Vroeg naar bed betekend ook vroeg op. Ik heb pijn in mijn rug van het liggen en te weinig beweging! Daar moet dus snel verandering in komen. Mijn geplande ontbijt wordt doorgeschoven naar morgen en ik kies maar voor een stevig ontbijt bij “Crazy Dave’s”!
Mijn motor verkeerd nog in een prima staat! Even de sleutel omdraaien en na een paar omwentelingen van de startmotor komt de 198 cc krachtbron tot leven. Er is alleen nog een klein administratief probleem. De verzekering en wegenbelasting moeten voor 26 december vernieuwd worden. En omdat ik morgen op pad ga wil ik daar niet te lang mee wachten. Want dat kan wel tot drie weken duren voordat je de papieren van je motor weer terug hebt!
En dan staat me een verrassing te wachten! In het afgelopen jaar hebben ze in Thailand een keuring voor motorvoertuigen ingevoerd. Die kost dan 100 baht en ze controleren de allerbelangrijkste zaken zoals verlichting en de remmen. Tijdens het keuren knijp ik mijn billen samen want de clignoteur van mijn richtingaanwijzers kleeft een beetje. Dat is het nadeel van de stalling in de zilte lucht van Pattaya.
Zijn duim gaat naar de knop van de richtingaanwijzer en die begint ombeurten te knipperen en te piepen. Ik heb dat ding jaren geleden laten plaatsen omdat er zoveel mensen met knipperende richtingaanwijzers rijden, en die dat niet in de gaten hebben, dat het gewoon gevaarlijk is. Het verkeer om je heen denkt dat je ergens heen gaat waar jij beslist niet heen wil.
Vandaag eet ik zelfs drie keer. Het is wel later dan gewoonlijk wanneer ik de droge noedels met varkensvlees bestel. Het smaakt me uitstekend!
Onder het eten denk ik na over de dagen en weken die voor me liggen. Waar zal ik heen gaan? Laos en Maleisië vechten in mijn gedachten. Ik moet Thailand nog een keer verlaten voordat ik in januari naar de Filippijnen ga.
Ook moet ik nog een keer aan de tegenslagen denken die deze reis eigenlijk helemaal op zijn kop hebben gezet. Niet alleen voor mij maar ook voor Jan. Ik baal nog steeds dat we niet naar Maleisië zijn gegaan. Het is meer het afzeggen waar ik van baal dan de financiële tegenslagen. Maar het is niet anders en ik heb het al geaccepteerd. Jan is nog steeds van slag en dat is te begrijpen, ik hoop dat hij straks ook inziet dat er geen andere mogelijkheden waren. Ik kon niet afreizen en mijn vrouw hier alleen achterlaten en haar eigen boontjes laten doppen. Dit is nu de laatste keer dat ik voor een ander boek en dat het achteraf problemen geeft. Ik weet nu bijna zeker dat ik in de toekomst nooit meer voor een ander iets zal regelen of boeken.
Ik schuif de dilemma’s van me af en beslis dat ik het deze rondreis met de motor wel allemaal zal aanzien. Dag bij dag, week na week. Eigenlijk zijn er maar twee dingen zeker. Als eerste moet ik over een paar weken weer terug naar Pattaya om de papieren voor de motor op te halen en op 8 januari 2014 moet ik naar de luchtvan in Bangkok om naar de Filippijnen te vliegen. Voor de rest ben ik zo vrij als een vogeltje!
Bij de Apotheek neem ik afscheid van mijn vrienden en drink enkele bieren. Niet teveel, want anders ben ik bang dat ik morgen weer op bed blijf liggen. Want in mijn geest vecht een depressie met mijn optimisme. Het ene moment voel ik me gedoemd en het andere moment overwinnaar.
Ik heb zelfs nog trek in het avondeten en bij een restaurant genaamd “The Jock” is er elke avond een speciale aanbieding. Hoe het heet ben ik vergeten, maar het smaakte me prima en het hele bord was leeg.
Misschien kan ik de komende weken ook mijn honger naar wat avontuur stillen. Om eerlijk te zijn, ik weet het echt niet. Ik moet maar gewoon op pad gaan en kijken waar het schip strand.
