Marrakesh, 19/09/2008 Beter, maar zeker niet goed voelde ik me toen ik vanochtend opstond. De krampen zijn minder maar de prop is er nog wel. Ontbijt op de kamer was de luxe die de bediening me vandaag gunde. Een heerlijk ontbijt moet is wel eerlijk zeggen. Drie pogingen om te betalen bleven vruchteloos, er is geen klein geld in het land. Alle toeristen lopen met bankbiljetten van 200 Mad uit de ATM en bijna niemand kan hier ook maar van teruggeven. Zelfs 100 Mad is een moeilijk biljet om mee te betalen.
Weer een dag op de kamer die aangenaam werd toen om één uur de regen weer begon neer te dalen op dit droge land.
Marrakesh, 20/09/2008 Het gaat beter en het eten smaakt me uitstekend. De kilo’s vliegen er af! De hele dag lig ik op bed en speel een beetje met de computer, Goddank voor het internet en het luisteren naar de Nederlandse Radio op het internet. Stap voor stap voel ik me beter worden. Alleen de prop wil er maar niet uit dus heb ik nog maar voor twee nachten extra betaald. Laten we hopen dat ik maandag weer op pad kan.
Marrakesh, 21/09/2008 Het herstel gaat vooruit maar wel steeds langzamer. Het eten begint me nu enorm te vervelen, misschien moet ik morgen maar eens wat anders proberen. De prop is weg maar nu laat de viscositeit weer te wensen over. Ik heb nu wel goede hoop dat ik morgen in Marrakesh op pad kan. Het begint me nu wel te vervelen, de hele dag op het bed liggen.
Marrakesh, 22/09/2008 Veel beter voel ik me vandaag en ik heb zelfs een poging gewaagd om een rondje om het hotel te maken. Helaas werd dat voortijdig afgebroken door een signaal om terug naar het toilet te gaan. Alles duid er op dat ik morgen nog steeds niet Marrakesh kan gaan ontdekken en dat op woensdag het rode licht aan is om verder te gaan. Mijn plannen zijn om eerst nog naar het oosten en de zandduinen bezoeken, dan naar het noorden waar op zeven oktober een einde aan deze reis zal komen. Na meer dan een week in bed begint het me wel te vervelen!
Marrakesh, 23/09/2008 Waar ik me gisteren god voelde was het vandaag de omgekeerde wereld. Hevige krampen en geen potvullingen, er komt gewoon niets meer. Een verstopping is soms erger dan de dunne dus twee stimulerende sterke zwarte bakken koffie gingen naar binnen. Binnen een kwartier hadden ze de klus geklaard en ik voelde me weer opgelucht. Niet sterk, maar opgelucht. Voor het avondeten koos ik nu iets anders in de vorm van Couscous met zeven groenten. Helaas voor mij is dit iets heel anders dan ik gewend ben. Met brood en olijven probeerde ik er zoveel mogelijk van naar binnen te werken totdat ik met lange tanden zat te eten. Dat was mijn maaltijd en morgen ga ik op pad wat er ook gebeurd! Ik ben het zat en wil verder. Eventueel met twee antipoeppillen en een rol toiletpapier in mijn broekzak.