De eerste tekenen van een verstoorde spijsvertering in combinatie met een paar flessen bier en het overslaan van het avondeten was geen goed idee geweest! Afgelopen nacht ben ik zeker een keer of zeven uit bed geweest om mijn darmen te legen. Water en nog eens water vloeide uit mijn darmen en dat moest ik aanvullen met meer water om zeker niet uit te drogen. Ik vroeg me af wat dit had veroorzaakt. Één van die gerechten in de straattentjes was waarschijnlijk niet in orde geweest!
Ik had niet echt trek maar besloot om toch maar een klein hapje te eten. Al was het maar om samen met de anti poeppillen een kurk in mijn darmen te vormen. Wes kwam ook op tijd voor het ontbijt en na mijn verhaal over Corregidor had hij ook wel interesse om morgen met me mee te gaan. Dus na het ontbijt gingen ik weer precies dezelfde weg als gisteren alleen nu met Wes.
Er waren nog voldoende kaarten aanwezig en ik vroeg me af hoe dat verhaal van maximaal twintig personen in elkaar zat. Lang dacht ik er niet over na! We zouden het morgen wel zien. Een exacte kopie was nu ook weer de spaghetti lunch bij sbarro. Het kan raar lopen! Zo eet ik in geen maanden pasta en zo eet ik het elke dag voor de lunch.
De oude stad, Intramuros, werd pas om drie uur betreden. Ik geef toe, een beetje laat maar er stond niet veel meer op het programma. We wilden vanmiddag alleen nog een kerk en het “Fort Santiago” bezichtigen. Mijn darmen waren leeg en ik voelde me week. Één ding stond als een paal boven water. Het Filippijnse straatvoedsel zou deze reis aan de kant blijven.
We slenterden een beetje over de oude stadsmuren en Wes kon het niet laten om een kaarsje te branden in één van de vele kapelletjes die je binnen de stadsmuren vindt.
De Manila Cathedral was het eerst aan de beurt en op zich was die niet zo erg bijzonder. Het godshuis was al vele malen ver woest en daarna weer opgebouwd. Van de originele kerk uit 1592 was niets meer over. De Christelijke tempel die we te zien kregen was tussen 1954 en 1958 gebouwd. Erg modern dus! Hier las ik ook in de Rough Guide dat Manila in de tweede wereldoorlog de op één na meest verwoeste stad was na de oorlog, Warschau staat volgens de guide op nummer één.
Het “Fort Santiago” in de noordelijke hoek was een wel heel aangename verrassing in de oude binnenstad. Alles staat er natuurlijk in het teken van Jose Rizal, zijn gevangenschap en zijn executie. Het was hartverwarmend om te zien dat de Filippijnse bevolking zelf ook heel veel interesse heeft voor zijn geschiedenis.
We waren moe en hadden dorst, natuurlijk sloten we de dag weer af in het Casa Manila. De koude biertjes smaakten me uitstekend en na een maaltijd van Filippijnse biefstuk met patat in de Slouch Hat zocht ik mijn bed op. De jongens, Mick had zich ondertussen ook bij ons gevoegd, bleven hangen en genoten van de live muziek. Ik drukte Wes nog even op zijn hart dat ik morgen om tien voor zeven voor zijn hotel zou staan. Morgen dus naar “Corrigedor”, een lange interessante dag.
