maandag 13 januari 2014

Filippijnen: Gegijzeld door de regen

Legaspi (Legaspi Tourist Inn (314)

Als de zondagavond en maandagochtend maatgevend zijn voor de rest van deze week, zoals de weerman aangeeft, dan zal het een ongewoon moeilijke en hele lange week worden. De regen daalt al meer dan achttien uur, met korte onderbrekingen, neer op Legaspi in Bicol.

Door de regen was een gisteren slechts een korte avond na het avondeten met “1984 van George Orwell” op de Kobo, een koude San Miguel onder handbereik en voor Lyka een film op HBO. Ook hier zijn we verstoken van internet op de kamer en dat is soms toch wel moeilijk te verteren.
Wanneer we voor het ontbijt naar de Pacific Mall gaan staan er enkele deuren van de, al schoongemaakte, kamers open en de kamer naast de receptie blijkt ook al schoon en vrij te zijn. Zonder een moment te twijfelen loop ik de kamer in en staande naast het eenpersoonsbed peil ik de sterkte van het wifi signaal. Drie streepjes op de iPhone is sterk genoeg voor de iPad en mijn ManBook Pro!
Lyka kijkt verbaasd achterom wanneer ik plotseling verdwenen ben. Onderzoekend komt ze terug gelopen en kijkt me verbaasd aan.
‘Hier werkt het internet!’, zeg ik terwijl ze naar de twee eenpersoonsbedden in de kamer kijkt.
‘Wil je in de oude kamer blijven met het grote bed of zal ik vragen of we naar deze kamer kunnen verhuizen met internet?’, opnieuw gaan haar ogen de kamer rond terwijl ze nadenkt.
Na enkele momenten klinkt het, ‘hier naar toe, met het internet!’
Even navragen aan de receptie en na wat verschuiven met de reserveringen is het gelukkig geen probleem. Met onze spullen op de nieuwe kamer met het nummer 314 lopen we blij de trap af richting het ontbijt. Slecht internet, het is technisch niet het beste, is beter dan helemaal geen internet.

We nemen een tricycle naar de Pacific Mall die een paar honderd meter verderop blijkt te liggen. We moeten er samen hard om lachen want wanneer ik gisteren mijn contactlenzen had gedragen dan had ik zeker de lichtreclame van het winkelcentrum gezien. Eenmaal binnen stemt het aanzien van zoveel fastfood restaurants me treurig. Nergens, maar ook nergens worden er gebakken eieren met toast geserveerd omdat open vuur in die winkelcentra ten strengste verboden is. Uiteindelijk vallen we me maar neer bij “Chow King”, een fastfood keten die zich onderscheid van de rest door geen vette hamburgers op haar menu te hebben staan. Alles is gebaseerd op rijst en noedels aangevuld met van alles en nog wat.

Mijn keuze valt op de gebakken rijst met shomai, gestoomde hapjes. Het smaakt redelijk en bij gebrek aan beter moet dat ook zo zijn. Ik eet graag lekker maar wanneer er niets anders voor handen is dan moet ik het ook doen met wat er wordt aangeboden.
Na een lange middag rusten, een rustdag die toch al was gepland, komen we niet verder, door de regen die onafgebroken neerdaalt, dan de gouden bogen voor een Big Mac met franse frietjes. Ook hier geld het voorafgaande hoewel ik nog steeds een liefhebber ben van een Big Mac en veel andere gerechten die jullie in Nederland nooit op het menu hebben zien staan.
Lyka kijkt tv en ik lees verder in 1984. Wat heeft die George Orwell het goed gezien zo lang geleden, veel van zijn ideeën spelen nu nog! Vooral het tegenwerken en stimuleren van dezelfde ideeën door de leiders in onze maatschappij, Orwell noemt dit “dubbeldenk”, is nog steeds van kracht.
Misschien wel het beste voorbeeld is roken!

Onze regering heeft er de volgende standpunten over:
Roken is de oorzaak van veel doden in Nederland! Roken = slecht
Stop niet met roken want Nederland kan de opbrengt van de belasting niet missen! Roken = goed
Roken kost veel geld want mensen worden eerder ziek! Roken = slecht
Mensen die jong sterven kosten geen AOW en hebben geen zorg nodig! Roken = goed

Denk over deze samenzwering maar eens diep na? Of lees 1984 van George Orwell?
Copyright/Disclaimer