Pattaya (Nakorn Siam Boutique Hotel) 602), zondag 15 januari 2023
Na alle belevenissen van onze eerste twee dagen in Pattaya zijn we blij dat het allemaal weer goed is gekomen. Gelukkig heb ik de meeste zaken die belangrijk waren kunnen afhandelen en ik heb alweer een handvol oude vrienden ontmoet en ook heerlijk en gezellig bier mee gedronken.
De gebruikelijke tosti’s ham/kaas met zwarte koffie smaken ons ’s ochtends weer als vanouds en om eerlijk te zijn denk ik dat we tijdens dit bezoek niet aan een Engels ontbijt toe gaan komen. Het is zaterdag dus is het weekend, ook voor ons.
En hoe kunnen we het weekend beter beginnen met een lunch van de lekkerste “Massaman kip (kerrie)” die ik ooit in mijn leven heb gegeten? Een zoete gele kerriesaus op basis van kokosnoot en specerijen uit het verre India die uit het zuid-westelijke gebied van Thailand komt. Van Ranong tot aan Satun is deze overheerlijke kerrie te verkrijgen. Mocht je ooit in Zaltbommel komen vraag dan aan Kim van het Thaise Restaurant “Kim’s Kitchen” of ze het voor je wil bereiden. Je zal er wel op moeten wachten, de kip heeft namelijk wat tijd nodig.
Nadat ik een kort gesprek heb gevoerd met de manager van het “Dang Dum Pattaya Restaurant” gaan we richting het strand. Wat we daar aantreffen verbaasd ons eigenlijk niets. Er ligt een verdwaalde toerist op zijn handdoek of onder een parasol op een ligstoel. Ik vraag me af waar de dagjesmensen uit Bangkok zijn. In een ver verleden wisten de inwoners van Bangkok de drukkende warmte van de stad vaak te ontvluchten naar de dichtbij gelegen badplaatsen. Het mag duidelijk zijn dat elke Thai de gevolgen voelt van het wegblijven van de (Westerse) toeristen. Iedereen eet mee van de eindeloze stroom toeristen die dagelijks zouden moeten arriveren.
Maar het is teleurstellend, en ook bedroevend, dat zoveel hardwerkende mensen hun hele hebben en houden tijdens de Covid-19 pandemie zijn kwijtgeraakt. Om ons steentje bij te dragen koopt Lyka een verse kokosnoot om het vruchtwater door een rietje te kunnen drinken. De verkoopster is zichtbaar blij en de tien baht fooi wordt ook heel erg gewaardeerd.We maken er een stevige wandeling van en Lyka’s schoenen geven zelfs een paar blaren op haar voeten. “Soi Post Office” is ook nog steeds een slagveld. We proberen herkenningspunten te vinden maar we kunnen er maar heel weinig vinden. De “Pinocchio Bar” van grote Rini lijkt in het niets opgelost. En dat vinden we erg jammer omdat we daar nog heel veel leuke herinneringen aan hebben.
Om aan geven hoe ingrijpend de Covid-19 pandemie voor Pattaya is geweest en hoeveel schade ze heeft aangericht zien we wanneer we oog in oog komen te staan met “Tim-Bar”! Of beter gezegd, Tim-Bar is ook van de aardbodem verdwenen. Om de hoek zien we nog meer schade! Ook het nieuwe “Tim-Hotel” heeft een nieuwe naam en een nieuwe eigenaar gekregen. Ik weet dat de wereld aan veranderingen onderhevig is maar wanneer instituten zoals Tim-Bar na tientallen jaren verdwijnen wordt ik daar heel droevig van.
Vanzelfsprekend gaan we een paar biertjes drinken bij Nikom Court en vanavond zijn er helemaal geen bekenden. Het bier is koud en goedkoop dus we komen de tijd wel door. Het valt me nu pas op dat er geen muziek wordt gespeeld. Generlei muziek, en dat ik maar goed ook want muziek zou een reden voor problemen kunnen zijn.
