Sydney (Sydney Central YHA), zaterdag 11 april 1998
Gisteren was een drama! Mijn (gedeelde) kamer is voor de eerste keer niet helemaal vol. Slechts een ander bed is bezet en wel door een heel stille jongeman. Ik wil niet oordelen, òf veroordelen, maar het is een beetje een nerd. Met mij als leidinggevende op de lege kamer, er zijn vier bedden, schuif ik al vroeg de gordijnen open en ik schrik van wat ik zie.
De regen komt met bakken uit de hemel! Om terug naar bed te gaan heb ik geen trek. De avond ervoor lag ik er al vroeg op en zonder een enkel biertje lag ik ook vroeg te slapen. Ik ben opvallend fit!
Mijn lege kamer en veel vertrokken gasten betekend een goed gevulde kast, en koelkast, met “Free Food”. Gebakken eieren en toast vergezeld van oploskoffie en ook nog enkele happen yoghurt en dat allemaal voor de prijs van gratis! Er zijn enkele gasten die ook gehamsterd hebben om zo ook een gratis lunch en een gratis avondeten veilig te stellen.
Dan begint de grote verveling! Lezen, in mijn dagboek schrijven, TV kijken, wat rondlopen, douchen, helpen schoonmaken en nog veel meer. Ik ben verbaasd dat het vandaag niet drukker wordt. Het lokale weerbericht schijnt heel sturend te zijn voor de hordes dwalende rugzakken die door Australië trekken.
Na een verveelde middag besluiten we om toch maar wat geld bijeen te leggen voor een paar kratjes bier. We zijn een mooi gemêleerd gezelschap. Er is zelfs een Nederlands meisje aanwezig en een Schotse jongen uit Glasgow waar we veel plezier mee hebben. We kunnen alleen maar hopen dat het weer morgen beter wordt want we moeten nu ècht gaan verkassen.
Vanochtend zijn we al vroeg op het station staat me een grote verrassing te wachten! Ik wordt aangesproken door een jongen uit Zaltbommel. Verbaasd begroet ik hem terwijl de andere aanwezigen ons vreemd bekijken. Hoe klein is de wereld dan geworden? Ik ken zijn gezicht uit “de Spin”, een kleine kroeg in mijn geboortestad Zaltbommel. We moeten hartelijk lachen om deze onverwachte ontmoeting en een foto als bewijs kan natuurlijk niet achterwege blijven.
Tijdens de twee uur durende treinrit naar “Sydney Central Station” bespreken we onze plannen. Er zijn wat overeenkomsten maar de meeste dagen die nog voor ons liggen hebben geen enkel doel. We spreken af om morgenavond samen een biertje te drinken in een bekende bar in Sydney. Iedereen moet dat wereldberoemde herkenningspunt, het “Mercantile Hotel”, gemakkelijk kunnen vinden.
Aan de receptie van het “Sydney Central YHA” lever ik mijn twee vouchers voor de nacht in. Deze twee vouchers zijn van een andere kleur papier en dat zijn de enige vouchers met korting die in Sydney geldig zijn. Ik heb twee nachten dus!
Zodra ik mijn bed heb opgemaakt en mijn spullen geïnstalleerd ga ik op pad om wat traveller cheques in te wisselen. Wisselkantoren zijn er genoeg en de koers is aanvaardbaar. Zodra ik weer Australische Dollars op zak heb ga ik eerst lekker eten! Naast de YHA is een soort shoarma restaurant met veel verschillende broodjes, er zijn zelfs vegetarische “Falafel” die ik ook wel wil proberen. Maar voor vandaag is het een Gyros. Lamsvlees in een dikke pannenkoek van brooddeeg, een soort opgerolde pizza maar dan met sla en vlees er op. De dikke rol, bedekt met een dikke laag vlees en saus, gaat goed naar binnen. Een koude cola om het weg te spoelen. Goed gevuld en goed gemutst ga ik terug naar de kamer. Vanavond maar een droge avond met het afscheidsfeest van morgenavond in het vooruitzicht. En nu vroeg naar bed en morgen een dag om in mijn eentje Sydney te ontdekken.
