Onzw laatste avond in de Filippijnen in aangebroken en de laatste week is op het persoonlijke vlak toch nog een goede geweest. Al terugkijkend, en steeds vanaf een andere kant, kom ik steeds weer tot dezelfde conclusie: het zal voorlopig wel een paar jaar duren voordat ik weer in de Filippijnen terug kom!
De kosten voor dit verblijf in de Filippijnen zijn op geen enkele wijze te rechtvaardigen voor het weinige plezier of de beleving die ik hier de afgelopen vier weken heb gehad. Geef mij maar Taiwan of zuid-Korea, daar is veel te zien en het eten is er goed. Toch ben ik blij dat ik het Filippijnen van 2014 nog heb kunnen zien. Voor mijn gevoel is het er slechter geworden. Bijna alle derdewereldlanden gaan langzaam vooruit maar hier gaan ze voor mijn gevoel achteruit.
De eerste dagen van mijn verblijf, in het geboortedorp van Lyka, waren eigenlijk nog de beste dagen van de vier weken in de Filippijnen! De armoede en de eenvoud maakten het dragelijk, hartverwarmend zelfs. Een goed boek en af en toe een paar koude biertjes maakten het tot een haast geestelijk zuiverend verblijf zonder internet en ander slecht wereldnieuws.
De zeven aaneengesloten dagen van regen, dat heb ik nooit eerder tijdens mijn reizen meegemaakt, in Legaspi waren een speling van het lot en daar kun je nu eenmaal niets aan veranderen, dus dat moet je, zonder jezelf af te vragen waarom, accepteren. Rennen tussen de buien door naar een slecht Filippijns fastfood restaurant in een oud winkelcentrum. Grote flessen Red Horse, samen met de Kobo ereader, om de avond door te komen. Ik zal deze week in Legaspi niet snel vergeten!
De acht dagen in Manila waren heel erg leuk! Een ontmoeting met oude vrienden en mijn verjaardag maken dit tot een onvergetelijk verblijf. Het weer was er goed en de enkele korte wandelingen die we hebben gemaakt aangenaam. Maar ik heb daar alles al gezien en gefotografeerd dus er zijn maar heel weinig nieuwe beelden gemaakt.
De afsluitende week in Angeles was een deceptie, precies als ongeveer drie jaar geleden. Maar ik ben wel blij voor Lyka dat ze haar zus na dat ernstige ongeluk heeft gezien. Zelf ben ik ook nog even bij Kees en Roxanne langs ben geweest. Het was een vreemde ontmoeting want door vreemde opmerkingen en verdachtmakingen van derden was de relatie ernstig bekoeld. We zijn allemaal blij dat de lucht is geklaard en dat we elkaar weer recht in de ogen kunnen kijken. We zijn tenslotte familie!
Er rest ons nu nog de reis naar Thailand en een paar weken om tegen heel veel mensen tot ziens te zeggen. Ik kijk daar naar uit! Mijn vrienden en het Thaise eten, de koude Leo bieren en ons vertrek naar Nederland waar het volgende avontuur wacht.
Slechts negen verhalen in vier weken zegt tenslotte ook wel wat over dit land en de cultuur. Daarnaast heb ik twaalf boeken gelezen in vijf weken. 141 foto’s gepubliceerd in vier weken waarvan ongeveer de helft foto’s van mijn maaltijden. Dat moet voldoende zeggen over mijn verblijf in de Filippijnen!
Ik wil met dit negatieve beeld zeker niet de indruk wekken dat de Filippijnen niet de moeite waard is! Maar het is het niet voor mij, ik ben een cultuurbeest dat op elk moment van de dag lekker wil eten. Strand en wuivende kokospalmen zijn nu eenmaal niet aan mij besteed. Ik ben nu ook weer een beetje depressief en hoop dat snel kwijt te raken wanneer we weer in Thailand zijn.
