Ik werd om kwart over vijf wakker van het eerste zonlicht dat door de kieren van de gordijnen naar binnen drong. Ik was moe en ik moest nodig naar het toilet. De overblijfselen van de twee flessen bier moesten er uit. Twee flessen, twee liter, twee plastic literflessen “Hite Pitcher”. Man, dat was lekker.
Maar nu, een uur of zeven later voelde ik me geradbraakt. Ik was echt moe. Dit was dag veertien van mijn reis en misschien moest ik maar een rustdag inlassen. Het denken aan een rustdag was genoeg om weer op te staan en door te gaan. Ik rust wel uit als ik weer thuis ben.
Snel mijn weinige spullen die ik nodig had weer gepakt en naar beneden. De receptie was leeg dus liet ik mijn sleutel achter op de balie en vertrok. Ik schonk nog snel een kopje koffie in voor mijzelf en mijn eerste stop was de “Family Mart” waar ik proviand in sloeg voor de dag. Snel had ik berekend hoe laat ik in “Gongju” zou arriveren. Half twee vanmiddag was de gok. Sandwiches, rijstdriehoekjes en cola light. Ik zou de dag wel doorkomen.
Over de reis kan ik weinig vertellen, alles ging van een leien dakje. En om iets over één uur stopte de bus in “Gongju”. Dat was natuurlijk aan de andere kant van de rivier en ik moest eerst nog een kilometer of twee lopen met de rugzak. Dat was een genot, na twee dagen in de bus was ik blij dat de benen weer wat werk hadden.
Aan de andere kant was een hotel zo gevonden, en het werd alleen maar beter. Ook hier had ik een computer met internet gratis op mijn kamer. (Je zou dit perfect vinden Kris) Snel de netwerkkabel in mijn laptop en ik was on-line. Na een uurtje of twee schrijven vond ik het genoeg en ging de stad in om wat boodschappen te doen. Fruit, ontbijt voor morgen en twee flessen bier.
Nog een verhaal geschreven en toen werd het tijd voor fatsoenlijk eten, de LP had het over een “Bulgogi” restaurant. Dat was moeilijker te vinden dan het leek maar toen ik het uiteindelijk had gevonden was de beloning groot. Het eten was fantastisch, ik had alleen pech dat ik mijn laatste stukje rundvlees in mijn bouillon liet vallen. Een grote plons was het resultaat en mijn schone shirt had een gratis panter desing opgebouwd uit vette bouillon. Morgen gaat er toch een berg in de was dus het viel wel mee.
De wandeling om het eten te laten zakken voerde mij door de hoofdstraat, de zijstraten waren erg donker en onaantrekkelijk. Ik hoorde een doffe klap en was getuige van een aanrijding. Benieuwd naar wat er zou gaan gebeuren postte ik mijzelf op het trottoir. De schuldige stapte uit en maakte een diepe buiging naar het slachtoffer. Waarschijnlijk verontschuldigde hij zich, ik kon het helaas niet verstaan. Als ik dan de Nederlandse kranten lees besef ik pas goed hoe fout het in Nederland is gegaan. De heren politici moeten maar eens zelf naar een ander land om te kijken hoe het ook kan. Na een tweede dag niets gedaan te hebben maakte ik een einde er aan door mijn derde verhaal te schrijven. Ik ben nu bij en jullie kunnen die verhalen deze week verwachten.
Twee weken ik Korea:
Hele kleine handdoekjes
Ik heb nog nooit zoveel christelijke kerken gezien!
Als je geen Koreaans kan lezen dan heb je geen idee wat ze in dat restaurant verkopen!
Menu’s zonder prijzen!
Vaak zijn de gerechten voor twee personen
Gratis water en bijgerechten zoveel je kan eten en drinken
Twee dagen zonder een blanke te hebben gezien!
Welterusten.
