vrijdag 31 augustus 2007

Nederland, een dagje Amsterdam

Amsterdam, 31/08/2007

Het is een traditie geworden dat ik tijdens mijn verblijf in Nederland een dagje naar Amsterdam ga. Meestal met vrienden en zo ook deze keer. Tettje en Henk hadden zich bij mij aangesloten om van de dag in Amsterdam een feestdag te maken.
Al om twaalf over negen stapten we in de trein naar de Hoofdstad. Één van mijn regels voor een bezoek aan Amsterdam is dat ik een museum wil bezoeken. Er is meer in Amsterdam dan de donkerbruine cafés en de rosse buurt! Deze keer was mijn keus op het “Scheepvaart Museum” gevallen. Helaas voor ons was dit museum voor een jaar gesloten wegens renovatie. Plan B was er niet echt dus moesten wij improviseren.
Na de vermoeiende treinreis was het natuurlijk eerst tijd voor een kopje koffie met een broodje. En dat smaakte uitstekend.
Een wandeling door de stad en maar hopen dat je inspiratie kan opdoen. Het oude postkantoor, nu een winkelcentrum, werd bezocht en daarna slenterden we wat door de Kalverstraat. Een tweede kopje koffie op een terras bij de bloemenmarkt moest een nieuw doel voor de dag opleveren. Helaas kwamen we niet verder dan het voorstel om naar het “Rembrandtplein” en het “Leidseplein” te gaan.
Het “Rembrandtplein” werd uiteindelijk de bestemming, het lag niet te ver weg en ik kreeg zo ondertussen wel zin in een biertje. Het Rembrandtplein is vooral een succes bij de bevolking van het platteland die dit plein zien als het kloppende hart van de hoofdstedelijke uitgaanswereld. Voor mij dus niet. Toch namen we een plaatsje in op één van de vele terrassen en genoten van de zon en een koud biertje. Een gemêleerde menigte van toeristen, studenten en Amsterdammers trok aan ons voorbij. Één biertje zou voldoende zijn om de gedachten wat losser en denken wat gemakkelijker te maken. We kwamen er gewoon niet uit en de gesprekken gingen steeds weer naar hetzelfde onderwerp. Dat “onderwerp” begon mij nu wel te vervelen want wij waren in Amsterdam en wat er 12.000 kilometer verderop gebeurd kan mij nu niet zoveel schelen.
Na en snackbar te hebben ontdaan van vele vette happen uit de muur liepen we weer richting het CS. En daar onderweg kreeg Henk een briljante ingeving.
“Waarom gaan we niet naar Madam Tussaud”?
We keken elkaar instemmend aan en de museumbestemming voor vandaag was gekozen. Ik was nog nooit in het wassenbeeldenmuseum was geweest. De lange rij wachtende bezoekers liet zien dat "Madam Tussaud" nog steeds een topattractie is. Tijdens het wachten werden we door een voorbijganger aan de andere kant van het touw aangesprokenen die een kortingskaart te koop had, gewoon uit een magazine gescheurd. Een medewerker van het museum vloog de verkoper meteen aan en sommeerde die om te vertrekken voordat hij de politie riep. Verbaasd sloegen wij dit schouwspel gade.
“Als ik het niet mag verkopen dan mag ik dit toch zeker wel weggeven”?, Sprak de vrouw geïrriteerd.
En zo stond Tettje, die door ons tot penningmeester was gepromoveerd, met een stukje papier in zijn hand dat ons meteen al dertig Euro uitspaarde. Een computergestuurde lift bracht ons omhoog in het gebouw maar ik had niet echt een idee hoeveel verdiepingen we waren gestegen.
De rondleiding begon in een grote hal waar een uit oer-Hollandse attributen gebouwde pop een korte uitleg gaf over Nederland en haar oorsprong. Het was wel vervelend dat er steeds de Engelse en Nederlandse taal door elkaar werd gebruikt. Oplichtende en daarna dovende lampen leidde je als in een bundel van daglicht door het Amsterdam van de 17e eeuw. Wij liepen langzaam in het licht langs de helden van weleer, met Rembrandt natuurlijk als één van de meest bekende.
Net iets te vroeg naar mijn zin kwamen wij in een soort themaruimte waar het binnenste van een oud piratenschip was nagebouwd. En dat was echt schrikken terwijl je er langzaam en geheel op je hoede doorheen liep. Glanzende spiegels lieten ruimen en deuren zien die alleen maar bestonden op een spiegel in je hoofd. Toneelspelers schreeuwden en probeerden je te pakken op de momenten dat je even verslapte. Erg goed gemaakt en zeker niet voor de mensen met een hartprobleem.
Als laatste waren natuurlijk de BNN’ers en de internationale sterren aan de beurt. Vreemd om oog in oog te staan met mensen die je normaal alleen maar op TV kan zien. Het waren er teveel om allemaal op te noemen maar er staan genoeg foto’s in mijn album.
We stonden een klein uurtje voldaan weer buiten en nu was het tijd om een paar biertjes te drinken op de wallen. Deze keer kwamen er maar twee cafés in aanmerking omdat Henk niet echt trek had in één van mijn favoriete drinkgelegenheden. Volgende keer dan maar! Het werden een paar uur van gezelligheid en slap lullen. De tijd vloog om en de biertjes deden hun werk.
We zouden deze avond besluiten met een maaltijd in een Surinaams restaurant. Één keer per jaar een heerlijke “Roti Kip” met een grote Heineken. Voor Henk was het de eerste ervaring met Surinaams eten en Tett sloeg de maaltijd over, het bier had zijn werk gedaan. We kwamen iets vroeger thuis dan gepland maar het was zeker een mooie dag uit in het altijd zo levendige Amsterdam.
Copyright/Disclaimer