Johor Bahru (Z Hotel) 1604), donderdag 2 maart 2023
Over vandaag kan ik heel kort zijn! Een druilerige dag met zonnige momenten. Een ontbijt van het laatste stuk Banana Cake met twee bekers sterke zwarte koffie. Luisteren naar muziek en wat lezen. “King Rat” van James Clavell als voorbereiding op ons bezoek aan de “Changi Chapel and Museum” in Singapore. Een berucht gevangenenkamp waar voor de krijgsgevangenen overleven de belangrijkste dagelijkse bezigheid was.Maar vooral wachten op ons vertrek voor morgen. Na zeven weken onderweg te zijn begin ik er eerlijk gezegd ook wel een beetje genoeg van te krijgen. Over minder dan een week zitten we weer in een bekende en vertrouwde omgeving. Niet meer zoeken naar bezienswaardigheden en restaurants maar gewoon de dagen door zien te komen aan het zwembad.
We weten beiden dat het zinloos is om ergens naar op zoek te gaan dat er niet is. We slenteren langs de aantrekkelijke “Jalan Wong Ah Fook”. Mechanische straatkunst en stromend water bevolkt door kleurrijke vissen. Je vraagt je af voor wie? Het is hier ondanks het mooie weer toch altijd doodstil op straat.We zijn het er samen voor honderd procent over eens. Mochten we komende winter weer aan de kou en de extreem hoge energie rekeningen willen ontsnappen dan is er een ander programma voor die reis. We hebben het samen al meerdere keren uitgebreid besproken, de plannen zijn gemaakt, nu moeten we het de komende zomer nog financieel rondbreien. We hebben verschillende ideeën en ook verkoop van ons huis behoort tot een van de mogelijkheden. Wij zien in ieder geval geen toekomst meer in Nederland en Europa! In Azië is er nog ruimte genoeg voor ons tweeën, rondreizende nomaden.
We rekenen als boekhouders hoeveel we per maand/jaar nodig zouden hebben om een aangenaam verblijf te hebben in Zuidoost-Azië. Dat ligt natuurlijk voor iedereen anders maar ik durf te zeggen dat wij dat toch wel heel goed kunnen inschatten. Voor de meeste landen zou een budget van dertig euro per dag al voldoende kunnen zijn!
Ik grap altijd dat 30 x € 40 = € 1.500 per maand, dus € 18.000 per jaar.
Natuurlijk wordt het in Zuidoost-Azië ook elk jaar duurder maar wanneer je ouder wordt heb je ook steeds minder nodig! Minder dan vier jaar tot mijn AOW? € 920,- per maand extra te besteden, dan wordt het alleen nog maar zoeter.
Het enige serieuze probleem dat je tegenkomt in Zuidoost-Azië is je verblijfsstatus en je visum. Er is maar een “Ter Apel” en dat ligt in Nederland. Alle landen die ik heb bezocht zijn uiterst streng in hun toelatingsbeleid. Met geld kom je ver maar dan krijg je wel met corruptie te maken en dat wil je natuurlijk niet. Meedoen aan corruptie maakt je kwetsbaar en afpersing is vaak de volgende stap.
De visumkosten zijn ook moeilijk te plannen omdat de visumregels aan deze kant van de aardbol sneller kunnen veranderen dan ik van onderbroek wissel. Reizen over land en zee is ook bijna overal in de ban gedaan. Je bent dus bijna altijd verplicht om te gaan vliegen om een fatsoenlijk visum te bemachtigen, en dat kan dan weer veel (extra) kosten met zich meebrengen. Gelukkig kun je tegenwoordig wel voor veel landen een (elektronische) visa op het internet aanvragen en betalen met je kredietkaart. Het voordeel hiervan voor de aanvrager is dat je betaling indirect het bewijs is dat jij de persoon bent die je zegt te zijn.
Dagelijks zit ik op het internet en zoek op verschillende websites naar goedkope hotelkamers met bijpassende vluchten naar de bestemming. Gelukkig zijn er nog heel veel hotels beschikbaar onder de € 450,- per maand. Locatie wordt minder belangrijk wanneer je langer dan een paar weken op reis bent! Zolang je maar redelijk dicht in de buurt bent van enkele restaurants en winkels. Wifi is geen uitzondering meer.
We slenteren door de ons bekende winkelcentra en eten samen een broodje “Kip Terriyaki” van de “Subway”. Zo’n broodje is voldoende voor ons samen. Voor RM 18 (€ 3,85) hebben we weer genoeg binnen totdat we vanavond in het ons bekende Chinese koffiehuis gaan eten.
De middag is langzaam voorbij gekabbeld en ik ben al begonnen met het inpakken van mijn rugzak. Zoals verwacht moet ik enkele kledingstukken van Lyka in mijn rugzak plaatsen. We genieten van het uitzicht en een overgebleven koud blikje stout bier. We mogen dat niet meenemen naar Singapore! We zijn blij dat we morgen weer verder gaan. Singapore na elf jaar, wat zullen we daar gaan aantreffen. De wereld is zoveel veranderd, zeker na de Covid-19 samenzwering!
Wanneer het eindelijk tijd is om te gaan eten lopen we naar het ons bekende Chinese koffiehuis. We krijgen meteen een tegenslag te verwerken. Het restaurant waar we gisteren zo lekker eten hadden besteld is op donderdag gesloten. Gelukkig is lekker eten nooit ver weg in Zuidoost-Azië. Lyka gaat voor de “Crispy Pork” op rijst en ik kies voor de “Curried Noodles”, een gerecht dat ik al heel lang niet meer heb gegeten.Ik heb nog voldoende Ringgit in mijn broekzak dus drinken we ook nog maar een extra fles bier als een symbolisch afscheid van Maleisië. Dat we in Maleisië terugkomen is honderd procent zeker maar dat we niet meer naar Malacca en Johor Bahru gaan is ook bijna honderd procent zeker.
Morgen naar Singapore!
