Het geld brandde in de portemonnee van mijn vriendin en vandaag zouden we dus de ondertussen wereldberoemde Chatuchak Markt bezoeken. Vandaag staat geheel in het teken van winkelen. Kan je dat eigenlijk wel zo noemen als je op een markt bent?
Vandaag was ook meteen rustdag voor mijn vermoeide camera. Ik kan nu eenmaal niet veel plaatjes schieten van de handelswaar. Het moet uitzonderlijk zijn of passen in de hoofdfoto van mijn weblog. Ik betrap me er steeds vaker op dat ik naar een scène kijk en alleen maar een balk zie. Zeg maar een ultra brede foto.
We dronken al vroeg een kopje koffie tegen de stress omdat de taxi chauffeur niet wist waar hij heen moest óf opzettelijk verkeerd reed. Laat ik mijn cynische mening maar niet geven! Nadat ik hem er op had gewezen dat we in tegenovergestelde richting reden was hij erg verbaasd. Wij ook, de meter stond al op 52 Baht toen we langs ons hotel reden.
‘Rustig blijven en diep ademhalen!’, anger management (woedebeheersing) was nu belangrijk om deze dag al niet heel vroeg te verpesten.
Een tweede geval van grote verbazing zat naast mij op een houten krukje. Eerst besteld ze een ice-tea, geeft hem na twee halen aan het rietje terug en zegt dat ze geen suiker in de thee wil. De serveerster maakt zonder tegen te stribbelen een nieuwe zonder suiker die ze na twee halen aan het rietje van zich afschuift. Verbaasd volg ik het tafereel en het wordt nog gekker als ze een krakend vers briefje van duizend Baht tevoorschijn haalt. De eigenaar kijkt van de serveerster naar mij en ik haal onschuldig mijn schouders op. Ze zit wel aan mijn tafel maar ik ken haar niet!
Een minuut of tien, en een dozijn kleine stalletjes, later komt de eigenaar met het wisselgeld terug. De vrouw neemt het zonder iets te zeggen aan, staat op en loopt weg. De eigenaar kijkt mij opnieuw aan en ik haal opnieuw mijn schouders op. Communicatie in lichaamstaal is grenzeloos.
Wij gaan verder en kopen genoeg kleding om een muilezel door zijn knieën te laten gaan.
Op weg terug naar het hotel eten we nog wat Thais, 90 Baht inclusief een flesje water! Wat hou ik veel van het echte Thailand!
Skytrain naar Silom en een ijsje voor meisje bij MacDonald’s, een koffie uit het McCafé voor mij en de dag wordt steeds lomer. Na deze drie dagen in Bangkok worden we lui van de vermoeidheid. Nog een ritje op de veerboot over de Chao Phraya rivier waar we een biertje drinken bij het oude vertrouwde Merry V. Guest House. Twaalf jaar geleden zat ik hier ook, de tijd vliegt!
Na nog wat Thais eten blijven we de avond lekker op de kamer. Wat snacks, koud bier, Nederlands tv-kanaal en elkaar. Wat een heerlijke afsluiting van deze korte trip naar Bangkok
