Met een buskaartje op mijn nachtkastje, geen enkel idee wat Kees van plan was en een lucht in mijn kamer alsof ik op een vuilnisbelt sliep werd ik vanochtend wakker. Het eerste wat ik deed was het raam van de badkamer weer open zetten, de frisse bries vervuilde ochtendlucht van Manila was honderd keer beter dan de graflucht in mijn kamer.
Terwijl ik mijn dompelaar in het water voor mijn eerste kopje koffie van de dag zette voelde ik iets vreemds aan mijn grote teen. Een snelle blik naar de grond onthulde de oorzaak het vreemde gevoel én de oorzaak van de stank. Onder de keukenkastjes lag een Aziatische muizenval met twee dode, in verregaande staat van ontbinding verkerende, muizen. Een Aziatische muizenval werkt heel simpel. Het is een stuk plastic met een sterke lijm er op. De muis rent de lijm op en zit vast. Hij begint te piepen en broer muis komt kijken waarom hij zo piept. En zo is broer muis ook de pineut en de rest van de familie volgt.
Bij het zien van de muizenval, en het ruiken van die ontbindende muizen moest ik meteen kokhalzen. Een korte snelle sprint naar de gang en ik stond weer in de frisse lucht. De kamermeisjes stonden me met grote ogen aan te kijken! Nadat ik verteld had wat ik had gevonden moesten ze wel een beetje verlegen lachen en ze riepen de vloermanager erbij. Deze verwijderde de muizenval en mijn probleem was opgelost.
Pufffffff, dat was een stuk beter! Na een bakkie koffie en een stukje internet ging ik op naar naar de gouden bogen voor mijn ontbijt. Ik voelde me goed en vandaag zou ik gewoon heel weinig doen. Gewoon een beetje rondhangen en koffie met gebak in Robinson’s.
Tijdens mijn koffie kreeg ik een telefoontje van Kees uit Sorsogon dat hij vanavond in de nachtbus zou zitten en dat hij morgen om vijf uur zou aankomen in Manila. En of ik even een kamer voor hem wilde boeken in het Juliano Hotel. Op zich een niet zo moeilijk verzoek maar bij navraag was het hotel vol en ik kon geen contact met Kees meer krijgen.
“Wat nu?”
Ik moest een logische oplossing bedenken zodat de twee bij aankomst toch een bed hadden en dat ze begrepen wat er aan de hand was. Het werd de goedkoopste kamer in de “Slouch Hat”, 1099 Peso voor één nacht. Ik stuurde een korte SMS naar Kees in de hoop dat hij hem zou ontvangen.
“Hotel vol, kamer in Slouch Hat. Ze weten dat je rond vijf uur aankomt. Bevestig ontvangst?”
Na twee uur had ik nog geen bevestiging en ik vond het vreemd. Ik probeerde Kees nog een keer te bellen, tevergeefs.
Het speelde de hele avond in mijn gedachten en toen ik zelf in mijn bed kroop hoopte ik er maar het beste van. Morgen gaan we in ieder geval terug naar Angeles waar dit weekend een groot luchtballonnen festival plaatsvind.
Geen onroerend goed belasting betaald? Dan kom je gewoon in de krant te staan!
