Maleisië: Regen

Johor Bahru (Z Hotel) 1604), woensdag 1 maart 2023

Om acht uur gaan de gordijnen op deze eerste ochtend in Johor Bahru open het het beeld is exact hetzelfde als toen ik gisterenavond de gordijnen sloot. Het regent, een niet zo’n klein beetje ook. Vandaag heb ik nog het een en ander te regelen en te onderzoeken op mijn MacBook. We zullen het grootste gedeelte van de tijd wel gaan doorbrengen op onze kamer met het uitzicht op een natte wereld en in het winkelcentrum van “JB Sentral”. Mijn telefoon laat het laatste weerbericht op haar scherm zien en de komende tien dagen is 70% kans op regen de beste dag die ons te wachten staat!
Het blijft een betoverend en intrigerend uitzicht op het begin, en einde, van de “Causeway”. De vaste verbinding tussen Maleisië en Singapore. Een eindeloze rij mensen met paraplu’s marcheert als een leger werkmieren over het smalle pad naast de vierbaans verbindingsweg.
De “Causeway” is zonder enige twijfel een van de strengste grensovergangen ter wereld. Hier komt er niets en niemand langs dat de regering van Singapore niet in haar land wil hebben. Dat heeft zo’n sterk afschrikkingseffect dat zelfs ik ook slecht slaap zolang ik nog niet de bevestiging heb dat wij vrijdag het land binnen mogen!
Dus laat ik er maar aan beginnen, het kan maar gebeurd zijn! Via een web-portaal komen we op een website van de Singaporese overheid. Ik begin met het invullen van de relevante gegevens en ondanks dat Singapore alle regels aangaande vaccinaties voor het Covid-19 virus heeft opgeheven moet het toch allemaal worden ingevuld. Wanneer en welk vaccin is nog steeds belangrijk. Alles, en echt alles, moet worden ingevuld en verklaard dat het naar waarheid is ingevuld.
Ik loop alle ingevulde gegevens nog een keer helemaal na op het beeldscherm en druk op de knop “Send”. Na een slok verse koffie en een hap van onze “Banana Cake”, die vanaf vandaag ons ontbijt is, begin ik aan de gegevens van Lyka. Dezelfde handelingen, dezelfde vragen en dezelfde antwoorden. Opnieuw druk ik op de knop “Send” en dan is het afwachten.
Binnen tien minuten heb ik de twee goedkeuringen om Singapore te mogen betreden, inclusief een streepjescode, in mijn email kastje op mijn MacBook. Las ik niet ergens dat “De overheid en ICT een slecht huwelijk zijn”? Nou, niet in Singapore, wel in menige westerse bananenrepubliek!
Lyka is ondertussen ook wakker en begint met mijn koffie en een stevig stuk bananencake. Het beschikbare ontbijt in Johor Bahru, rond ons hotel, bestaat hoofdzakelijk uit (rijst)noedels en “Nasi Lemak”, rijst met eenvoudige bijgerechten. Na de ochtenden met de heerlijke broodjes in Malacca is het moeilijk om weer terug te gaan naar het Aziatische ontbijt. De winkelcentra openen pas om 10:00 dus moeten we wachten op ons ontbijt van vers brood.
Ik maak ook nog even van de tijd gebruik om twee treinkaartjes op het internet te boeken voor de vijf minuten durende treinreis van "Johor Bahru Sentral” naar “the Woodlands” in Singapore. En dat allemaal voor RM 10 (€ 2,15). Er gaan geruchten dat er een goede, snelle vaste treinverbinding gaat komen omdat de enorme hoeveelheid bussen met de dagelijkse forensen het verkeer ophoud. De onderhandelingen tussen Maleisië en Singapore gaan nu eenmaal altijd moeizaam. Jaloerse Zwarte hoedjes en slimme Chinezen staan altijd recht tegenover elkaar. Het gaat ook altijd over geld, veel geld! Johor drijft op de economie van Singapore maar niemand in Maleisië zal dat hardop verklaren.
