Na een nacht op een bed als een betonnen plaat te hebben gelegen, slapen durf ik het écht niet te noemen, begrijp waarom de oude vrouwen en mannen op het platteland eelt op hun heupen, knieën en enkels hebben! Die slapen in de jungle namelijk op die dunne matjes op de grond. Dat was dus afzien de afgelopen nacht en om iets voor zeven neem ik al in het restaurant van het Merry V guesthouse plaats voor mijn eerste kop koffie.
Hangent boven mijn koffie komen langzaam veel van mijn herinneringen weer terug! Kris, Paul, Robbie en Esther, Marieke, Jan, Corby, John, Saskia, James en nog veel meer mensen die me niet zo te binnen schieten. Nog een dag of tien in Thailand te gaan en de onrust neemt hand over hand in me toe! Ik kom niet verder dan de eerste twee zinnen in het boek dat ik graag zou gaan lezen! Er zijn teveel andere gedachten die me steeds weer afleiden.
Nog voor de tweede kop koffie informeer ik aan de receptie of er een kamer in het achtergelegen gebouw vrij is gekomen. En ja hoor, twee zelfs! Ik krijg de sleutel van kamer 405 toegestoken en klim de vier verdiepingen trappen op. Het is de kamer aan de achterkant met een raam op een open plaats. Dat zou wel eens geluidsoverlast kunnen geven en daar zitten we niet op te wachten!
Een verdieping lager bekijk ik kamer 303 en die is voor mij oké, dus zal Lyka het er ook mee moeten doen. Het mogen dan wel twee eenpersoonsbedden zijn maar het is toch nog maar voor twee of hooguit drie nachten. Lyka is ook al vroeg wakker op de betonnen plaat en is het meteen met me eens dat we moeten verhuizen. Het wordt dus, ondanks de kleine bedden, kamer 303.
Gisteren hebben we slechts het minimale uitgepakt dus in een keer lopen we van D5 naar 303 waarbij het me verbaasd dat Lyka niet klaagt. Drie verdiepingen omhoog is voor veel mensen teveel! Het is nu eenmaal niet anders en voor deze prijzen, rond de € 10,- per nacht, kun je niet klagen. Het aanzicht van een warme douche stemt haar alleen maar beter en nadat we allebei een warme douche hebben genomen gaan we naar beneden om de kamer voor een nacht te betalen en het ontbijt te nuttigen. We hebben twee lange dagen voor de boeg. Op deze vrijdag gaan we eerst naar Pratunam en MBK-Shopping Mall om Lyka’s garderobe aan te vullen.
Het eigen gebakken broodje met omelet dat mijn buurman met veel smaak zit te eten lijkt me een prima idee voor mezelf. Maar Lyka wil daar niet aan omdat het harde brood haar tanden zal beschadigen. Tegen zoveel wijsheid wil ik niet strijden dus laat ik haar maar in die waan.
Dus busrit in de 2 naar Pratunam duurt door de betogingen en protesten bijna twee keer zolang als normaal. Op mijn telefoon probeer ik een beetje te volgen hoe we precies rijden en geloof me of niet maar ik weet op elk moment van de rit precies waar we zijn. Bangkok ligt lam maar is niet vleugellam! De mensen nemen gelaten, en zonder klagen, het ongemak van de blokkades die enkele van de drukste en belangrijkste verkeersaders veroorzaken.
Voor ons maakt het ook weinig uit! Eerst een koffie en een doughnut en dan kan Lyka zich laten gaan. Ze heeft een budget tot haar beschikking waar je in Nederland nog geen plastic tasje meer mee kan vullen maar hier in Bangkok kan je voor dat geld genoeg kopen om je een hernia te tillen. We schuifelen door de eindeloze smalle gangetjes van de kledingtorens van Pratunam.
Nadat er genoeg is gekocht eten we snel een Thaise lunch en gaan verder naar de MBK-Shopping Mall. Dat blijkt al snel een grote vergissing! Om de hoek zijn de eerste blokkades en er rijdt haast geen verkeer meer. Stilletjes hoop ik dat er bij het stadion bus 47 zal rijden. Des te verder we lopen des te meer vervliegt mijn fragiele hoop.
We zitten vast in de blokkades en moeten terug naar New Phetburi road! En dat is net ver genoeg lopen om de eerste klachten van mijn meisje in ontvangst te nemen. Dat we niet de MBK-Shopping Mall zijn binnen gegaan begrijpt ze nog wel maar dat hele eind lopen niet. Boven onze hoofden rijdt de overvolle skytrain onafgebroken haar passagiers over de geblokkeerde en bezette straten van Bangkok.
Nog steeds komen er nieuwe groepen protesteerders uit de provincie. Op vrachtwagens begeleid door muziek uit enorme luidsprekers. Het heeft meer weg van een braderie of jaarmarkt dan van een protest. Maar dit is Thailand! Alles gaat hier met veel passie en luide muziek.
Helaas moet ik onze afspraak met een goede vriend voor vanavond afzeggen! We zitten vast in het verkeer en hebben geen enkel idee hoe laat we weer in het hotel zullen zijn. We zijn het er dus snel over eens dat we vanavond bij Shoshanna een heerlijke shoarma gaan eten.
Lyka is op de kamer meteen druk met haar net gekochte kleding en alles komt uit de tassen en wordt gepast. Ik vindt het best wel leuk maar na zo’n dag lust ik ook wel een lekker koud biertje. Op het terras de hoek van de steeg krijg ik de schrik van mijn leven. Geen terras! Geen mensen! En ook verder in de straat staat er geen enkele fles bier op tafel! Toeristen zitten beteuterd en stil voor zich uit te staren, een uitdrukking van onbegrip op hun gezichten.
In het Merry V guesthouse kunnen ze me direct uitleggen wat er aan de hand is! Het is namelijk een van de belangrijkste Boeddhistische feestdagen van het jaar en dan mag er van de politie geen alcohol worden verkocht. Met uitzondering van sommige restaurants en 5 sterren hotels.
Lyka kijkt me verbaasd aan wanneer ze de deur van de kamer opent terwijl het schuim van de shampoo in haar haar zit.
‘Geen biertje?’, vraagt ze met grote open ogen.
‘Nee, Boeddha dag!’, antwoord ik kort.
Ondanks het verbod weet ik toch een terras in de buurt te vinden dat koud bier in kartonnen bekers schenkt. Het is niet wat ik prefereer maar het is beter dan niets. Het valt je dan ook meteen op dat de sfeer op dit terras veel beter is dan op de naastgelegen terrassen. Waarschijnlijk omdat de politie hier een vinger in de pap heeft.
En dan is het tijd voor de overheerlijke shoarma schotel. Een restaurant waar we al ruim vijftien jaar komen en nog steeds niet is veranderd. De eigenaar weet dat verandering niet altijd een verbetering is! We eten en drinken, ook met een koud biertje ernaast. Heerlijk.
Als afsluiting van deze dag kunnen we gelukkig nog een plaatsje op het terras vinden om een mooi einde aan deze dag te maken. We zijn moe maar voldaan. Morgen volgt dag twee van onze winkeldagen in Bangkok.
