Basse-Ham (Naast de lagere school), zondag 18 augustus 2019Het is vandaag eindelijk weer stil op het dak. Om precies zeven uur klim ik naar beneden om snel te gaan douchen. Het is er gisteren door verschillende oorzaken niet van gekomen. Ik zet de ketel met water voor de koffie op een laag vuurtje, grijp mijn toilettas en een handdoek. Er is buiten nog niemand te zien op de camping.
In de doucheruimte stoor ik de schoonmaakster die duidelijk laat merken niet blij te zijn met mijn aanwezigheid in de herendouches. Dat is voor mij geen probleem en zonder een moment van twijfel doop ik de damesdouches om tot gender neutrale douches. De LHTBCDEFGH-gemeenschap heeft er tenslotte lang genoeg voor gestreden!
Ik zie geen levende ziel tijdens de korte wandeling van de douche naar de camper, de fluitketel slaakt een zachte kreet dat het water kookt. Ik schenk de eerste keer water op de koffie en open de gordijnen en tot mijn grote verbazing, en genoegen, zie ik enkele toeristen over de camping lopen met verse stokbroden onder hun arm. Snel naar de receptie!
De tweede scheut kokend water gaat over de dampende koffiedrab en ik snel naar de receptie om vooral niet te laat te zijn. In de receptie gaat mijn opwinding snel over in teleurstelling wanneer de vrouw vraagt op welke naam ik het stokbrood heb besteld. En nee, er blijft er zeker geen enkele baguette over deze ochtend. Ik luister aandachtig naar haar uitleg in het Frans hoe ik via de kortste weg bij de “Boulangerie” in het dorp kom.
Terug in de camper gaat voor de derde en laatste keer het, nu niet meer kokende, water in het koffiefilter. Terwijl ik de druppels zachtjes hoor vallen in de thermoskan kleed ik me volledig aan om een stokbrood te gaan kopen. Ik kan zelf broodjes bakken maar wanneer je echte verse stokbroden heb gezien voldoen die niet meer als ontbijt.
De zon breekt door en het is zelf warm, onaangenaam tropisch vochtig warm, dat komt ongetwijfeld door de regen van gisteren en de afgelopen nacht. Lang hoef ik niet te zoeken en ik de bakkerij val ik van de ene in de andere verbazing. Er liggen zeker 15 verschillende soorten stokbroden in alle lengtes en diktes. Een opgerold stokbrood springt in het oog en dat gaan we vandaag proberen. Het vreemde opgerolde stokbrood valt alle kanten op alsof het van rubber is. Ik hou het met twee handen vast en het verse brood ruikt heerlijk. Ik kan het niet laten om een stukje af te breken voordat ik de camper bereik.
Lyka zit al aan de koffie en ik snij direct het brood. Ik heb honger als een leeuw en dat zou niet mogelijk moeten zijn want ik heb de laatste dagen niet veel uitgevoerd. Of wordt je van reizen ook heel hongerig? De plastic bak met vleeswaren komt tevoorschijn en het opgerolde stokbrood verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik probeer ook een stukje met alleen een lik roomboter en dan proef je pas hoe lekker dit brood is. Voor een moment denk ik weer aan de operatie aan mijn neus van vier weken geleden. Zonder die operatie had het brood zeker niet zo lekker gesmaakt.
We gaan al vroeg op pad terwijl de eerste rondleiding pas om twee uur begint. Ik ben niet echt bekend met de etiquette van de campings over vertrektijden. Om eerlijk te zijn maakt het mij weinig uit of we hier op de camping staan of daar op de parkeerplaats staan te wachten. Ik maak voor de allerlaatste keer gebruik van de aanwezige sanitaire voorzieningen. Met een lege endeldarm is het nu eenmaal gemakkelijker reizen in de camper. Laat me een algemeen geaacepteerd geheim onthullen: Ongeveer de helft van de reizigers in de camper maken nooit gebruik van het in de camper aanwezige chemische toilet, en wij dus ook niet. Openbare toiletten en toiletten is openbare gebouwen zijn er nu eenmaal niet voor niets. Alleen in uiterste noodgevallen “prepareren wij de Troon”!
