Vandaag stond in het teken van mentale moeheid, niet metaalmoeheid! Ik heb super slecht geslapen. Terwijl mijn vrouw de koorts toeschrijft aan de LIDL biertjes ben ik ervan overtuigd dat ik een kou heb opgelopen door geheel naakt en verschoond van het gebruik van het dekbed te slapen. Lyka eist in haar slaap bijna het hele dekbek op met gevolg dat er voor mij weinig of niets meer overblijft. Gedane zaken nemen geen keer dus de koorts heerste de afgelopen nacht in mijn lichaam. Fleece absorbeert minder water dan een rots dus werd ik in een onaangename omgeving wakker. Natte koude fleece, jakkes! Ik kijk uit het kleine raam van de alkoof en zie een paar konijntjes zorgeloos rondhuppelen. Konijn? Ik ken mensen die er graag een zouden verorberen maar geef mij maar een kip. Zonder een papieren zakje ingebracht in het diepgevroren lichaam.
Zodra de zon een weg omhoog aan het firmament vind wordt het aangenamer en de dag kan voor mij beginnen. Eerst naar het toilet, bijna 500 meter lopen (heen en terug), en dan een koffie. Het blijken de laatste twee Senseo pads van de HEMA te zijn. Vijf dagen op stap met de camper is dus 5 x 6 = 30 en er zitten maar 20 pads in een pak. Een typisch voorbeeld van niet goed nadenken! Ik kan wel janken!
Het krediet voor de elektriciteit is volledige opgebruikt en de paal vraagt om een volgende euro om de camper met 220 volt te vullen.
‘Wat is een ochtend zonder koffie?’
‘Als een dag zonder zonsopkomst!’
Dus de euro verdwijnt in de gleuf van de paal en in de camper komt de Senseo tot leven om me te voorzien van de eerste doses cafeïne van de dag. Na deze eerste kop is er nog steeds geen teken van leven boven in de alkoof dus ga ik de kampwinkel maar eens met een bezoek vereren op zoek naar koffiepads.
Iedereen die ooit zo’n kampwinkel heeft bezocht weet dat hij wordt genaaid maar de hoge nood rechtvaardigt de commerciële misdaad. Bij de tweede kop koffie wordt mijn vrouw wakker en ik besef meteen dat het één van die dagen zal gaan worden. Haar periode komt langzaam dichterbij en haar humeur veranderd naar de omgangsrituelen met bloeddorstige zombies. Wat ik in haar ogen zie is geen liefde of verdraagzaamheid, op een dag als deze verheft mijn vrouw het egoïsme naar een hoger platform. Een absolutisme naar een vleselijk lichaam dat bloed. Er zijn godsdiensten die dit als onrein beschouwen maar elders is het een einde van een cyclus. Als de lege, kale en donkere akkers van de winter waar een paar maanden later in de herfst weer het jonge groen wortel zal schieten en een nieuwe generatie het levenslicht ziet.
Ik hoor het bloed door mijn hersenen stromen en ik probeer als een aangeslagen bebloede generaal, die net een aanval van een vijand heeft afgeslagen, de schade op te nemen. De aanval is de beste verdediging, maar ik zie geen enkele twijfel bij mijn tegenstander. Nee, de uitslag is al bekend voordat deze slag is begonnen.
Zwijgen als een politicus is de beste oplossing en hopen dat in het geval van een meningsverschil het kwartje jouw kant opvalt. De lunch slaan we over want de twee frikadellen in de koelkast zijn te oud. Er zit dus niets anders op dan in te pakken en de camper gereed te maken voor het vertrek. Mijn gedachten zijn elders en mijn instincten controleren mijn lichaam. Zodra we klaar zijn verlaten we in een ijzige stilte tussen ons de “Eurocamping Vessem”. Een hele leuke plaats, wanneer je met kinderen en een meegaande vrouw bent. De radio blijft uit!
Net voordat we bij “de Kampeermarkt” arriveren voelt de camper plotseling vreemd aan. Ik kan het gevoel niet omschrijven, maar er klopt iets niet! Lyka ziet na het uitstappen het lege achterwiel en mijn ongeluksdag is meteen compleet. Een lekke band in je eerste week met de camper, is het een slecht voorteken? Is dit hoe de toekomst er uit gaat zien? Ik stoot twee keer binnen vijf minuten mijn hoofd en nu doet heel mijn lichaam pijn. Ben ik echt wel klaar voor al die tegenwind?