Gisteren was een drama! Mijn (gedeelde) kamer is voor de eerste keer niet helemaal vol. Slechts een ander bed is bezet en wel door een heel stille jongeman. Ik wil niet oordelen, òf veroordelen, maar het is een beetje een nerd. Met mij als leidinggevende op de lege kamer, er zijn vier bedden, schuif ik al vroeg de gordijnen open en ik schrik van wat ik zie.
De regen komt met bakken uit de hemel! Om terug naar bed te gaan heb ik geen trek. De avond ervoor lag ik er al vroeg op en zonder een enkel biertje lag ik ook vroeg te slapen. Ik ben opvallend fit!
Mijn lege kamer en veel vertrokken gasten betekend een goed gevulde kast, en koelkast, met “Free Food”. Gebakken eieren en toast vergezeld van oploskoffie en ook nog enkele happen yoghurt en dat allemaal voor de prijs van gratis! Er zijn enkele gasten die ook gehamsterd hebben om zo ook een gratis lunch en een gratis avondeten veilig te stellen.
Dan begint de grote verveling! Lezen, in mijn dagboek schrijven, TV kijken, wat rondlopen, douchen, helpen schoonmaken en nog veel meer. Ik ben verbaasd dat het vandaag niet drukker wordt. Het lokale weerbericht schijnt heel sturend te zijn voor de hordes dwalende rugzakken die door Australië trekken.
Na een verveelde middag besluiten we om toch maar wat geld bijeen te leggen voor een paar kratjes bier. We zijn een mooi gemêleerd gezelschap. Er is zelfs een Nederlands meisje aanwezig en een Schotse jongen uit Glasgow waar we veel plezier mee hebben. We kunnen alleen maar hopen dat het weer morgen beter wordt want we moeten nu ècht gaan verkassen.
Vanochtend zijn we al vroeg op het station staat me een grote verrassing te wachten! Ik wordt aangesproken door een jongen uit Zaltbommel. Verbaasd begroet ik hem terwijl de andere aanwezigen ons vreemd bekijken. Hoe klein is de wereld dan geworden? Ik ken zijn gezicht uit “de Spin”, een kleine kroeg in mijn geboortestad Zaltbommel. We moeten hartelijk lachen om deze onverwachte ontmoeting en een foto als bewijs kan natuurlijk niet achterwege blijven.
Tijdens de twee uur durende treinrit naar “Sydney Central Station” bespreken we onze plannen. Er zijn wat overeenkomsten maar de meeste dagen die nog voor ons liggen hebben geen enkel doel. We spreken af om morgenavond samen een biertje te drinken in een bekende bar in Sydney. Iedereen moet dat wereldberoemde herkenningspunt, het “Mercantile Hotel”, gemakkelijk kunnen vinden.
Zodra ik mijn bed heb opgemaakt en mijn spullen geïnstalleerd ga ik op pad om wat traveller cheques in te wisselen. Wisselkantoren zijn er genoeg en de koers is aanvaardbaar. Zodra ik weer Australische Dollars op zak heb ga ik eerst lekker eten! Naast de YHA is een soort shoarma restaurant met veel verschillende broodjes, er zijn zelfs vegetarische “Falafel” die ik ook wel wil proberen. Maar voor vandaag is het een Gyros. Lamsvlees in een dikke pannenkoek van brooddeeg, een soort opgerolde pizza maar dan met sla en vlees er op. De dikke rol, bedekt met een dikke laag vlees en saus, gaat goed naar binnen. Een koude cola om het weg te spoelen. Goed gevuld en goed gemutst ga ik terug naar de kamer. Vanavond maar een droge avond met het afscheidsfeest van morgenavond in het vooruitzicht. En nu vroeg naar bed en morgen een dag om in mijn eentje Sydney te ontdekken.
