Kuala Lumpur (Hotel Fortuna (202), vrijdag 19 maart 2004
De buren waren weer luidruchtig en deze keer kon ik ze zelfs op enkele minuten verstaan. Het zijn devote islamitische Arabieren die zich helemaal loslaten in het islamitische Maleisië met prostituees en alcohol.
Voor een hypocriet telt: ‘Wat niet weet, wat niet deert!’
Ik kan niets anders doen dan opstaan en proberen me niet te ergeren aan de luidruchtige buren. Het is nog geen middernacht!
Ik voel me zo laat op de avond nog opgewekt en uitgerust. Ik ben erg blij met mijn “Sony DSC-P10 Digitale Camera”. Er is een nieuw hoofdstuk in de (digitale) fotografie begonnen nu ik niet meer hoef te wachten tot de films ontwikkeld en afgedrukt zijn. Nu gaan de foto’s van een SD-geheugenkaartje rechtstreeks naar de Acer laptop.En dat terwijl ik naar mijn eigen muziek luister op de iPod. Ik denk dat de radio zijn langste tijd heeft gehad nu je 24/7 naar je eigen, al dan niet van het internet geplukte, muziek kan luisteren.
Zodra het rustig is kruip ik weer tussen de lakens. Het “Hotel Fortuna” is een prima hotel net achter Bukit Bintang waar het een stuk rustiger is!
Ook op deze tweede ochtend in Kuala Lumpur eet ik mijn ontbijt in mijn gebruikelijke luxe broodjeszaak. Een soort “Délifrance” alleen in een Aziatische stijl. Ik geniet van een broodje met een magnetron omelet vergezeld van een sterke zwarte Maleisische koffie en de lokale krant vol met nieuws over de verkiezingen. Het is voor een in een democratie opgegroeide westerling vreemd dat er over de gewonnen verkiezingen in Maleisië in de kranten wordt geschreven.
Maleisië heeft een constitutionele monarchie met een parlementair stelsel. Het land bestaat uit dertien deelstaten; elf liggen er in West-Maleisië en twee op Oost-Maleisië. De deelstaten hebben eigen staatshoofden. Negen worden geleid door een sultan. De andere deelstaten staan onder leiding van een gouverneur. De sultanaten zijn: Johor, Selangor, Perak, Pahang, Kelantan, Terengganu, Kedah, Perlis en Negeri Sembilan.
De regering streeft naar harmonie tussen de drie grootste bevolkingsgroepen. Daarom heeft de politiek sinds de onafhankelijkheid in het teken heeft gestaan van coalitievorming op brede etnische basis. Dit leidde tot politieke coalities waarvan de grootste Maleisische partijen, de UMNO (United Malays National Organisation), de MCA (Malaysian Chinese Association) en de MIC (Malaysian Indian Congress) de belangrijkste componenten vormen.
Deze coalitie, de Barisan Nasional, beschikt sinds de onafhankelijkheid in 1957 over een meerderheid in het parlement. De premier is tot op heden altijd van het UMNO.
De winnaar staat sinds 1957 bij elke verkiezing bij voorbaat vast!
Op deze vrijdagochtend heb ik mijn kaartje voor een bezoek aan de brug alweer op zak. Ik kan het gewoonweg niet beschrijven. Die rit in de lift naar de 45ste verdieping is een ongelofelijke rit naar de hemel. Eenmaal op de brug zie je steeds weer wat anders onder je. De stad komt als het ware onder je tot leven en het uitzicht vanaf 170 meter hoogte veranderd keer op keer. 20 minuten later sta ik weer in de kelder van het “Suria KLCC” winkelcentrum.
Ik bedenk de zo lang mogelijkst durende weg, om tijd te doden, naar het “Stesen Sentral” in Kuala Lumpur. Ik moet Jeff gaan ophalen deze middag. Hij vliegt met “Air Asia”, een nieuwe budget luchtvaartmaatschappij die vanuit Kuala Lumpur opereert.
Na een wandeling door het immens grote winkelcentrum, een bezoek aan een enorme elektronica winkel en een outdoor store stap ik op de LRT onder het “Suria KLCC”. Deze metro is heel bijzonder! Alle treinen en seinen zijn computer gestuurd! Er komen geen machinisten en treinverkeersleiders aan te pas. Geen machinist op de bok van de trein maakt de plaats vooraan in de trein een heel bijzonder plaatsje om mee te rijden. Je waant jezelf machinist voor een moment!
Het zijn vijf haltes naar het “Stesen Sentral” dus het is in principe te ver om te wandelen. Helaas komt daar ook nog bij dat Kuala Lumpur eigenlijk geen stad is om te wandelen. Er lopen enkele brede autosnelwegen kris kras door de stad zonder veilige mogelijkheden om die over te steken. Een taxi of de drukke snelweg oversteken met gevaar voor eigen leven zijn de enige opties. Of een kilometer of tien omlopen onder de brandende tropische zon. Dat is natuurlijk ook geen optie.
Het mooiste punt van deze reis met de metro naar het “Stesen Sentral” is wanneer je na het ondergrondse station “Masjid Jamek” plotseling boven de grond komt. De flits zonlicht die je verblind wanneer je de tunnel verlaat. Enkele seconden ben je verblind en gedesoriënteerd waarna je het “LRT station Pasar Seni” binnenrijd. Bij de volgende halte, “KL Sentral” moet ik er uit.
Het loopt op rolletjes. In de aankomsthal zijn de eerste restaurants al geopend waar ik met een goed uitzicht op de uitgang van de passagiers, die met de snelle trein van KLIA naar de stad zijn gekomen, rustig in de koelte een bakkie koffie kan drinken.Toeristen hebben verschillende mogelijkheden om van de KLIA luchthaven in de stad te komen. Natuurlijk zijn er de onbetrouwbare slechte en oude Proton Saga taxi’s. De oplichting door de Maleisische taxichauffeurs is eerder een zekerheid dan een mogelijkheid. Bussen zijn ook populair omdat ze een kwart kosten van een treinkaartje. De “KLIA Ekspres” is het paradepaartje van de lokale overheid. Zo’n luxe en snelle trein is in Zuidoost-Azië nog nooit vertoont!
Ik heb de tijd goed ingeschat en ik heb mijn laatste slokje koffie nog niet doorgeslikt en ik zie Jeff al in de verte aankomen. Ik ben blij hem te zien.
Het eerste waar we aan toe zijn is een koud biertje en dat is eigenlijk de lijn van zijn bezoek aan Kuala Lumpur vanaf dit moment. We kijken wat rond in de stad en hebben een goede avond in de Ierse pub. Er was namelijk rugby op tv. Het werd vanzelfsprekend erg laat en het kijkglas bleef goed gevuld.
