Nog geen week in Nederland en al bijna klaar met mijn taken. Nu werd het ook tijd voor mijn eerste uitstapje. Utrecht was de bestemming, dichtbij en ik was er in geen jaren geweest. Natuurlijk was de trein het vervoersmiddel. Snel, goedkoop en direct naar midden in het centrum. En, we konden een biertje drinken aan het einde van de middag.
Utrecht is een fijne stad met mooie grachten en leuke terrassen. Natuurlijk dronken we een kopje koffie met het oer-Hollandse appelgebak ernaast. Zijn die grachten dan typisch Nederlands? Ja en nee, ik heb ze ook in Vlaanderen gezien en dat tel ik stiekem bij (oud) Nederland. Wat wel uniek is zijn de fietsen rijendik vastgeketend met kettingen aan de bruggen. Een mooi gezicht met die grachten op de achtergrond.
Al slenterend dacht ik na over het langzaam veranderende Nederland. De mobiele telefoonwinkels en de verdwijnende warenhuizen. V&D was vroeger een dagje uit, nu zijn ze op sterven na dood.
Na een lange tijd te hebben rondgewandeld was het om een uur of vier tijd voor een biertje. De “King Arthur” had mijn eerste keus. Mede omdat ik daar vroeger veel gezellige tijden had gehad. De bieren smaakte uitstekend maar onze gesprekken waren eenzijdig. Henk praat nu eenmaal graag over Thailand en zijn grasparkieten.
Vijf pinten later was het dan ook tijd om de terugreis aan te vangen. Een laatste blik naar de kerkstraat en de markt. Een snackbar werd nog geplunderd voordat we in de trein stapten. De bamihappen en kroketten in de zak van mijn fleece en een grote patat pindasaus in de hand. Ja die glanzende muren van roestvast staal met raampjes gevuld met warme snacks zijn ook uniek voor Nederland.
De rest van de week vul ik nog met de laatste taken en na het weekend ga ik op pad om te lopen.
