Singapore (Shing Hotel (414), donderdag 11 maart 2004
Het is vandaag alweer donderdag en ik ben nog steeds in Singapore! Ik moet nu heel hard om mijzelf lachen. Al mijn mijn shirts zijn meerdere dagen gedragen en ze beginnen te ruiken. Mijn rugzak, en met name de schone kleding afdeling, begint leeg te raken, ik heb zelfs twee nieuwe shirts gekocht in “Little India”. Twee shirts met korte mouw voor € 6.-. Ik loop nu zelf rond in een lichtblauw shirt met de vouwen van de verpakking er nog in. Ik moest altijd lachen wanneer ik iemand met die vouwen in zijn kleding zag lopen! Vanaf nu zal ik alleen nog glimlachen. Ik hoor nu ook bij die selecte groep met de vouwen van de nieuwe shirts of de wasserij nog in de shirts. Het probleem is: Ik kan gewoon geen wasserij vinden in Singapore, en normaal zijn die overal in Azië.
Het regent weer. En niet zo'n beetje ook. Nadat ik mijn buikje in het koffiehuis onder het hotel heb gevuld ga ik maar weer naar mijn kamer. Ik zit uit het raam te kijken en zie de regen onafgebroken neerkomen op het natte wegdek. Er zijn maar weinig mensen die zich met dit weer op straat wagen. Uren en uren regent het. Dit soort dagen vergeet je gelukkig snel. Ik heb dus genoeg tijd om aan mijn web-site te werken. Ook zonder internet.
Ik heb een nieuw programma gevonden en daar ook maar meteen het handboek van gekocht. “Adobe Dreamweaver” gaat het helemaal worden! Ik gebruik “Java”, leer allerlei nieuwe functies en hoewel het soms erg ingewikkeld is, mede doordat het boek in het Engels is geschreven, kan ik het redelijk bijbenen. Ik zie mijn web-site met elke aanpassing weer beter worden. En het mooiste is eigenlijk dat ik alles kan doen zonder een internet aansluiting. De website wordt instant gesimuleerd op mijn beeldscherm en ik kan meteen zien of mijn ideeën werken. In een internetcafé kan ik met een klik van de muis alles op het internet publiceren!
Het is uiteindelijk vier uur in de middag en ik zie in de grote plassen op straat dat het bijna droog is geworden. Ik besluit om voor de laatste keer Indiaas te gaan eten. Voor de laatste keer slenter ik langs de “Serangoon Road” in Singapore. Het is niet echt druk. De meeste mensen zitten waarschijnlijk thuis. Bij de Chinese fruithandelaren zijn de zaken ook niet al te best, tocht blijven ze lachen. Chinezen zijn geboren optimisten waar de rest van de wereld nog heel veel van kan leren.
De straten zijn nog nat en er valt nog steeds een verdwaalde druppel uit de hemel. Ik betrap mezelf op de gedachte dat ik een winterslaap ben gevangen. Zoals we jaren geleden in Thailand zo vaak deden! Gewoon de hele dag niets doen, eten, lezen, slapen en wachten tot de zon weer opkomt en de volgende dag aanbreekt. Ik moet voor een moment aan Kris denken. Samen hebben we tijdens onze reizen zoveel beleefd, samen hebben we zoveel geleerd en samen hebben we zoveel gezien. Dan is alleen reizen toch wel weer een heel andere discipline!
Bij een Indiase snackbar hou ik voor een moment stil en kijk naar de vreemde snacks, zoet en hartig broederlijk naast elkaar. Zat de hele wereld maar zo in elkaar, dat tegenstrijdige vormen en ideeën naast elkaar in vrede konden levenMijn maaltijd bij het “Khansama Restaurant” is als altijd voortreffelijk, als uitzondering drink ik nu een Tiger bier bij de maaltijd. De vis pakora is overheerlijk en de kip Korma is heerlijk mild. Ondanks dat ik genoeg heb van al dat Indiase voedsel, Indiaas eten gaat snel vervelen, geniet ik van de maaltijd. Het probleem met de Indiase keuken is eigenlijk dat de gebruikte specerijen haast altijd hetzelfde zijn, alleen in een andere verhouding.
Op de terugweg, het is ondertussen ook weer gaan regenen, schuil ik voor een moment bij de specerijen molens. De donkere mannen zijn na een week wel gewend aan de vreemde buitenlander. Het ruikt hier geweldig naar van alles en nog wat! Komijn, kaneel en koriander, drie k’s geurslierten trekken door de hele buurt.
Als laatste nog maar twee foto’s van de schitterende architectuur in Singapore. Een blok karakteristieke Chinese shophouses, aan de buitenkant helemaal gerestaureerd. Binnen is het waarschijnlijk een lege huls. Er zijn veel problemen met de verhuur van woonruimten boven winkels en horeca geweest. Veelal worden er immigranten die werken in Singapore als haringen in een ton ondergebracht. De huur wordt betaald per dag of per week. Na enkele branden, met veel doden, heeft de regering de verhuur streng gereguleerd en er is een heel vergunningenstelsel opgezet om dat soort ongelukken in de toekomst te voorkomen.
Een typisch plaatje voor Singapore. Een diversiteit van mensen die zaken zit te doen of gewoon te genieten van een “Teh tarik” of een “Kopi tiam”. De Maleisische versie van de Indiase Chai, zwarte thee met Indiase kruiden, melk en suiker, of het bakkie koffie met veel melk en suiker.Morgen is het dus alweer vrijdag. De heilige dag voor de moslims. Het lijkt me geen goed idee om op die dag te gaan verkassen en Maleisië in te trekken Is het een goedkoop excuus? Nee, zaterdag ga ik ècht op pad. Het is nu eenmaal te gemakkelijk om in te kakken en gewoon de hele dag niets te doen in een stad als Singapore.
