Nang Rong (Phanomrungpuri Hotel) 215), vrijdag 27 januari 2023
Gisteren ging alles goed dus voor vandaag verwacht ik eigenlijk ook geen problemen. Het gevoel voor mijn machine is er nog steeds, het is als fietsen, je verleerd het nooit! Grotere afstanden is wel een andere discipline. Dus vandaag gaan we proefdraaien. Op mijn MacBook heb ik een rondje uitgezet van ongeveer 125 kilometer. Lyka moet nu navigeren omdat ik de GPS niet meer op het stuur kan plaatsen. Ik heb beide handen aan het stuur nodig!
Na het verrukkelijke ontbijt in het hotel stappen we rond tien uur op de motor. Alles is tot in de puntjes voorbereid. Het eerste stuk gaat binnendoor. Plattelandsdorpjes met loslopende honden, koeien langs de weg en onverantwoordelijke bestuurders van wrakken van brommers, met en zonder zijspan, zonder enige bescherming en verzekering. In het begin kom ik ogen te kort. Ik moet de weg enkele honderden meters vooruit lezen en ook het verkeer rond ons in de gaten houden. Ze kunnen hier van alle kanten komen binnen een breed spectrum van snelheden.
Het eerste half uur gaat me prima af! Lyka tikt op mijn schouder met de mededeling dat ze dorst heeft. Bij de eerst mogelijke winkel stop ik en koop ik voor twintig eurocent een flesje koud water. Het smaakt ons goed want het rijden op een motor en met name de rijwind maakt dat je veel vocht verliest. We zijn beiden blij dat we weer met de motor op pad zijn. We kunnen alleen maar hopen dat we binnen niet al te afzienbare tijd weer een echte lange tocht met de motor door Thailand kunnen maken. Alles is beter dan een langere tijd op een saaie plaats vastgepind zitten.
Wat er in gaat moet er ook weer uit en wat er uit gaat moet er ook weer in! Ik tank voor ongeveer drie euro een mengsel van benzine en alcohol genaamd E91, dat zou voldoende moeten zijn om weer bij het hotel te komen. Lyka maakt gebruikt van de luxe nieuwe toiletten bij het tankstation. De tijd dat je in Thailand als een acrobaat boven een gat in de grond moest balanceren is alweer een tijd geleden. Thailand maakt rasse schreden naar een moderne wereld. Ondertussen zijn we bijna in Nong Ki, op de helft van het proefdraaien.De motor houdt zich goed. Ze schakelt vlot en zonder (vreemde) mechanische geluiden. De koppeling is goed. De motor is soepel en komt snel op toeren. We hebben de 100 Km/u al een keer zonder problemen aangetikt. In de snelle bochten spoort de motor prima en in de langzamere scherpe bochten rolt ze precies zoals ik verwacht. De voorrem voelt precies zoals ik die graag heb. Alleen de achterrem blijft een beetje sponzig. Hij grijpt aan maar daarna neemt de remkracht wat af. Ik verwacht er geen problemen mee want ik rijd erg defensief. Maar het is toch een puntje om in de gaten te houden! Misschien moet ik er straks nog even in de motorzaak naar laten kijken?
Het enige dat we nog missen voor onze rit terug naar Pattaya zijn enkele rubberen spinnen om onze bagage op het bagagerek vast te maken. Vroeger hingen ze overal buiten voor de winkels en tegenwoordig is er geen enkele meer te zien. Bij een kleine ijzerwarenwinkel in een onbekend dorp stop ik de motor. Papa en Mama in de winkel zijn zichtbaar in paniek. Een buitenlander! Wat nou weer?
Eerst probeer ik hem in kolen Thai uit te leggen wat ik zoek. Helaas! De man is duidelijk van slag. Ik zoek een plaatje op mijn telefoon en bij het zien van de foto gooit hij spontaan beide armen in de lucht en er verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht. Hij wenkt me dat ik hem moet volgen. Enkele minuten later sta ik weer buiten met vier felgekleurde spinnen die me het lieve sommetje van € 1,10 hebben gekost. Nee, niet per stuk! In totaal voor alle vier!
Onze laatste halte is bij een kleinere tempel waar een groep mannen aan het werk is. Ze zijn een bamboe hekwerk aan het maken voor, wat ik begrijp, een feest over enkele dagen. Het blijft lachen met die Thai. Wij begrijpen hun niet en zij begrijpen ons niet. Toch is er veel plezier en lachen we met elkaar on van alles en wat. Een flesje water als dank voor ons bezoek valt ons ten deel.We gaan vanaf hier linea recta terug naar Nang Rong. We zijn overeen gekomen om onze lunch bij de Lotus in Nang Rong te eten. Een “Zinger Burger” van KFC met frietjes en een grote koude cola zonder suiker. Tijdens het eten bespreken we onze ervaringen en we zijn het er snel over eens dat het allemaal in orde komt. We rijden de 400 kilometer in twee etappes. Het maakt niets uit waar we slapen dus waarom zouden we het in een ruk rijden. We hebben alle tijd van de wereld en veiligheid gaat boven alles!
Mijn oeroude Garmin “Oregon 400t” heeft een mooie route geplot van onze rit van vandaag. Het was een bevredigende dag en we kunnen morgen zonder zorgen op de motor stappen voor de eerste etappe.
We kiezen voor de gebakken vis met een pittige limoen/chili saus. De gebakken groente maakt het afscheidsmaal compleet. Morgen gaan we weer verder, deze keer op de motor.
