Terug naar huis! Het zit er op! Na een aaneenrijging van tegenslagen als een kralenketting ben ik dan eindelijk op weg naar huis. De sfeer is jullie wel duidelijk, Marokko was een enorme tegenvaller. Om het toch zo goed, en eerlijk, mogelijk
te analyseren zal ik bij het begin beginnen.De vooroordelen die ik had zijn voor de helft uitgekomen. Diefstal, intimidatie en het gevoel van onveiligheid hebben mij de hele reis achtervolgd. Natuurlijk zijn er ook aardige en vriendelijke mensen in Marokko maar dat zijn dan wel meteen de vrouwen en een enkele man. Wat mij nog het meeste is tegengevallen zijn de bezienswaardigheden. Er is in Marokko niet zo heel veel te zien en wat er te zien is is veel van hetzelfde. Misschien heeft de Ramadan er mee te maken gehad maar het tekort aan interessante musea en het verbod om Moskeeën te betreden maakt de overige bezienswaardigheden wel heel erg dun gezaaid. Om eerlijk te zijn mis ik ook mijn lekkere koude biertje ‘s avonds na het douchen en voor het avondeten, 24 dagen zonder het gerstenat is de langste periode die ik mij kan herinneren.
Natuurlijk heeft mijn hardnekkige voedselvergiftiging (tien dagen) en gebrek aan vervoer rond het einde van de Ramadan er ook mee te maken gehad. Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ik het vervoer rond het einde van de Ramadan enorm heb onderschat.
Natuurlijk heb ik ook mooie en onvergetelijke ervaringen. De oude Romeinse nederzetting Volubilis en het kleine stadje in de bergen dat er naast ligt, Moulay Idriss. Achteraf gezien had ik hier een dagje langer moeten blijven maar dat is de koe in de kont kijken als hij al voorbij is. De forten langs de Atlantische kust met hun smalle steegjes en mooi zonsondergangen. Één zaak is wel intrigerend, de deurtjes van de oude stadjes in Marokko, in alle kleuren en maten. Hieronder vind je een aaneenschakeling van foto’s van die mooie deurtjes. Verder eigenlijk weinig. Uiteindelijk kom ik tot de volgende conclusie.
conclusie:
Het land als bestemming:
Is volgens mij persoonlijk een drama. Er is heel weinig te zien en wat je te zien krijgt is veel van hetzelfde. Smalle straatjes gevuld met de bekende toeristen rotzooi, leren tassen, nep juwelen met enorme stenen, grote tapijten en puntschoentjes. Misschien heeft het dorre droge landschap van september en/of de Ramadan ermee te maken maar het lijkt mij onmogelijk dat je hier in maart een mooi en interessant land aantreft.
Het openbaar vervoer:
Het openbaar vervoer is goed, wel aan de prijzige kant maar de gemiddelde snelheid ligt wel rond de 60/70 km/u. De Grand Taxi’s zijn een openbaring maar de Petit Taxi’s zijn moeilijk aan de meter te krijgen.Wat je ook vaak meemaakt als je alleen in de taxi zit is dat er een andere, Marokkaanse, passagier wordt opgepikt die aan het einde van de rit een kleinigheidje in de handen van de taxichauffeur drukt. Aan het einde van de rit moet jij dan wel het gehele bedrag wat op de meter staat afrekenen.
Het eten:
Is me verschrikkelijk tegengevallen. Het lijkt wel of er één menukaart is gedrukt in Rabat en dat die kaart naar elk restaurant in Marokko is gestuurd. Hier heeft de Ramadan zeker geen invloed op want de menukaarten staan buiten in raampjes en op schoolborden. Het menu bestaat overal, waar ik ben geweest en wat ik heb gezien, uit een stuk of drie salades. Vier of vijf Tajines (Aardewerken potten met vlees en groenten er in), dezelfde hoeveelheid gerechten met Couscous en dezelfde vulling als de Tajines. Een paar gril gerechten, kip, rund, geit en lam. De toetjes zijn sinaasappel met kaneel, vers fruit en een paar verschillende ijsjes. Dit wordt dan nog aangevuld met alles wat je in een Italiaans restaurant zou verwachten. Je hoeft dus niet om te komen van de honger maar er zaten wel verschrikkelijk veel witte gezichten bij de McDonalds elke avond.
Het drinken van een biertje:
Een biertje is héél moeilijk te vinden. Zelf heb ik slechts één keer reclame voor Heineken gezien. Dit is dus geen land om ‘s avonds lekker na te genieten met een heerlijk koud biertje. Waarschijnlijk vloeit het in de vijf sterren resorts wel rijkelijk.
Het overnachten:
Ik heb in verschillende hotelletjes geslapen en dat is me meer dan meegevallen. In alle gevallen waren ze schoon en wanneer ik inclusief ontbijt had was het ontbijt altijd goed verzorgd, en wat belangrijker is ook erg lekker.
Wat kost het allemaal?
Marokko is gemiddeld geprijsd. Je kan voor € 35.- p.p.p.d., op basis van twee personen redelijk goed rondreizen. Een mix van dure en goedkope hotels, lokaal en soms bij een goed restaurant gegeten, maar geen biertjes drinken en zonder excursies. Het kan nog wel goedkoper als je afdaalt in het goedkopere segment van hotels dan kan je zelfs voor € 50,- per dag met twee personen door dit schitterende land reizen.
Kom ik hier nog wel eens terug?
100% zeker niet, het land is enorm tegengevallen en misschien dat je met een georganiseerde rondreis/strandreis plezier kan hebben maar mij heeft het als onafhankelijk solitaire reiziger weinig kwaliteit voor mijn geld gegeven. De twee grootste tegenvallers zijn voor mij persoonlijk.
Het gevoel van onveiligheid, vooral ‘s avonds en het ontbreken van lekker eten.
Dat was Marokko en nu op weg naar mijn volgende bestemming is Azië. Kuala Lumpur voor de MotoGP.
