Ik heb geslapen als een os en mijn oor is gelukkig weer open. Ik voel me nu weer goed en ik kan eigenlijk wel zeggen dat de griep bijna weg is. Het is vandaag één juni, dat betekend dat we nog negen dagen te gaan hebben in Taiwan en dat ik verse contactlenzen kan indoen.
‘En dat is altijd lekker!’, geloof het of niet.
Maar toen ik vanochtend op de automatische piloot de grote platte tv aanzette was het wereldnieuws verbijsterend. Ik keek naar een foto van een hoofd dat veel en vaak in het nieuws was geweest. In Nederland was hij een echte BN’er die zelfs Peter R de Vries had uitgedaagd!
‘Het monster Joran van der Sloot had opnieuw toegeslagen!’
‘Precies vijf jaar na de verdwijning van Natalee Ann Holloway!’
Tettje en ik keken elkaar aan en ik zette het geluid wat harder om uit vinden wat er precies aan de hand was.
Het was “Joran van der Sloet” hier en het was “Joran van der Sloet” daar op de Engelstalige nieuwszender. Er was een dood meisje gevonden op een kamer die hij had gehuurd in Lima. Alleen “Joran van der Sloet” was onvindbaar en de politie had een opsporingsbericht door heel Zuid-Amerika verspreid. Dus het was smullen voor de wereldpers en de Nederlandse pers.
De zaak “Joran van der Sloet” besprekend
liepen we de trap af en zochten onze vaste plaatsen in het restaurant van ons hotel op. De Taiwanese tv-zender had het ook over “Joran van der Sloet”. Nou, deze keer was hij dus echt wereldnieuws!Het ontbijt was weer zoals op de eerste dag en we beginnen nu ook wel te wennen aan de vreemde zaken die we ‘s morgens op onze borden vinden.
‘Sperziebonen en een hamburger voor je ontbijt?’
Daar kunnen ze bij “van der Valk” niet mee wegkomen!
Maar goed. Ik voelde me dus weer
honderd procent en na een korte blik in de Lonely Planet kwamen we tot de conclusie dat we het beste de onderbroken wandeling van een paar dagen geleden konden gaan afmaken. Een handvol tempels en bijzondere gebouwen lagen langs de route die we nog moesten bewandelen. Het was heerlijk weer en we hadden er zin in op deze laatste dag in Tainan.De eerste tempel die we aandeden was de “Dongyue Temple”. En dat was meteen een bijzondere ervaring! In deze tempel komen de mensen, gelovigen vindt ik zo’n Christelijk woord, om aan hun voorouders om raad te vragen. Die voorouders worden aangesproken door een medium die allerlei rituelen uitvoert. Later worden die voorouders beloont met stoffelijke zaken die ze in het hiernamaals wel kunnen gebruiken. Er wordt veel geld verbrand, nepgeld natuurlijk, en ook gaan er hele papieren poppenhuizen inclusief een Mercedes Benz op de uitrit voor het huis de verbrandingsoven in.
Het wordt dus een spirituele dag vandaag! De volgende tempel is de “City of God Temple”. Opnieuw een plaats met een bijzondere betekenis waar veel volk op af komt. De symboliek van deze tempel is samengevat in drie Chinese symbolen die staan voor “U bent tot mij gekomen!” De betekenis is dat niemand aan de dood ontkomt en dat er aan het einde van het aardse bestaan moet worden afgerekend. Goden bijgestaan door goede en slechte geesten tellen op dit enorme telraam je goede en slechte daden van je leven op. Eenmaal uitgerekend hoe je leven is verlopen ga je naar de hel of de hemel. De rust die heerst in zo’n tempel werkt ook inspirerend en rustgevend. Het zijn heerlijke oasis van schoonheid in een hectische stad.
Het mooie gebouw, “de Tainan Public Hall”, hadden we al eerder bezocht maar toen was de grote zaal voor het publiek gesloten. Deze keer was hij open en wij rustte wat uit in de aangename koele atmosfeer. Het geluid uit een Chinese fluit van een man die in de hoek zat te oefenen maakte het tot een wel heel bijzondere pauze.
Na al die hemel en hel zaken met kleurrijke goden, geesten en demonen was de volgende tempel heel anders dan de meesten die we tot nu toe gezien hadden. Het “Altar of Heaven” is bijzonder omdat er geen beelden van een god in de tempel zijn. Er wordt niets aanbeden maar de beleving van het nummer één (in het Chinees “Yi”) staat centraal.
