Thailand: Een weekend ziek

Si Saket (Boonsiri Boutique Hotel) 411), zondag 22 januari 2023

Na een van de meest verschrikkelijke nachten in mijn leven wordt ik op de zaterdagochtend van mijn verjaardag wakker. Drie en zestig jaar op deze planeet! Afgelopen nacht zat ik elk anderhalf uur rechtop in bed mijn luchtpijp leeg te hoesten. Het hoesten gaat over in kokhalzen zodra de zoetheid van de pus in het slijm uit mijn luchtpijp de smaakpapillen op mijn tong bereikt.
Dan maar weer proberen om op mijn rug te slapen! Dat blijkt het minste problemen te geven. Het is gelukkig in het weekend niet zo druk in het hotel dus hou ik ook minder mensen uit hun slaap.
Ik ben blij wanneer de dag is aangebroken. Het daglicht geeft me in ieder geval een reden om niet te gaan liggen maar om rechtop te blijven zitten. Ik sleep me al hoestend en rochelend naar de 7-11 voor tosti’s en koffie. Op de heenweg heb ik mijn temperatuur in de lobby van het hotel gemeten en die was in orde. 36,2, dus dat is goed. Dat is ook het enige dat goed is! Mijn keel is net zo rood als mijn fleece. Koffie drinken doet pijn, eten doet pijn, slikken doet pijn, koud water verzacht, en dat verschrikkelijke hoesten, dat is nog het ergste. Ik heb het gevoel dat mijn ogen hun kassen willen verlaten. Toch nog maar even liggen.
Ook een zieke man moet wat eten dus op deze ongemakkelijke zaterdag sleep ik me naar ons bekende restaurantje voor de lunch. Ondanks de pijn tijdens het slikken, en de chilipepers die dubbel zo heet lijken, smaakt het uitstekend. Een Tiffy elke twee uur en veel slapen tussen de hoestbuien door.
Ondanks dat ik niet lekker ben gaan we naar de markt. We eten niet veel. Ik drink enkele slokjes bier en mijn verjaardag zit er al om half negen op. Nog maar een Tiffy en slapen!

Op zondagochtend bespeur ik enige verbetering, zo is mijn zicht weer goed en de druk achter mijn ogen verdwenen, maar Lyka verteld dat ze de hele nacht wakker heeft gelegen omdat ze bang was dat ik de moord zou stikken. Het hoesten dat steeds overging in kokhalzen. Ze was bang dat ik er in zo blijven! Nog maar een Tiffy en een tosti. Terug onder de dekens en proberen nog wat te slapen tussen de hoestbuien door.
Gisterenavond hebben we op de terugweg van de markt naar het hotel enkele kleine watermeloenen gekocht. Het koele vruchtvlees zou enige verlichting moeten geven aan mijn ontstoken keel en luchtpijp. En het werkt inderdaad verzachtend. Ik sla de lunch over en drink gewoon veel water en eet nog een halve watermeloen. Helaas voel ik me aan het einde van de dag weer slechter. Nog maar een Tiffy!
De flessen bier blijven op deze zondagavond dicht en ondanks de malaise gaan we weer naar de markt. Al is het alleen maar voor de lichaamsbeweging.
We hebben beiden maar een beetje trek dus kiezen we voor sateetjes en een vis in een zouten jasje van de BBQ. Na het eten voel ik me plotseling veel beter. Toch neem ik nog maar een Tiffy en kruip weer vroeg onder de dekens. We gaan morgen proberen een excursie met de trein te maken.