Ik had uitstekend geslapen en weet niet of het door de vermoeidheid of de twee biertjes kwam. Maar het belangrijkste was dat ik fit was en een goed gevoel had om op pad te gaan. Ondertussen was mijn bestemming ook bekend, ik zou naar het noordoosten gaan. Een plaats genaamd Sokcho, het natuurpark dat er vlak bij lag was één van de belangrijkste in Zuid Korea. Het “Seoraksan National Park is thuis voor onder andere de “Heundeulbawi” en “Sinheungsa”, de eerste is een grote rots die je met de hand heen en weer kan bewegen en de tweede is een belangrijke tempel van bijna 1500 jaar oud.
Maar zo ver was het nog niet, zonder problemen had ik mijn spullen gepakt en was klaar voor mijn ontbijt. De tweede boterham was net gesmeerd toen David de keuken binnen kwam. Een krom verhaal en een uitleg dat hij dacht dat ik geen zin had gisteravond. Hij was dan ook om vijf voor half acht vertrokken. Vijf minuten voordat we hadden afgesproken! Ik nam afscheid van de eigenaar en maakte nog voor de laatste keer duidelijk dat ik op twintig juni weer terug zou zijn. Dat was begrepen en ze zou er voor zorgen.
Dat was dat en ik dacht er niet lang meer over na, tijdens de korte wandeltocht van het hotel naar het metrostation genoot ik van de warme lentezon. Het was spitsuur in de ondergrondse en een drukte van jewelste. Met moeite kon ik mijn rugzak afdoen en naar de vloer laten zakken., laat staan dat er een zitplaats was voor de dertig minuten naar het express busstation.
Eenmaal in het busstation was het veel gemakkelijker dan ik had verwacht. Alles was in het engels en de bus was zo gevonden. Snel nog wat te drinken en twee doughnuts gekocht en nog geen dertig minuten later reed de bus het grote busstation uit richting Sokcho. Geïnteresseerd keek ik naar het voorbij glijdende landschap waarin alle kleine vlakke en open stukjes werden gebruikt voor de landbouw. Het leek nog het meest op de Ardennen die langzaam overgingen in het Zwarte Woud, het werd steeds meer bergachtig.
Na een uurtje of drie stopte de bus in Sokcho, in een uithoek van de stad waar nu eenmaal meestal de busstations zich bevinden. Ik keek eens rustig om mij heen en werd meteen aangesproken door een Koreaan. Hij was op weg naar Seoul maar was de manager van een Motel. De prijs was goed, er was draadloos internet en het lag ongeveer halverwege tussen de busstations. Dus het leek perfect voor mij. Bij aankomst stond de man achter de receptie te lachen, de manager had hem al ingelicht dat ik onderweg was.
De kamer was goed en ik was zo weer op weg om de buurt te verkennen. Ik liep wat rond en kocht een kleinigheidje om te eten. Ik moest natuurlijk nog warm eten en kwam in een Italiaans op zijn Koreaans restaurant terecht. Ik vond het al gauw goed, zolang ik maar gevuld was. De avond bracht ik door met studeren at verder te doen deze week en ik lag al voor tien uur onder de lakens. Morgen de berg op, de weersverwachting ziet er goed uit.