‘Er is maar één hemel en er is maar één aarde’
‘Er is maar één juiste weg, en dat is de weg van menslievendheid en gerechtigheid’
We sluipen door de tempel als roofdieren op zoek naar een prooi. De prooi die wij zoeken zien we door de zoeker van onze camera. Deze plaats is fotogeniek en we komen veel mooie plaatjes tegen. Trappen op en weer af, donkere smalle gangen die uitkomen in door fel tl-licht verlichte kamers. Oude vrouwen scheppen een theelepeltje as van de wierook op een rood velletje papier en vouwen dit dicht.
‘Draag het op je hart en je zal alleen nog maar pure gedachten hebben!’
Een oud klein vrouwtje, die opvallend goed engels spreekt, klampt me aan begint een betoog over hoe de mensen de aarde aan het vernietigen zijn. Voor een groot gedeelte ben ik het met haar eens. Maar wat me nog het meeste verbaasd is dat iemand op zo’n hoge leeftijd er meer mee bezig is dan heel veel jongen mensen.
Het liep alweer tegen kwart voor één en het werd tijd voor “noedelslobberen”. Mijn maag begon te klagen en voor een persoon waarvoor eten meer betekend dan alleen je maag vullen werd het dus weer een feest. Zelf een eenvoudige kom noedels in bouillon met een paar lapjes varkensvlees is hier een heerlijke maaltijd.
Op weg naar de laatste tempel van vandaag passeerden we een paar ateliers waar producten worden gemaakt die nauw verbonden zijn met de tempels. Mooi en kleurrijk borduurwerk dat hier door geduldige handen wordt gemaakt.
En misschien nog wel mooier houtsnijwerk, vlijmscherpe beitels en gutsen in de handen van een kunstenaar veranderen een ruw blok hout in een mooi beeld dat waarschijnlijk wel honderden jaren in een tempel staat of in een familie van generatie op generatie wordt doorgegeven. En nooit wordt er een moment stilgestaan bij de handen die het geschapen hebben.
En toen stonden we voor de poorten van de “Official God of War Temple”, ook wel bekend als de “Temple van Guan Gong”. Deze tempel was een beetje teveel van het goede en we hadden problemen om geconcentreerd te blijven bij alles wat we zagen.
Hier leerden we toch nog wat nieuws! De hoge drempels van de tempels, soms wel veertig centimeter hoog, zijn er niet om het water tegen te houden. Zij zijn er er de vrouwen tegen te houden. De vrouwen hadden vroegen geen toegang tot de tempel. Omdat zij lange strakke rokken droegen konden ze niet over de hoge drempel drempel heen stappen.
Aan het einde sprak ik nog met twee Taiwanese meisjes. Ze spraken ook opvallend goed engels en vonden het leuk om de taal te oefenen. Mai Mai en Chen Mango zijn nu toegevoegd aan mijn vriendenlijst op Facebook!
Het einde van deze dag was nu in zicht en de “Chihkan Towers (Fort Proventia)” was het laatste wat we vandaag en in Tainan zouden bezoeken. Helaas was het niet veel bijzonders maar we zijn toch ook wel blij dat we kunnen zeggen dat we op dit stukje Hollandse geschiedenis hebben gestaan.
De dag zat er dus op en we gingen terug naar de kamer. Met de tv aan op de achtergrond, met het laatste nieuws over “Joran van der Sloot”, ging ik door de foto’s van de afgelopen dagen en schreef wat over onze belevenissen. Tettje had geen zin om op de kamer te zitten en ging alleen op pad. Een ijsje eten of een kopje drinken. Het is mooi om te zien hoe mijn reismaat tijdens deze reis ook weer is veranderd. Hij gaat nu alleen op pad in de stad en af en toe een half uurtje alleen zijn is toch wel lekker. Zijn eetpatroon is ook tweehonderd procent veranderd. Hij eet nu echt alles en af en toe sta ik er echt van te kijken waar hij naar binnen wil om te gaan eten.
En dat was meteen het allerlaatste wat we nog deden in Tainan. De kokkin, en baas van het openluchtrestaurant, haalde een jongen uit een zaak aan de overkant van de straat erbij omdat ze wel eens meer van ons wilde weten. Het was een vreemd gesprek met een tolk in het midden maar het was ook wel leuk om te ervaren dat deze mensen echt interesse hebben in wie we zijn en wat we in Taiwan doen. Als dank voor de klandizie van de afgelopen dagen kregen we allebei een klein bierglas cadeau. Door de lege straten van Tainan gingen we voor de laatste keer naar het hotel.
Tainan was een heerlijke ervaring geweest!
