De eerste echte dag in Manila gaan we op zoek naar de bezienswaardigheden van deze stad. En die zijn helaas dun gezaaid!
Manila was de meest verwoeste stad na de tweede wereldoorlog. De “slag om Manila” tussen de Amerikaanse en Filipijnse troepen aan de ene kant en de Japanners aan de andere luidde het begin van het einde van de tweede wereldoorlog in de Pacific in.
Mijn herinneringen van Manila waren nog precies zoals de stad erbij lag. Misschien waren er hier en daar nieuwe torenflats opgetrokken maar wat ik zag lag er net zo bij als twee en een half jaar geleden. Het was droog en de zon probeerde door het dikke wolkendek heen te dringen. Dikke donkergrijze wolken die hier en daar naar het zwarte neigden kondigden de komende regen aan.
Het is geen goed moment om in de Filipijnen te zijn! Vanaf juni tot en met oktober is het tyfoon seizoen, gemiddeld twintig tyfoons teisteren het land vanaf alle kanten en met honderden miljoenen Euro’s schade. Ik hoopte dat het allemaal wel mee zou vallen vandaag en met goede hoop arriveerden we bij het “Rizal Monument”. Een monument voor de vader van de Filipijnen die zeker niet had verwacht dat zijn droom tot deze nachtmerrie zou zijn uitgegroeid.
Na een paar plaatjes gaan we door het Rizal Park op weg naar de executie plaats van deze volksheld. Jammer genoeg zijn de bulldozers en arbeiders druk bezig deze attractie op te poetsen en te verbouwen met als doel om de entreeprijs voor toeristen stevig te verhogen. Ja, ook hier in de Filipijnen worden twee verschillende prijzen gehanteerd. En dat maakt het meteen een derde wereld land.
We lopen door de “Chinese Garden” en daar voelen we de eerste spetters regen op ons gezicht. We konden het verwachten! Met een korte sprint staan we aan de poort van “Intramuros”. En dat is een vreemd gezicht! Een Europees bastion omgeven door kokospalmen en bananenbomen.
Precies op tijd stappen we de “Pintu Real” binnen om aan de ene kant een gesloten ijzeren hek en aan de andere kant een hevige regenbui als obstakel te vinden. Er zit dus niets anders op dan te wachten dat het weer droog is.
Het is al later dan we dachten en met een omweg en een stuk over de stadsmuren van de oude stad arriveren we bij de Manila Cathedral.
Een paar foto’s en verder naar het “Fort Santiago” aan de rivier dat natuurlijk bol staat van de geschiedenis over Jose Rizal en de tweede wereldoorlog.
Met horten en stoten, onderbroken door hevige regenbuien, bezoeken we de uithoeken van het kleine fort aan de rivier.
Door al die vertragingen en onderbrekingen is het al aardig laat als we gaan eten bij “Chow King”. Tot Henk zijn grote opluchting zit het restaurant op de tweede verdieping van het gebouw zodat er geen straatkinderen naar zijn bord gaan staan staren.
Met de laatste zware regendruppels op onze hoofden en een plastic tasje met vier flesjes San Miguel bier in mijn hand gaan we op het hotel aan. We hebben voldoende regen gezien en besluiten om deze avond ook maar in ons hotel te eten.
Één blik buiten de deur is voor Henk voldoende om vanavond niet op stap te gaan. Na een paar biertjes vallen we neer op onze bedden. Henk zijn iPad is een grote aanwinst!
Morgen naar China Town!