We besluiten tijdens het bier drinken dat we het nieuwe restaurant van Piet, de “Hungry Gorilla” maar eens moeten gaan proberen. Op weg naar het restaurant passeren we de “Areca Lodge” en deze keer is onze vriend Winas wel aan het werk. Het is moeilijk voor te stellen dat het drie jaar geleden is dat we hem voor het laatst hebben gezien! Maar bij echte vriendschap is dat geen probleem. We kennen elkaar al meer dan twintig jaar. Het voelt alsof je gisteren van elkaar afscheid hebt genomen.
Piet, en nog een paar andere bekende Nederlanders zijn in de “Hungry Gorilla” aanwezig. Onderweg hebben we al besproken dat we de specialiteiten van de dag nemen. Voor Lyka varkensvlees en voor mij een kip Cordon-Bleu. Het smaakt fantastisch zoals ik al meer dan twintig jaar gewent ben wanneer ik bij Piet of Malee ga eten.Onze dag zit er alweer op en op de kamer drink ik nog een koude grote Beer Leo en kijk een aflevering van “City on a Hill”. Ik kan niets anders zeggen dat ik het reisgevoel alweer terug heb maar we geven nog steeds teveel geld uit. Het budgetteren moet nog een beetje worden verfijnt, anders worden onze reizen in de toekomst onbetaalbaar!
Vanzelfsprekend heeft ook Lyka tijdens deze reis haar momenten. Zondagmiddag heeft ze afgesproken met twee Filipijnse vriendinnen die ze ook alweer drie jaar niet heeft gezien. In Angeles City en op de luchthaven in Manilla heeft ze nog wat voedsel voor de meisjes gekocht. Natuurlijk etenswaar die in Thailand moeilijk te verkrijgen zijn of exorbitant duur zijn door de Thaise belasting.
De meiden zijn blij om elkaar weer te zien en genieten van elkaars gezelschap en goed eten. Met z’n drieën in een ver vreemd land maar toch niet verloren.
Ik geniet van mijn tijdelijke vrijheid en de eenzaamheid op het balkon. Een lichte bries zorgt voor wat verkoeling. Een beetje lezen, een beetje muziek luisteren en een beetje nadenken over de toekomst. Een onzekere toekomst? Oorlogen en depressies? Wie kunnen we nog vertrouwen? Onze regering en onze overheid is onbetrouwbaar geworden. Kunnen jullie daar nog wat aan doen? Ik ben bang van niet. De politiek en de overheid zijn verrot tot op het bot! Ik ga me er in ieder geval nooit meer mee bemoeien. Ook het lezen van de krant maakt me steeds weer een beetje depressief. Ik ga Nederland maar mijden, dat lijkt me de beste oplossing.
Wandelen in de zon is het beste medicijn tegen depressies. Dus ik trek mijn sandalen aan en ga op stap. Ik kies voor een hele lange ronde langs ook weer enkele oude vrienden. Maar het belangrijkste is toch wel mijn lunch van glas noedels met heel veel groente! Ik heb al meerdere keren vermeld. Nog geen twee euro! Daar kun je tegenwoordig in Nederland nog geen sauszijnenbroodje voor kopen!Na het samenzijn met de meiden ontmoeten we Frans en Lilly bij Nikom Court. Het is een gezellig samenzijn. We halen wat herinneringen op en bespreken de toekomst. Die voor iedereen onzeker is nu de internationale politiek van de realiteit is los geslagen en op de oorlogstrommels slaan.
Ook de zondag komt tot een einde en we gaan bij “Malee House" eten. Thai eten wel te verstaan. Een dagje zonder patat kan wel. Lyka gaat voor de gebakken rijst met garnalen en Ananas, zelf kies ik voor de oude bekende Pad Krapow met een omelet.
Het smaakt ons goed en nadat we afscheid van Malee hebben genomen gaan we richting ons hotel. We ontspannen nog wat na deze drukke dag en nemen ons voor om het morgen maar eens rustig aan te doen.
