wordt opgelost.
In een poging om mijn hoofd weer leeg te maken ga ik opnieuw op zoek naar Didier voor enkele muntjes voor de douche. En deze keer heb ik geluk! Hij is thuis en niet veel later neem ik afscheid van Lyka die met een handdoek en haar toilettas richting de douches gaat. Ik trek er nog maar een open, dat Franse bier van de Lidl is een stuk beter geworden, en laat de afgelopen dagen in mijn gedachten passeren.
Ik wil helemaal niet naar huis! Ik wil nooit meer naar huis! Het liefste zou ik hebben dat de hele dorpskern Zaltbommel met gemeentekantoor en al in een diep zwart gat zou verdwijnen! Einde problemen, einde depressies!
Ik trek er nog maar een open en zodra Lyka terug is van het sanitairgebouw wijst ze mij er terecht op dat er eigenlijk al teveel lege blikken naast de camper liggen. Ik kan me excuseren maar zij kent mijn gevoelens en problemen. En die moet ik hoe dan ook weer zonder een overmatig alcoholgebruik onder controle krijgen!
De middag kabbelt rustig verder zoals de beek naast onze staanplaats. Voor € 10,- met € 3,- voor het douchen is dit een heerlijke camping. Het is er stil, en die stilte maakt mij rustig. NPO2 speelt heel zachtjes op de achtergrond. Oude muziek uit een tijd die zoet en zorgeloos was. Om vijf uur ga ik voor een uurtje naar de camping kantine om een paar biertjes met Didier te drinken. Hij is onder de indruk van mijn blog en stelt me aan iedere bezoeker voor die de kantine betreed. Totdat ik door mijn voorraad visitekaartjes heen ben! Dan keert de rust weer terug.
Ondanks het nietsdoen en de rust is het een fijne dag geweest. Een simpele avondmaaltijd sluit de dag af. Terwijl Lyka de afwas staat te doen bespreken de mogelijkheden voor morgen. Ergens bij het raakpunt naar huis of nog een nachtje komen we bij elkaar. We zien wel hoe we morgen wakker worden! Welterusten.
