Aankomen in het donker is een vreemde gewaarwording. Net als bij mijn aankomst in Surabaya kon ik me absoluut niet oriënteren en ik had geen idee waar ik me bevond. Wat wel meteen duidelijk was was het feit dat Kees en zijn meisje samen net zoveel van Angeles wisten als ik alleen.
Ik was blind op Kees gaan varen en dus kwam ik geheel onvoorbereid aan op de Clark Airforce Base. Mijn eerste ervaring met de PIN automaat was ook meteen een hele goeie! Netjes gepind, een gedrukt papieren bewijs in de hand en géén geld! Daar stond ik dan. Zonder ook maar een Peso op zak en ook geen andere valuta bij de hand. Gelukkig stopte de taxi onderweg even bij een bank zodat we toch nog geld konden pinnen.
Omdat ik me niet op mijn gemak voelde had ik gisteren nog snel twee kamers geboekt bij het “Swagman Resort”. Het zag er op de foto’s allemaal redelijk uit en ook de prijs van 1530 Peso per nacht was redelijk. Bij aankomst bleek het ongeveer een kilometer van de “Strip” te liggen waar het allemaal gebeurd. Ik was in de veronderstelling geweest dat Kees het resort kende maar hij bleek alleen maar een visitekaartje te hebben opgepikt bij een reisbureau in de stad.
Het resort was niet zo goed als ik had verwacht
maar ik moet er eerlijk bij vertellen dat me al was verteld dat de hotels in de Filippijnen onevenredig duur zijn vergeleken met de omringende landen. We smeten onze bagage in de kamers, die geen ramen hadden, en gingen meteen op pad om wat te gaan eten. Kees wist een restaurant en ik vond alles goed zolang ik maar wat warms binnen kreeg.Aangekomen bij het “Margarita Station” kreeg ik meteen een beeld voorgeschoteld wat me hier te wachten stond. Een hele rij oude mannen zat vanachter kippengaas met een fles bier in de hand naar buiten te kijken. Nee, dit was niet Pattaya. Dit was dus een heel andere wereld die Angeles, oftewel “Fields Avenue” heet.
Tijdens het inkijken van de menukaart was ik een beetje verward. Er stonden naast de gerechten nummers geschreven en het was me niet helemaal duidelijk of dit nu de prijzen of de nummers van het gerecht waren. De cijfers waren onregelmatig en niet afgerond zoals je meestal gewend bent. Kees wist het antwoord ook niet en bij navraag keek de serveerster mijn verbaasd aan. Het waren de prijzen van de gerechten.
Nadat ik de anderhalve erg vette en gepaneerde varkenskarbonade, van een discutabele kwaliteit, met wat patat naar binnen had gewerkt werd het tijd om het nachtleven eens van dichtbij te gaan bekijken. Ik volgde Kees op de voet en het duurde aardig lang voordat we ergens naar binnen gingen. Kees wist hier namelijk ook niet de weg en had zich tijdens een vorig bezoek door zijn vriend laten leiden.
Ik had ondertussen wel zin in een koud biertje en zo stapten we als eerste een bar genaamd “The Roadhouse” binnen. Een klassieker volgens de berichten op het internet en om eerlijk te zijn moest ik wel heel erg hard lachen. De prijs van het bier ligt hier erg laag maar het geboden entertainment is ook duidelijk anders. Op een podium, bekleed met gegalvaniseerde platen, achter de bar stonden een stuk of tien meisjes gekleed in rode rokjes, witte overhemdjes en rode schoentjes te lijndansen op niet al te harde country en western muziek. De leeftijd lag erg laag en ik schat dat de oudste niet ouder dan een jaar of drieëntwintig was. De enkele heren die er binnen zaten leken allemaal al ruim de zeventig gepasseerd! Één biertje was dus genoeg en we gingen weer verder voor wat meer amusement.
We gingen weer terug de straat in om de tweede en tevens laatste bar van de avond te bezoeken. “The Doll-House” is een hele grote disco met zeker driehonderd dansende jonge meiden. Dat wel met de nadruk op jong, want dat zijn ze! Na een half uur was ik het wel met Kees erover eens dat de meiden in de Filippijnen veel mooier zijn dan in Thailand. Nu loopt er natuurlijk ook wel eens een wat mindere tussen maar van die horken zoals je wel eens in Pattaya op het podium ziet zijn hier heel ver te zoeken. Een korte blik door de groep buitenlanders die achter ons zaten bevestigde mijn eerste observaties. Hier in Angeles zijn het heel jonge meisjes en heel oude mannen.
Het was al over één uur toen ik mijn bed op zocht. Morgen zouden we een beetje gaan rondkijken.
