Over de laatste dagen aan het zwembad in Negombo kan ik onmogelijk nog wat vermelden. Ik heb de lange dagen gevuld met het niets doen en lange slaapsessies uit de brandende zon. Het enige wat ik kan melden is dat de schoonmaker tijdens het schoonmaken van mijn kamer ook de binnenkant van mijn zakken heeft schoongemaakt en mij van 2000 Roepies (USD 20.-) heeft verlost. Het “Sunset Beach Hotel in Negombo” is dus niet zo romantisch en gezellig als het leek. Het is voor mij de eerste keer dat het gebeurd zolang ik me kan herinneren. De serie bittere nasmaken die ik op deze reis heb geproefd is weer met één verlengd en zijn tot aan een lange ketting geregen.
Na vier weken met mijn rugzak op Sri Lanka te hebben doorgebracht ben ik tot de volgende conclusie gekomen. Het is mijn persoonlijke mening en gebaseerd op mijn persoonlijke ervaringen. Het antwoord op de vraag of ik het in het algemeen zou aanraden om Sri Lanka te bezoeken is: Nee.
Om een beetje specifieker te zijn. Sri Lanka kan een leuke bestemming zijn voor een georganiseerde reis van een week of twee/drie. Zeker wanneer je nog nooit of weinig in Azië bent geweest. Heb je al het één en ander in Azië gezien dan zal Sri Lanka je waarschijnlijk zeer tegenvallen. Ben je een fan van strand en zee dan kom je op Sri Lanka zeker aan je trekken. De stranden in het zuiden zijn mooi en de faciliteiten doen niet onder voor de Europese tegenhangers.
Wat mij juist het meeste tegenviel was het eten. Ik heb op een uitzondering na op de meeste plaatsen steeds slecht gegeten. Westerse restaurants, Pizza Hut en McDonalds zijn meer dan één keer bezocht voor het avondeten omdat de keuze voor een Srilankaanse maaltijd te kort schoot.
Voor backpakkers in het bijzonder zijn er tientallen bestemmingen in Azië die interessanter, beter en goedkoper zijn. Natuurlijk is het moeilijk om over prijsniveaus te praten maar als ik mezelf als uitgangspunt neem dan vindt ik dat het geleverde plezier/genot te kort schiet in verhouding met het bestede budget. € 27,- per dag voor goedkope guesthouses, slecht eten en zonder een paar biertjes.
Het staat als een paal boven water dat ik persoonlijk hier nooit meer zal terugkeren. Ik heb het gevoel dat ik al het culturele heb gezien en de rest is het in mijn ogen niet waard om er nog meer tijd en geld aan te besteden.
Ik moet in alle eerlijkheid wel vermelden dat op dit moment het land in staat van oorlog verkeerd en een inflatie kent van ruim 27% op jaarbasis. Lege winkels en restaurants geven niet bepaald een vakantiegevoel. Het land doet me nog het meest denken aan Birma dat ik jaren geleden heb bezocht. Met het grootste verschil dat de mensen hier wel van de relatieve welvaart hebben geproefd en nu met lede ogen moeten toezien hoe ze weer afglijden naar de armoede van weleer. Geld en een goed leven zijn nu eenmaal erg verslavend.
Misschien dat vrede en een betere economie de bestemming Sri Lanka zullen verbeteren.
Mijn vliegreis verliep zonder echte problemen. De laatste uren bracht ik door aan de bar met Richard en Raymond. Ik dronk niet te veel want ik had geen geld meer en mijn vlucht zou pas rond half vier (Kuala Lumpur tijd) vertrekken. Een vlucht van 3 uur en 35 zou te kort zijn om te slapen. De controles op de luchthaven waren de scherpste die ik in jaren heb ondergaan. Alles moest uit, tot de schoenen toe. Alle metalen onderdelen gingen door de scanner inclusief mijn metalen naamplaatjes. Het was wel vreemd dat ik een halve literfles water zonder problemen mee naar binnen kon nemen. Een laatste biertje in de bar en op weg naar het toilet bots ik zo weer tegen Mark aan in de luchthaven, een laatste biertje en opnieuw een afscheid. Volgende maand zie ik hem waarschijnlijk in Thailand weer.
De vlucht was erg onaangenaam, turbulentie op zijn best, het vliegtuig schudde zo hard dat er geen eten en drinken werd geserveerd, er waren ook heel weinig mensen aan boord.
Bij aankomst op het KLIA was ik blij en opgelucht. Eindelijk eten! Lekker eten! Ik kon niet wachten en kocht een Nasi Lemak terwijl ik op de bus zat te wachten. Wat kan eten toch lekker zijn na vier weken slechte kost.
Via Kuala Lumpur kwam ik om een uur of twee aan in Melaka waar Mr. Aw van de “Heeren Inn” de sleutel voor mijn kamer al klaar had liggen. De rugzak werd in de kamer gezet en ik ging meteen op weg om wat broodjes halen bij de bakker in het Makotha Shopping Center. In de bus had ik ook al mijn ogen een uurtje dichtgeknepen en ik voelde me een stuk beter. Ik was dus klaar voor de avond.
Na het eten van de bekende Mie met Saté werd het Discovey Café vereerd met een bezoek. Iedereen was nog in goede gezondheid en ze waren blij om me weer te zien. Een set heerlijke biertjes en de bekende grapjes. Ook Pieter was nog in de buurt en ik denk zelf dat hij niet meer in Nieuw Zeeland terecht komt, hij zal hier wel een bestaan op bouwen. Een klein beetje aangeschoten en met een volle maag stapte ik om half twaalf in bed. Sri Lanka zat er op en de anderhalve week voor de Grote Prijs Formule 1 zou een heerlijke worden. Lekker ontspannen en goed eten, natuurlijk met een paar biertjes elke avond.