Wij zijn de derde camper op de parkeerplaats die niet al te best is. Zeer ongelijk en het smalspoor kan zo maar een gescheurde band opleveren. Nadat we een parkeerplaatsje naar ons zin hebben begint het wachten dat wordt ingevuld met rusten. Geloof het of niet maar het is aardig intens om met een camper onderweg te zijn en elke dag een nieuwe opdracht of doel te vervullen.
Als eerste ga ik maar eens de parkeerplaats verkennen en stoot op enkelen monumenten. Vanzelfsprekend is er een monument voor het verdedigingswerk zelf, maar ook voor een Amerikaanse soldaat die in de 2e wereldoorlog heldendaden heeft verricht.
Dit is een beladen plaats omdat de wereldberoemde “Maginot-Linie” al door de militaire evolutie was ingehaald voordat het verdedigingswerk klaar was.
De tijd kruipt vooruit en het wordt drukker en drukker op de parkeerplaats, om kwart voor twee neem ik ook mijn plaatsje in de rij in om de toegangsbewijzen te kunnen kopen. € 11,- per persoon voor een kleine drie uur rondleiding is een prima prijs. We zijn heel erg benieuwd wanneer we eindelijk richting het hek mogen om aan de rondleiding te beginnen.
De rondleiding in zijn geheel te vertellen en bij elke foto een uitleg te geven is veel teveel werk. Laat ik het dus kort houden! Laat is de foto’s maar een beeld voor jullie schetsen.
Binnen is het meteen erg koud, 12 graden Celsius, ik kijk meteen om me heen naar de bezoekers gekleed in T-shirts en sommige zijn zelfs op slippers, heel dom en heel gevaarlijk! Waar zit tegenwoordig toch het gezond verstand van de mensheid? In de museumwinkel krijgen we een korte uitleg over het “hoe en waarom” van de “Maginot-LInie”. Wanneer het iedereen duidelijk is gaan we de lange vochtige donkere tunnels in!
Als eerste de munitie opslag.
In de keuken wordt in 1935 al op elektriciteit gekookt voor 1200 manschappen.
Voor noodgevallen hangen er fietsen klaar!
Elektriciteit is het bloed voor het verdedigingswerk “de Hackenberg”.
Om het levende museum nog wat bij vullen is een permanente expositie opgesteld over het gebruik van de ondergrondse bunker tijdens de 2e wereldoorlog. Kan voor sommige mensen misschien interessant zijn maar persoonlijk vindt ik het een beetje misplaatst.
Ook aan de geestelijke gezondheidszorg is gedacht!
Dan gaan we met een kleine elektrische trein ruim een kilometer de berg in!
Aan het einde van de rit staan we onder een door een dikke laag beton en aarde beschermde batterij van kanonnen die de Duitsers, die overigens nooit zouden komen, zou moeten tegenhouden.
Door een dikke stalen deur gaan we naar buiten om van batterij naar batterij te lopen. Helaas worden we verrast door een zware regenbui die voor veel bezoekers het laatste stukje van de rondleiding door de koude tunnels zeer onaangenaam zal maken.
De rondleiding zit er bijna op! Voor een laatste keer kijk ik in een lange donkere tunnel die haar plaatsje in de wereldgeschiedenis heeft verdient. Nu is het wachten op de trein die ons terugbrengt naar de ingang van het complex. De mannen van de dienstregeling nemen afscheid wanneer we hun passeren.
En zo zijn we aan het einde gekomen van een schitterende rondleiding door de “Hackenberg”, mocht je ooit in de buurt zijn dan is het echt een aanrader om dit stukje geschiedenis te bezoeken.
Als laatste wil ik speciaal Max, onze gids voor vandaag, bedanken voor de voortreffelijke en levendige uitleg tijdens de rondleiding.
Tegenwoordig vragen ze € 3,- om in de camper op de parkeerplaats voor “de Hackenberg” te slapen. Het is een redelijke plaats maar mede omdat we het gewoon te vinden om hiervoor te betalen en ook omdat er geen 3/4G ontvangst is besluiten we om verder te rijden. Uiteindelijk komen we terecht in een gehucht met de naam “Basse-Ham”. Naast de lagere school vinden we een prima plekje om de nacht door te brengen. Straks lekker voetbal kijken!
Een restje kalkoen met veel paprika op een bedje van diepvries rijst van de Lidl. Een prima uitgebalanceerde maaltijd met iets teveel zout en suiker. Maar wij liggen er niet wakker van!
