Schüttorf (Duitsland, achter de sporthal), donderdag 2 mei 2019Om iets over zeven klim ik zoals gewoonlijk de trap af. Mijn dagelijkse rituelen staan vast en een kwartier later verspreid de geur van vers gezette koffie zich door de leefruimte van de camper. Ik heb prima geslapen en ik ben verbaasd dat er al zo vroeg op de verlaten parkeerplaats auto’s verschijnen. Met elke minuut die wegtikt wordt het een beetje drukker en ik vraag me af of het hier om een winkel of groothandel gaat.
De koffie smaakt me prima en op de iPad geniet ik van het Algemeen Dagblad in digitale vorm. Het nieuws is best te pruimen in deze vorm.Ik vraag me af of 25% goedkoper ook 25% meer abonnees zou geven! Onder normale omstandigheden is het best te betalen alleen dat drie jarige contract schrikt mij af.
Dan is mijn verhaal van gisteren aan de beurt gevolgd door de voorbereidingen voor de wandeling van vandaag. En daar gaat het meteen mis! Ik heb de oude kaarten voor mijn Garmin handheld gewist in de veronderstelling dat ik onderweg even de nieuwste kaarten zou kunnen ophalen van de garmin/osm server. Dat is een voortvloeisel uit de gedachte dat het internet er overal èn altijd voor ons is. Nou, vandaag dus even niet!
Lyka voegt zich bij mij en samen met een kop koffie nuttigen we het restant van de pizza van gisterenavond als ontbijt. De melding dat de server buiten gebruik is zal zo wel verdwijnen, ik heb het nog nooit gezien dat deze server voor gratis kaarten uit de lucht was dus het kan nooit lang duren.
Het is al na tien uur en ik heb nog steeds geen kaart! Dan zal ik toch wat moeten improviseren. Goede raad is gelukkig nooit ver weg! Lyka verteld me over een bord met een kaart op de plaats waar we gisterenavond nog hebben gestaan. Het is niet veel maar het is wel een doel om te overwegen en even naar te gaan kijken. Drie kilometer verderop staan we met z’n tweeën de kaart van het landgoed te bestuderen. Zonder een woord te zeggen knikken we naar elkaar en besluiten hier maar te gaan wandelen.
Op de laptop bestudeer ik het landgoed en kom tot de conclusie dat het eigenlijk zonder kaart of GPS niet fout kan gaan. De route is een trapezium met duidelijke aanknopingspunten waar de route van richting veranderd. De server is nog steeds inactief dus eigenlijk hebben we weinig keuze. Belangrijke zaken verdwijnen in de kluis, gordijnen gaan dicht en gewapend met twee camera’s beginnen we aan de relatieve korte wandeling.
Wanneer we de brug over het “Kanaal Almelo-Nordhorn” oversteken kijk ik nog eens goed naar de bijna dertig jaar oude camper. Ik ben nog steeds zo verliefd als vijf jaar geleden. “de Oude dame” kan me nog steeds heel erg bekoren.
De eerste halte is het “Schuivenhuisje”, mooi oud gebouw voor de waterhuishouding. Droogte, nou, niet in Twente dus. Het water stroomt zoals het hoort te stromen.
We gaan linksaf en verlaten het kanaal. Een stukje verder worden we geconfronteerd met een slecht stukje Twentse vriendelijkheid. We stappen op een weide om met de achtergrond van paardebloemen een foto van Lyka te maken. Er is geen hek, geen waarschuwingsbord, helemaal niets! Overal staan er grove sporen in de droge grond van de weide. En dan scheurt er plotseling een vierwielaangedreven Japanner de weide op en begint ons van van alles en nog wat te beschuldigen. Ik knik gedwee en bied mijn verontschuldigingen aan. De vier grove Goodyear’s hebben meer schade aangericht dan onze twee paar wandelschoenen! Een heel verhaal over boetes en drommen toeristen die alles plat trappen. Ik haal mijn schouders op en wij lopen rustig verder onder het waterige zonnetje.
Vlakbij het landhuis passeren we eerst een watermolen, restauraties zijn nog in volle gang. Het is hier zeker een mooie omgeving die er om vraagt om nog een keer terug te komen. Wat me ook opvalt is dat er hier in Twente voldoende water stroomt terwijl ik me niet kan herinneren dat we regen in de afgelopen weken hebben gehad. Zou dat met dat watertekort dan ook wel meevallen? Zou dat ook een sprookje zijn om ons nog meer geld uit de zak te kloppen zoals dt hele milieu gedoe?
Het langhuis is natuurlijk prachtig en ook privé bezit. Je mag er naar kijken maar daar houdt het dan ook meteen op!
We gaan weer linksaf en lopen over de lange oprijlaan richting de hoofdweg. We zijn er bijna! Na ruim vijf kilometer arriveren we bij de camper, de lucht wordt nu snel donkerder en de beloofde regen gaat dus ècht wel komen.
Na een flitsbezoek aan de plaatselijke Lidl, geen statiegeld op blikjes en we slaan een kleine voorraad Tequila bier in, waar Lyka nu een smaak voor lijkt te hebben ontwikkeld.
Net voordat we Duitsland binnenrijden vallen de eerste dikke druppels regen op de voorruit. Een enorme parkeerplaats van een grenssupermarkt is de ideale plaats om onze simpele maar smakelijke lunch te nuttigen.
De regen blijft vallen en ik ga in mijn geheugen zoeken naar herinneringen over regen in de camper. Alleen drie dagen zware storm in Spanje komen boven. Het is dus ècht opvallend hoe weinig regen we eigenlijk tijdens onze reizen met “de Oude Dame” hebben gezien.
De eerste halte in Duitsland is het dus niet! Ik maak van de gelegenheid gebruik om de voorruit en de ruitenwissers goed schoon te maken. Een goed zicht is natuurlijk belangrijk en veilig! Een blik op de kaart van de Garmin en een overnachting in “Schüttorf” moet het gaan worden. Een slaperig stadje niet ver van onze bestemming voor morgen.
Achter een sporthal, waar hoofdzakelijk handbal wordt gespeeld, naast een enorm grasveld vinden we een mooi plaatsje. De zon worstelt met de regenwolken en om beurten winnen ze een slag. Uiteindelijk wint de regen en maken wij een rustig einde aan deze mooie dag. De regendruppels tikken op het dak en mijn vingers tikken op het toetsenbord van mijn MacBook. NPO Radio2 op de achtergrond voor een Nederlands tintje. Nog steeds geen gratis OSM kaarten op het internet beschikbaar!
Er rest mij alleen nog onze simpele maaltijd en enkele afleveringen van de Amerikaanse serie “Snowfall”. Morgen hopelijk beter weer en ook een bruikbare kaart voor op mijn Garmin Oregon t400.
