Ik heb beter geslapen dan gisteren maar het ritme is nog steeds niet goed. Natuurlijk was ik weer om vijf uur wakker maar een half uurtje achter de computer was genoeg om weer slaperig te worden en terug naar bed te gaan. Acht uur was het moment dat mijn iPhone een irritant geluid begon te maken en ik meteen opstond.
Deze ochtend was het niet meteen tijd voor een kopje koffie!
‘Waarom niet?’
‘Wat was er dan anders deze ochtend?’
Vanochtend zette ik een kopje thee om de sushi mee weg te spoelen.
‘Sushi?’
Ja, de sushi was gisterenavond blijven staan en ik at de sushi vandaag als ontbijt. Wel puur! Zonder de wasabi en sojasaus. En het was heerlijk! Ik nam me meteen voor om het vaker te doen.
Na het douchen ging ik meteen op stap. Ik had niet al teveel te doen vandaag maar ik had geen zin om rond te blijven hangen. Eerst even langs YL-Camera in Pudu Plaza om mijn camera te laten reinigen en dan naar het “Islamic Arts Museum Malaysia”.
Op weg naar YL-Camera vond ik dat mijn camera nog steeds vreemd deed. Het waren van die onverklaarbare zaken die de foto’s precies anders maakten dan dat ik wilde of gewend was. Ik zou daar toch maar eens naar vragen?
YL-Camera was nog steeds gesloten wegens een renovatie maar gelukkig liep ik één van de jongens tegen het lijf. Alvin was nog steeds ziek maar hij herkende me ook en het schoonmaken was geen probleem. Ik zat nog geen minuut binnen en daar was Alvin. We schudde elkaar de hand en begonnen meteen over de exotische bestemmingen in Azië te kletsen. Ik geniet altijd van Alvin zijn foto’s en het is goed om te zien hoe een ander door de zoeker van zijn Nikon kijkt.
In verband met mijn voet besloot ik om maar met de trein terug naar de stad te gaan. Pudu-Masjid Jamek en dan met een omweg langs het oude centraal station naar het “Islamic Arts Museum Malaysia”. Het was pas vijf voor twaalf toen ik langs “Restoran Yussoof” liep. Een oude bekende en een zeer gewaardeerde. Een moment naar binnen gekeken, een moment nagedacht en na een korte blik op mijn horloge had ik besloten om maar vroeg te lunchen vandaag. Rijst, inktvis en vis in verschillende kerries met witte kool. Met veel plezier verdwenen de heerlijkheden hap voor hap in mijn keel.
Het weer is opvallend goed tijdens dit verblijf en met weinig haast slenterde ik achter het oude centraal station van Kuala Lumpur langs. Dit paleis uit het sprookje “1001 nacht” kon zo worden overgeplaatst naar “de Efteling”. De gebouwen zijn mooi maar het blijft toch altijd een beetje kitsch. Tegenover het station ligt het hoofdkwartier van van de nationale spoorwegmaatschappij, ook een pareltje van deze architectuur, en ik was daar nog nooit binnen geweest. Het werd eens tijd dat ik dat eens probeerde. Helaas kwam ik niet verder dan de hal maar een foto van de schitterende trap was al voldoende.
Vrijdag is de belangrijkste dag voor de Moslims, het is de tegenhanger van de zondag voor de Christenen. Met als gevolg dat er een drukte van jewelste heerste bij de Nationale Moskee. Het was vreemd om te zien hoe een grote groep moslims met hun vrouwen in die verschrikkelijke zwarte boerka’s de trappen van de moskee betraden. Er werden zelfs foto’s gemaakt. Ik liet de camera maar in de tas, als ik mijn 200mm telezoom bij me had gehad dan had ik het waarschijnlijk wel aangedurfd om een foto te schieten
Ik wilde het “Islamic Arts Museum Malaysia” bezoeken om twee redenen. De eerste was een tentoonstelling van foto’s over de Islamitische monumenten in India van “Benoy K. Behl” en de tweede was een tentoonstelling “Jewelled Arts of India in the Age of the Mughals”. Wat me meteen opviel was de stilte in het museum, het is natuurlijk meestal stil in het museum maar vandaag zag ik helemaal niemand in het museum. Ik was alleen! Alleen liep ik langs de middelmatige foto’s van “Benoy K. Behl” en na het zien van zijn werk durf ik nog te geloven dat ik in de toekomst ook zal exposeren. Al is het maar in het “Stadskasteel” in Zaltbommel. Toch was deze expositie interessant omdat het me weer wat meer leerde over de Islam en de hypocrisie die dit geloof omringt. Maar daarover later meer!
De expositie “Treasury of the World: Jewelled Arts of India in the Age of the Mughals” was veel interessanter. Het was fantastisch om de kunst en de handvaardigheid van de oude meesters en goudsmeden uit een ver verleden te zien. Van ringen tot zwaarden belegd met de meest kostbare edelstenen stonden er tentoongesteld. Ik heb wat plaatjes van de website gestolen want ik mocht zelf de juwelen van onschatbare waarden wegens de veiligheid niet fotograferen.
De vaste collectie van het museum was erg saai, muurkleden en potjes met Islamitische teksten erop. Die gasten mogen namelijk geen menselijke afbeeldingen gebruiken. Er was maar één object dat ik noemenswaardig vond. Een rood zandstenen raam uit één stuk dat ongelofelijk fijn was uitgehouwen.
Mijn dag zat er alweer op en het werd tijd voor een middagtukje. Mijn voet deed weer pijn en mijn oogleden waren zwaar.
Het was vrijdag en dat is ook een traditionele avond voor een biertje in Chinatown, of Jalan Petaling. Het is maar hoe je het noemen wilt. Heerlijke saté, bruisende kip en gebakken mie, alles natuurlijk weggespoeld met een ijskoud Tiger biertje.
Tegen twaalf uur lag ik op bed, redelijk vermoeid en terugkijkend op weer een mooie dag in mijn geliefde Kuala Lumpur.
