Met oog op het slechte weer waren we vandaag niet afgereisd naar “Corrigodor Island”. Maar helaas was het weer vandaag wel beter dan gisteren en hier en daar zagen we zelfs stukken blauwe lucht. Het was nu eenmaal niet anders en vandaag zou ook een mooie dag kunnen worden vol onverwachte ontmoetingen met onbekende zaken en mensen.
Natuurlijk gingen we te voet en doorkruisten de oostkant van Intramuros, de oude stad. Over het vestingwerk lopende kregen we weer een heel ander beeld van Manila. Hier zo hoog boven het straatpeil zie je weinig van de armoede. De meeste bedelaars houden zich op in buurten waar ze een toerist of een rijke Filippijn tegen het lijf kunnen lopen. Ik voelde me vandaag echt een gids omdat ik alles al een keer gezien had. Ik kreeg ook erg het gevoel dat ik hier voor de laatste keer was, er was namelijk niets meer te zien dat me kon boeien.
Nog voordat we in Binondo (China Town) waren vond ik het tijd om een kleinigheidje te eten en wat te drinken. Wat Henk meteen opviel was dat er in China Town bijna geen bedelaars rondliepen. Misschien omdat de Chinezen hun buurt zelf schoon houden? Een broodje Ba Pao met een vulling van pittig varkensvlees en een Coke Zero. Een goede vulling voor de vijf kilometer wandeling die nog voor ons lag.
“Binonde Cathedral” was de eerste bezienswaardigheid.
Het blijft vreemd voor me maar al die religieuze handelingen maar door al mijn reizen zie ik ook meer overeenkomsten. Ik ben er nog steeds niet uit of al die verschillende religies wel het beste met je voor hebben. De schrijnende armoede in de katholieke wereld. De onderdrukking in de islamitische wereld en het totaal onderschatten van gevaar in de Boeddhistische denkwijze van de Thais.
Met al die gedachten in mijn hoofd kwamen we via een omweg bij de grootste Boeddhistische tempel van Manila aan. De buitenzijde van de “Seng Guan Temple” was niet de moeite waard om een foto van te maken en binnen was het veel van wat ik al gezien had. De opwinding van mijn twee reisgenoten was voldoende om me toch een goed gevoel te geven.
Met mijn GPS als leidraad gingen we op het doel voor deze middag aan!
De afstand was aanzienlijk en toen we eindelijk onder de verhoogde spoorweg arriveerde vond ik het wel tijd om weer wat te eten. Deze keer was het dus wel bij JolliBee. Een dubbele hamburger met champignonsaus en rijst. Fastfood met een exotische draai!
De Chinese begraafplaats is een Necropolis zoals ik die nog nooit gezien heb. Graven in de vorm van huizen en soms zelfs zo groot als een villa, inclusief toilet en douche. Volgens de verhalen worden hier soms graven/huizen verkocht voor € 500.000 en meer. En dat is dan weer een schrijnend tegenovergestelde van de armoede aan de andere kant van de muur. Maar het is en blijft erg indrukwekkend.
(Op een nog leeg graf staat vaak dit symbool, het betekend "Blijdschap en geluk")
We nemen de trein weer terug richting het hotel want de regen heeft ons nu ook ingehaald. En dat is natuurlijk jammer maar het was ook wel te verwachten.
De laatste uurtjes van de dag brengen we op de kamer door. Henk is in zijn nopjes met zijn iPad en de koude flesjes San Miguel smaken me uitstekend. Ook de avondmaaltijd die bestaat uit Pork Adobo en Pinoy Beefsteak glijd er in als koek.
