Thailand: De eerste etappe

Sa Kaeo (Hop Inn Sa Kaeo) 610), zaterdag 28 januari 2023

Dat het vandaag een spannende dag wordt is duidelijk. Ik heb slecht geslapen en de spanning in me loopt heel langzaam op. Precies om zeven uur sta ik in de ontbijtzaal voor mijn eerste beker koffie van de dag. Lyka slaapt nog als een roosje en dat maakt me erg jaloers. Kon ik ook maar altijd zo zorgeloos slapen!
Na een tweede beker koffie op de slaapkamer besluiten we in onderling overleg om het ontbijt maar te laten voor wat het is. Ik heb door de spanning in mijn lichaam geen tot weinig trek en Lyka heeft weinig zin om alleen in de eetzaal te gaan zitten voor het ontbijt. Dus wat doen we? Inpakken en wegwezen!
Het is even passen en meten voordat we onze rugzakken op de bagagedrager goed hebben vastgemaakt. Mijn hoed heeft extra aandacht nodig! Die moet goed vastzitten zonder te worden geplet. Ik wil tenslotte niet dat mijn hoed haar model en vorm verliest. We zijn rond half tien klaar voor de eerste etappe! Zodra we rollen merken we dat het toch wel heel erg fris is op de motor. We kunnen niet langer wachten dus we moeten het maar nemen zoals het komt!
Nog een korte stop bij de motorwinkel om ze te bedanken en om mijn tankdop te laten smeren. Tijdens het tanken wilde de dop niet goed sluiten doordat de grijpers in de tankdop erg stroef gaan. Een beetje kruipolie en het probleem is opgelost. Ik bedank Nok en Jung nog een keer en we zijn klaar voor de rit. Alles gaat van een leien dakje dus zijn we binnen enkele minuten weer op weg.
Na vijfentwintig minuten zien we het eerste benzine station opdoemen met een 7-11 op het terrein. De hete koffie en de tosti’s smaken ons goed. Ik mis mijn windjack. Die ligt in Zaltbommel in de koffer met mijn nieuwe helm. Toen we uit Nederland vertrokken was deze renovatie van de motor niet aan de orde. Zou de beugel van mijn Garmin GPS in mijn helm zitten? Dat zou zou maar kunnen! Ik ken mezelf en ik heb mijn zaken graag georganiseerd en op orde. We gooien de tank vol met E91 en gaan snel weer verder.
Het is bewolkt, het waait hard en het ziet er niet naar uit dat de koude snel uit de lucht zal verdwijnen. Bij de volgende pauze zijn mijn vingertoppen spierwit en helemaal gevoelloos. Ik voel mijn keel ook weer kriebelen en denk diep na hoe ik mijn torso kan beschermen tegen de koude snijdende wind. Een oude krant? Zoals de wielrenners tijdens een afdaling. Een plastic regenjas kopen bij het eerst volgende benzinestation? Die zal klapperen aan mijn lichaam en dat is weer ongemakkelijk voor lyka. Uiteindelijk laat ik het er maar bij. Af en toe breekt de zon door de bewolking en dan voel je meteen de warmte van de tropische zon.
We rijden langs een van de grootste natuurparken van Thailand. De weg is mooi glad en er is niet al teveel verkeer. Dan passeren we borden die waarschuwen voor overstekende wilde olifanten! Ik schrik na al mijn reizen niet zo snel meer maar ik vraag me toch af wat ik zou moeten doen wanneer er plotseling een kudde olifanten over de weg loopt.
Uiterst geconcentreerd rollen de kilometers asfalt onder onze wielen door. We gebruiken het vertrouwde schema. Een kwartiertje rust en dan weer 45 minuten rijden. Het gaat goed zo. Ik voel mijn schouders en mijn armen wel. Allemaal spieren die ik lang niet heb gebruikt en die natuurlijk ook weer moeten aansterken.
De moraal is hoog en Lyka geniet ook met volle teugen van het gepresenteerde schouwspel rond om ons heen. Ondertussen is ook de zon doorgebroken en het is stevig opgewarmd. Het is aangenaam geworden. We zitten goed op schema. Lyka navigeert me over de wegen en houd me op de hoogte van de nog te leggen afstanden naar de volgende afslagen en ons einddoel.
Nog voordat we in Sa Kaeo arriveren willen we onze lunch gegeten hebben. Wanneer we eindelijk een eettentje langs de weg hebben gevonden bestellen we de klassieker “Pad Krapow Moo”. Ondanks dat ik vraag om het gerecht niet te pittig te maken, “Mai Pet”, spaart de kokkin ons niet met de rode en groene chilipepers. Het zit tegen de grens aan van het acceptabele voor een westerling! Dat voelen we morgen weer op het toilet!
We hebben nog een uur te gaan en komen weer dichter bij de bewoonde wereld. Dat is meteen te merken aan het verkeer en de medeweggebruikers die veelal haast hebben en geen rekening houden met de motoren om zich heen. Een automobilist gaat in de denkwereld van een Thai altijd boven een financieel minder draagkrachtige motorrijder en voetganger!
Het Hop-Inn Sa Kaeo hotel is nog redelijk nieuw. Het is een Thaise hotelketen die goed aan de weg timmert. Ondertussen exploiteren ze al een stuk of twintig hotels van deze hotelformule door heel Thailand. Van noord tot zuid en van oost naar west. De kamer is niet al te groot maar voldoet aan alle eisen van comfort en hygiëne. Het is een heerlijk zacht bed en we hebben deze keer een kamer op het zonnige zuiden. Dat is lekker want de kou van het rijden zit nog wel in mijn botten.
Ik loop meteen naar de Big C aan de overkant van de weg voor een eerste verkenning. Helaas kan ik nog geen bier kopen voor in de koelkast omdat het iets na half drie is. In Thailand is het helaas nog steeds zo dat de supermarkten tussen 14:00 en 17:00 geen bier mogen verkopen. Ik vindt dat nog steeds een hele vreemde regel maar de regering van Thailand zal er ongetwijfeld een goede reden voor hebben.
Het is al vijf uur geweest wanneer ik op jacht ga naar een koud biertje. Een stukje voorbij de oprit naar het hotel zie ik een eettentje en daar kan ik zeker bier kopen. BINGO! Vier grote flessen Beer Leo voor 260 baht (€ 7,50). Ik ga op het balkon, van ongeveer een vierkante meter, zitten en geniet van het koude gerstenat. Mijn e-Reader komt te voorschijn en ik kan heerlijk ontspannen na deze eerste dag op de motor waar ik, om eerlijk te zijn, toch wel een paar dagen tegenop heb gezien.
Ik had het vanmiddag al opgemerkt en bewust voor Lyka verzwegen. Wanneer we rond half zeven beginnen te overleggen over onze avondmaaltijd hou ik ze nog een beetje voor de gek. In de enorme Big C van Sa Kaeo zijn alle bekende internationale en Thaise restaurantketens aanwezig maar eigenlijk hebben we geen zin om ons aan te kleden om daar te gaan zitten eten.
Dus hou ik de verrassing tot het laatste! Het is vandaag Pizza-avond! Lyka vindt het een uitstekend idee! We hebben in de Filipijnen voor het laatst een pizza gegeten. En die pizza’s van “the Pizza company” zijn lekker met een koud biertje erbij! Volgegeten en helemaal tevreden over het verloop van vandaag kruipen we nog voor tien uur onder de dekens. We hebben een mooie tocht gereden vandaag.