zaterdag 19 maart 2005

Maleisië, het weekend van de Formula 1 race in Kuala Lumpur

Maleisië, St. Patricksday

Kuala Lumpur, 17/03/2005

Nu was het rusten en rondhangen. Op zoek naar dingen die ik niet echt nodig heb en lekker eten. Natuurlijk was ik laat opgestaan en kon met geen mogelijkheid de torens op. Je moet nu eenmaal vroeg zijn voor de kaartjes.
Ontbijt uit de supermarkt van het KLCC en na een rondje wandelen lunch ook weer in het KLCC. Een flinke sessie op de computer om de nieuwste pagina’s weer klaar te maken voor mijn website. Avondeten in het KLCC, Lamb Kebab, onverslaanbaar.
Het was St. Particksday vandaag maar ik voelde mij niet zo goed om me in het feestgedruis te storten. Van slapen kwam echter ook weinig, de muziek en het geroezemoes hielden mij wakker. Ik had een kamer op de voorkant van het hotel met uitzicht op de torens. Soms lig ik dan in het donker op mijn bed naar het mooie plaatje te kijken. De torens zijn nu eenmaal niet te beschrijven! Morgen in ieder geval vroeg op.

Kuala Lumpur, 18/03/2005

En ik was niet al te vroeg op. Na eerst flink te hebben liggen tollen in bed ben ik op zoek gegaan naar mijn oordoppen. Eenmaal in een stille wereld was het nog moeilijk om de slaap te vatten. Een droge avond en niet echt vermoeid zijn een slecht recept voor een goede nachtrust. Eerst een kopje koffie op de kamer en dan op weg naar de “Petronas Twin Towers” voor een kaartje.
Gelukkig was de rij niet al te lang maar ik had wel geluk bij de uitgifte van mijn kaartje. Ik zat in de laatste stapel en er waren er misschien nog maar tien over. Het bezichtigen van de brug tussen de twee torens is gratis. Om illegale verkoop van toegangsbewijzen tegen te gaan worden er niet meer dan twee per persoon uitgegeven. Een uitzondering hierop zijn echter Maleisische scholen en bedrijven die een uitstapje maken naar Kuala Lumpur. En met pakjes van 50/60 stuks tegelijk kan het erg snel gaan. Het was nog geen tien uur en mijn bezoektijd was kwart over twaalf! De voorlaatste rit naar de 44ste verdieping.
Dit betekende wel dat ik twee uur de tijd had om een ontbijt te zoeken. Ik kon niet te ver weg dus koos ik voor een degekijk ontbijt in de kelder van het KLCC. De “Delifrance” was best een leuke plaats om te zitten en een beetje te relaxen. Ik kocht naast de zaak een krant en nam plaats in het volle restaurant. “Een breakfast set graag en een grote Cappuccino”? De bestelling werd genoteerd en vijf minuten later arriveerde mijn cappuccino. Ik zat eigenlijk zo diep in mijn krant dat ik de tijd vergat. De cappuccino werd langzaam leeggedronken maar er was nog steeds geen spoor van mijn ontbijt. Ik keek eens op mijn horloge en kwam tot de ontdekking dat het al bijna drie kwartier gelden was toen ik mijn bestelling had opgegeven. Even navragen?
“Eh, hallo”?
“Waar blijft mijn ontbijt set?”, vroeg ik aan de in het gebruikelijke hoofddoekje geklede serveerster. Ze keek mij aan en liep naar de counter. Ze kwam terug met een vreemd antwoord.
“We hebben u al geserveerd en u heeft het ontbijt al opgegeten”, was haar antwoord.
Nu hoeven jullie mij niet voor vol aan te zien maar ik kan mij best wel herinneren als ik geklutste eieren met worstjes en geroosterd brood heb gegeten.
“Wel, dat is dan heel vreemd want ik heb nog niets geserveerd gekregen”, was mijn antwoord.
“Er staat toch ook geen leeg bord hier op mijn tafel?”, vroeg ik haar. En zij weer opnieuw naar de counter. Ze kwam terug met een beter antwoord!
“Oh sorry sir, de kok was uw bestelling vergeten”, lachtte ze.
“Geen probleem”, lachte ik en bestelde nog een cappuccino.
“Ik wacht nog wel even”.
De tweede cappuccino werd geserveerd en ze begon een beetje stotterend aan haar verhaal.
“Sorry sir, eh, maar we hebben geen eieren en worstjes meer”, hakkelde ze.
“Wilt u misschien wat anders?”, en ze overhandigde mij de menukaart.
Nu ben ik niet echt kieskeurig met het eten maar op nuchtere maag heb ik ook mijn beperkingen en ik kon echt niets op de kaart vinden waar ik zin in had.
“Verreken die tweede cappuccino maar en geef mij de rest van het betaalde geld terug?”, leek mij een redelijke oplossing.
“Eh, sorry sir, wij mogen geen geld teruggeven, wilt u misschien een waardebon?”, stotterde ze.
Ik had nu medelijden met haar omdat zij de kastanjes uit het vuur kon slepen voor de kok die had verzuimd mijn bestelling te maken.
“Laat maar”, stelde ik haar gerust.
“Geef me straks nog maar een (derde) cappuccino en verreken dat maar met mijn vorige bestelling”, zei ik op een zachte toon.
“Thank you sir”, glimlachte ze vanonder haar hoofddoekje en verdween in een ruimte achter de counter.
Daar zat ik dan met een tweede grote cappuccino voor mijn neus én nog één in de pijplijn met een uurtje te gaan totdat ik de brug op moest.
Op je kaartje staat een tijd vermeld en je moet vijftien minuten van tevoren aanwezig zijn. Als jouw groep al weg is dan is je kaartje niet meer geldig.
Na anderhalf uur in de krant te hebben gelezen en drie grote cappuccino verder ging ik op zoek naar een toilet. Een lege maag en zeven gewone koffie komt de spijsvertering wel in opstand.
Het bezoek aan de brug is niet te beschrijven, je bent op 170 meter boven de straat en kijkt naar een miniatuur wereld onder je. Het is moeilijk te bevatten dat de toren nog 282 meter verder de lucht in gaat. De grote bal met de antenne en het kleine balletje op de top zijn samen hoger dan de kerktoren van Zaltbommel!
Na deze slechte nacht en bewogen ochtend koos ik voor een korte rust. Een sandwich van de 7-11 stilde de ergste trek en ik nam mij voor om vanavond maar eens echt lekker te gaan eten.
Na mijn uitstekende avondeten bij het “Restoran Yussouf” dronk ik nog een paar biertjes in China Town en voor mij zat de dag er toen op. Lekker rustig naar huis gelopen en ik lag zo in bed.

Kuala Lumpur, 19/03/2005

Ik weet niet wat er met me aan de hand is? Ik slaap veel en ik heb nergens zin in. Ik vindt het onaangenaam warm buiten en het bier smaakt mij van geen kanten. Ben ik misschien ziek? Ben ik depressief om dat ik weer de hele tijd alleen ben? Ik weet het niet!
De zaterdag was zeer rustig. Ontbijt op de kamer. De kwalificatie voor de race morgen op de kamer gekeken en het avond eten in het KLCC. ’s Avonds een beetje achter de computer gezeten en tv gekeken. Morgen de grote dag.
Copyright/Disclaimer