In het “City Square” winkelcentrum is het zaken doen zoals op elke doordeweekse dag. Het is een winkelcentrum gebouwd op een kruispunt van voetgangerswegen op weg naar, en van, Singapore. Langs de platgelopen paden zijn er hoofdzakelijk restaurants, afhaalrestaurants en afhaalwinkels. Bestellen op het internet en zelf afhalen is hier heel populair. Er zijn ook andere winkels voor de dagelijkse gebruiksvoorwerpen.
De exclusieve en dure winkels van de wereldberoemde ontwerpers zijn elders ondergebracht. Johor Bahru is eigenlijk een veredelde voorstad van Singapore geworden. Het leven was hier vroeger een stuk goedkoper dan in Singapore maar vandaag de dag zijn ook de prijzen hier stevig opgelopen. In enkele winkels gaan ze nu zo ver dat de prijskaartjes in Maleisische Ringgit en Singaporese Dollar zijn. Met andere woorden, het is aan beide zijden van de Causeway even duur!
Voordat we bij de Subway aanbelanden voor een broodje kip Terriyaki als vroege lunch maak ik nog een foto van deze mooie Volkswagen Transporter T2. Ik blijf een zwak voor deze mooie busjes houden en in deze babygeel met wit combinatie is het een schatje.
We sjokken nog wat rond en stuiten op deze vreemde rij kunststof beertjes in verschillende motieven. Ik heb geen idee waar ik naar sta te kijken totdat Lyka mij verteld dat dit een nieuwe modegril is. Ik hou van veel verschillende soorten kunst, maar dit kan ik niet bevatten. Een plastic beertje in vreemde kleuren vanaf € 1.000,-??? Je moet het er maar voor over hebben.
De regen daalt nog steeds oneindig neer uit een donkergrijze lucht. Ik vraag me af wat we hier eigenlijk komen doen en of we hier ooit nog zullen verblijven. Mijn goede vriend die hier woonde is ondertussen vertrokken dus samen een biertje drinken en kletsen over de goede oude tijd zal niet gebeuren. We moeten hier onze tijd, net als in Malacca, gewoon volmaken en uitzitten. Dit is de andere kant van het reizen, het reizen is niet altijd avontuurlijk!
Plotseling valt er een onverwachte zonnestraal in de kamer en ik zie stukken van een blauwe lucht tussen het donkergrijs door. Zonder een moment na te denken kleed is me snel aan ga voor een wandeling de deur uit. Eindelijk naar buiten zonder dat er regen op mijn hoed valt!
Ook hier in Johor Bahru zijn muurschilderingen populair. Ik hou van deze foto, die ik bewust heb gemaakt, met twee “levende” figuranten voor de muurschildering!
Ook hier aan het einde van Zuidoost-Azië staan er nog veel Chinese Straits Shophouses. Het is en blijft een indrukwekkend gezicht deze ruim honderd jaar oude huisjes allemaal gebouwd volgens hetzelfde concept en bouwtekening.
Het monument van de meest zuidelijke punt van Zuidoost-Azië is natuurlijk een prestige project van de Sultan van Johor om de inwoners van Singapore de ogen uit te steken. Natuurlijk is Singapore van oorsprong een eiland maar de ruim dertig meter brede dam die het met Maleisië verbind zou het zo maar een schiereiland kunnen maken. Maar dat gunnen de jaloerse zwarte hoedjes de verloren broeder Singapore niet. Vanaf hier is het 1.805 Km naar Bangkok! Dat is een serieuze afstand en het geeft duidelijk aan welke afstanden er in Zuidoost-Azië moeten worden afgelegd per bus.
Onderweg passeer ik nog veel meer moois terwijl ik me door smalle straten wring op zoek naar plaatsen waar geen tot weinig toeristen komen.
En zo stuit ik in een smalle zijstraat op enkele Chinese koffiehuizen waar er bier wordt verkocht en het eten er wel heel erg goed uit ziet. Tussen de buien door gaan we voor het avondeten op pad naar een van die koffiehuizen waar Lyka zichtbaar blij mee is dat we daar kunnen eten en een koud biertje drinken.
De Mee Goreng en Nasi Goreng zijn van een kwaliteit zoals we in Maleisië gewend zijn. De ”Sweet en Sour Pork” is hemels. Het openen van de hemel heeft mij de weg gewezen naar fantastisch eten en we besluiten dat we morgen hier ook gaan eten.
‘Weer of geen weer!’, roepen we in koor!