Kuala Lumpur (Hotel Fortuna (202), dinsdag 23 maart 2004
De laatste twee dagen in Kuala Lumper hebben we doorgebracht in de stad. Jeff hersteld maar langzaam van ons drinkgelag op de vrijdagavond. Drie dagen later is hij nog niet hersteld en heeft hij weinig zin om weer wat te gaan drinken.
Mij maakt het persoonlijk niet zoveel uit, ik kom hier toch wel weer terug en gezelligheid is overal te vinden. We vullen onze dagen met wandelen, een koffie drinken in de comfortabele airconditioning van een van de vele winkelcentra en eten. Jeff begint langzaam de Maleisische keuken te waarderen maar de westerse keuken behoud toch zijn voorkeur.
We houden de middagrust op onze kamers en ik kijk vanuit mijn raam, door de smalle steeg, hoe rond half vier de hemelsluizen boven de stad open gaan. Een zware tropische regen daalt neer en zet de straten in de lager gelegen delen van Kuala Lumpur blank. We doden de tijd met niets doen, een beetje genieten van het eten en voor de rest wachten op ons vertrek naar Thailand.
Ik schreef een paar dagen geleden dat Kuala Lumpur geen stad is om in te wandelen maar dat trek ik toch weer terug. Het wandelen in het “oude centrum” van de stad is aangenaam omdat er veel voetpaden zijn. Dat is dan ook logisch omdat er honderd jaar geleden nog geen auto’s rondreden. De riksja was het vervoermiddel voor de rijken en de benenwagen voor de armen die sowieso niet ver van hun huis dwaalden.Ik hou nu eenmaal van wandelen door de steden van Azië maar als mijn reisgenoot daar niet voor is te porren zal die zichzelf moeten vermaken. Ik ga mijn tijd niet opofferen om iemand anders, een vriend of een vreemde, een plezier te doen. Vandaag heb ik enkele momenten het gevoel dat ik een onbetaalde gids ben die een toerist naar een plaats moet brengen die hij zelf niet kan vinden. Dat is voor mij een onaangenaam gevoel!
Het bezoek aan de brug op de dinsdagochtend, maandag is de brug gesloten voor bezoekers, maakt nog de grootste indruk op mijn vriend. Voor een moment denkt Jeff dat ik wel alleen de kaartjes zou gaan halen. Nadat ik hem vertelde dat ik in de kelder van het Suria KLCC zou ontbijten gaat hij toch maar mee. Na het bezoek maken we met een kleine omweg de rest van de dag vol met winkelen.Hij is op zoek naar Britse etenswaren die in Thailand moeilijk zijn te krijgen òf waarvoor je in Pattaya de hoofdprijs moet betalen. Het is geen geheim dat Britse keuken alleen door de Britten zelf word gewaardeerd! We gaan dus naar het “Sungei Wang Plaza” winkelcentrum waar zich op de begane grond een van de grootste supermarkten bevind die ik in Maleisië ben tegengekomen.
Jeff koopt tassen vol etenswaren die in Thailand niet te krijgen zijn. Oxo rundvlees jus, Tetley Tea en andere Britse etenswaren worden in grote hoeveelheden ingekocht. Ik heb ook een mandje dat ik vul met zakjes Maleisische kerrie en andere kruidenmixen. Een groter cultuurverschil is bijna niet mogelijk. Natuurlijk eet ik af en toe ook een westerse maaltijd maar tijdens mijn verblijf in Zuidoost-Azië gaat mijn voorkeur toch uit naar de keuken van het land waar ik mij op dat moment bevind.
Jeff koopt ook nog een Playstation 2 voor zichzelf. Daar zitten we dan met zijn tweeën op de dinsdagavond voor ons vertrek naar Bangkok te golfen op de kamer!
Deze twee bijzonder interessante weken zitten er alweer op. Morgen vliegen we terug naar Thailand waar het zoete leven op ons wacht.
Ik wil jullie deze foto niet onthouden! Maleisië mag dan wel officieel een islamitisch land zijn maar de tijd staat niet stil in Kuala Lumpur, ze zijn hier zeker niet conservatief. Met de eindeloze stroom oliedollars wordt het land snel gemoderniseerd. Mooie moderne architectuur zoals de “Masjid Asy-Syakirin” moskee is een goed voorbeeld.Het gebied rond de oude paardenracebaan van Kulala Lumpur wordt in een sneltreinvaart ontwikkeld. Het is altijd weer een verrassing welke toren van glas en beton er bij ons volgend bezoek aan Kuala Lumpur in de omgeving van de iconische Petronas Twin Towers is verrezen.
Het gebouw van de “Lembaga Tabung Haji - Bank Islam” is zo’n architectonische parel. Hoe zal deze stad er over tien jaar uitzien?
