Alles ging op een normale manier en er is echt niets noemenswaardig over mijn korte rit in de taxi naar de luchthaven.
Eenmaal op de luchthaven kon ik niet om de levering van de nieuwe Airbussen A320. Om dit te bekostigen was het aantal incheckbalies teruggebracht naar twee en dat resulteerde dan weer in een wachttijd van drie kwartier. Aangekomen bij de Gate kwamen we te weten waarom. Het vliegtuig had een uur vertraging.
Daar zat ik dan met een groep mensen uit New Zealand tussen een grote groep Chinezen die maar niet wilden begrijpen dat er een vertraging was. Ze bleven dringen totdat er eindelijk iemand in het Mandarijn schreeuwde dat iedereen moest gaan zitten omdat er een vertraging was van vijfenveertig minuten. Toen werd het echt leuk.
Zelf neem ik al niets meer vloeibaars meer mee in het vliegtuig omdat dit de grootste problemen geeft. Ik koop niet eens meer belasting vrij in de luchthavens omdat ik bang ben om mijn dure spullen kwijt te raken. Die schreeuwende en spuugende Chinezen beginnen in eens flessen groene thee tevoorschijn te halen tot wel een liter inhoud. Wij blanken kijken elkaar in ongeloof aan. Hoe is dit in Godsnaam mogelijk?
Wanneer het uiteindelijk tijd is om aan boord te gaan zwiep ik er een hoop aan de kant en loop door naar de bus. Bij aankomst op de parkeerplaats voor vliegtuigen staat er een Boeing 737 van discutabele kwaliteit van een mij totaal onbekende chartermaatschappij op ons te wachten. Ik besluit ter plaatse dat dit meteen de laatste keer is. Vanaf nu vlieg ik alleen nog maar met Cathay Pacific naar Singapore. Dat is wel 40 euro duurder maar gelijk ook een stuk veleiger en comfortabeler.
De vlucht is al met al goed, alleen de turbulentie net voor de landing geeft wat stof tot nadenken. Blij en gerustgesteld stap ik uit het oude vliegtuig. Er was nog geen spoor te bekennen van de nieuwe Airbus A380 die vandaag zou worden uitgeleverd aan Singapore Airlines. Later verneem ik dat hij morgen om half zeven wordt verwacht op "Changi International Airport". Het is wel toeval dat ik morgen daar in de buurt ben. Morgen ga ik de "Changi Chapel" en het "Changi Village" bezoeken. Als ik daar lang genoeg rondhang kan ik de langding met eigen ogen aanschouwen en misschien wel filmen.
Maar voordat ik zover ben gaan we eerst naar het hotel. Ik heb een reservering en normaal geeft dit problemen. Zo ook nu niet. De enige verrassing is dat de prijs in drie jaar met zo'n 50% is gestegen. Dat is toch wel flink! Ondertussen heeft een onweersbui buiten het hele openbare leven lamgelegd en ik heb dus ook geen trek om iets anders te gaan zoeken. Op mijn kamer, 611, kom ik tot dr conclusie dat het toch wel de moeite waard is voor die paar dagen.
Nog geen vijf minuten later staar ik weer naar de regen, mijn maag rammeld en ik kan echt wat wat te eten gebruiken. Mijn maag wint en op een draf ga ik naar het "Komala's" Fastfood restaurant. Dat is een tegenvaller. Ze zitten net in de overgang tussen de lunch en dinner gerechten. Niet alles van de lunch is meer leverbaar en het heel goed ogende "Zuid-Indiaase kerrie combo" is nog niet leverbaar. Ik kijk op mijn horloge en heb uiteindelijk dan ook geen zin om langer te wachten. Eh, doe die dan maar! Geen idee wat mij te wachten staat sluit ik aan bij de serveercounter. Een cola light en een plastic schaaltje met drie sauzen verschijnt het eerst op mijn dienblad. Later volgen een soort opgerolde pannenkoek met een aardappelpuree op smaak gebracht met kruiden, een wit gestoomd iets en iets dat op een doughnut lijkt met groenten er in. Een klein bekertje dunnen kerriesaus maakt alles compleet. Gelukkig smaakt het heerlijh en voldaan stap ik weer naar buiten waar het nu nog maar een beetje druppeld.
"Happy Deepavali" schreewen enorme borden mij toe. De "Seerangoon road" is versierd met een hoop verlichting en er zal ook wel het één of ander te doen zijn. Ik kom nog wel kijken als het donker is. Nu eerst op weg om wat inkopen te doen. Er moet contactlensvloeistof, tandpasta en een paar nieuwe sandalen worden gekocht. Het eerste item is al een probleem en na lang zoeken vindt ik een flacon tandpasta van 100 ml. Zo, die mag teminste mee het vliegtuig in. De sandalen zijn ook snel gevonden maar ze zijn alleen veel duurder dan vorig jaar. Laat maar zitten, ik ga eerst wel even kijken bij de zaak waar ik normaal kom.
Moe, heel erg moe ga ik weer op weg naar het hotel. Als ik niet had willen eten bij "Foodmore" had ik de metro en misschien zelfs wel een taxi genomen. "Foodmore" is niet zo druk als ik het mij herinner, zelf kijk ik eerst rond en besluit dat het tijd is om een keer iets anders een kans te geven. Wel "Mee Goreng" maar dan van een andere leverancier. Niet slecht maar slechter dan van mijn vaste eettentje. Dat eten we dus de volgende keer weer. IK ben blij als ik om iets voor tien op mijn bed lig. Ik heb nog even gespeeld met het idee om een biertje te drinken. Nee, morgen maar. Welterusten.
