Het is alweer het einde van deze vrijdag en we hebben de hele week niets anders kunnen doen dan op de kamer verblijven en naar buiten kijken naar de regen. Ik kan me het niet het herinneren dat ik zoveel en zolang regen achter elkaar heb gehad op een van mijn reizen. De voorspelde opklaringen zijn dus niet gekomen en zal Legaspi ook in de toekomst een stuk onontdekt terrein blijven. Ik vindt het wel jammer want ik had graag wat foto’s gemaakt van een ooit door een uitbarsting bedolven dorp.
Na een eindeloze stroom Nescafé en San Miguel biertjes op de kamer heb ik tijdens deze dagen veel gelezen en het een en ander geschreven of herschreven. Maar dat is niet zo heel belangrijk! Het belangrijkste van deze week is dat het lijkt dat ik na bijna 54 jaar eindelijk innerlijke rust heb gevonden. Gewoon rust! Ik kan lekker een paar dagen rondhangen, lezen en schrijven terwijl ik onderweg ben. Het lijkt er op dat dat gejaagde eindelijk uit mijn systeem is verdreven. Misschien een voorbode voor wat we straks kunnen verwachten wanneer we met de camper op pad gaan.
De hoeveelheid water die neerdaalde op Legaspi bepaalde vaak waar we gingen eten. De kwaliteit is sowieso niet al te best dus het maakte toch weinig uit. Een fotografische bloemlezing van de bordjes van de afgelopen week:
Het was in ieder geval voor ons een saaie week, dan heb ik ook weinig te melden, en aanstaande zondag verkassen we naar Manila waar we hopen dat het weer in ieder geval beter is.