Een paar slokken cola light, ik spuug op de grond tussen mijn flip-flops en ik weet dat dit gewoon een andere test is die de Lord Boeddha op mij loslaat om mijn beloftes te testen. Denken, rustig nadenken! Een leeg en fris hoofd brengt bijna altijd de juiste oplossingen voor je problemen.
“Con te Partiro” van Andrea Bocelli schalt ondertussen uit de radio en ik weet meteen dat het allemaal goed komt.
Het eerst telefoontje met een gerenommeerd bandenbedrijf laat mijn vertrouwen in de Nederlandse klantvriendelijkheid tot een ongekend dieptepunt zakken. Ook bij het tweede telefoontje met de ANWB heb ik mijn bedenkingen. Dit het het moment om het heft in eigen hand te nemen! In moeilijke tijden kan je alleen op je eigen kracht vertrouwen.
Allereerst probeer ik met de stabilisatievoet de kamper hoog genoeg te krijgen zodat ik het wiel kan afnemen van de as. Het pisbakkenstaal is niet opgewassen tegen de 2500 kilo die de camper waarschijnlijk weegt. Ook de bijgeleverde schaarkrik, met een geadviseerde belasting van 2500 Kg, buigt als een reep chocolade in de brandende zomerzon. Ik ben op dit moment aan het einde van mijn mogelijkheden!
Diep in mijn herinneren vindt ik dat er een stukje verderop een vrachtwagengarage gevestigd was. Misschien bestaat die nog wel en kunnen zij me helpen. Vanaf het moment dat ik binnenstap lacht het geluk me toe. Ik krijg een hydraulische krik mee maar met mijn beperkte kennis krijg ik de krik niet hoog genoeg. Ik voel me dom en hulpeloos tegelijk. En al die tijd voel ik de ogen van mijn vrouw in mijn rug prikken met een kracht dat het allemaal mijn schuld is! Terneergeslagen en vol met schaamte meld ik me weer bij de garage dat ik te dom ben om de camper op te krikken en een wiel los te maken.
Een monteur hoort mijn verhaal aan en loopt zonder te klagen met me mee naar de kreupele camper. Hij verzet de krik en binnen een minuut is het wiel vrij! Wat voel ik me hulpeloos en dom tegelijk terwijl die ogen maar blijven prikken in mijn rug. Ik sta daar met het wiel en kijk eens goed om me heen. Een boodschappenkarretje van de kampeermarkt helpt me voor een euro leengeld uit de problemen!
Ik duw het karretje met het wiel erin voor me uit terwijl een ieder me me passeert in zichzelf zit te lachen. De Boeddha test je af en toe en dan hoor je niet te vragen waarom! Bij EMA binnen moeten ze in de werkplaats ook wel een beetje om me lachen. Mijn shirt is met zweet doorweekt en vertoont grote donkere plekken. Ik moet er best een beetje paniekerig hebben uitgezien toen ik de eerste keer de werkplaats binnenstapte. Ik meld me met het karretje bij de monteur en daarna bij Fred aan de receptie. Voordat Fred de werkbon aan de monteur heeft overhandigt is mijn band al klaar.
We kijken rond, we kijken elkaar aan voor wat we waard zijn, en ik kan u melden dat ik niets te klagen heb over de hulp en begrip. Daarom adviseer ik u. Wanneer u pech heeft met uw camper met dieselmotor of problemen met uw banden in de buurt van Eindhoven neem dan contact op met EMA (040-2562243), ik weet zeker dat u goed en vakkundig wordt geholpen!
Met de gerepareerde band in het winkelkarretje ga ik weer richting de gehandicapte camper. Het wiel zit er zo weer onder en nadat ik de hydraulische pomp weer heb teruggebracht kunnen we eindelijk bij de kampeermarkt naar binnen voor de zaken waarvoor we naar Eindhoven zijn gekomen. Een kleine ladder om in bed te komen, twee aluminium klapstoeltjes en een kleine tafel. We kunnen weer verder richting Zaltbommel.
Het gebrek aan communicatie tussen mijn vrouw en mezelf levert de vreemdste misverstanden op! Ik kan zo vijf vragen stellen zonder dat ik ook maar een antwoord krijg. Eerst wil ze geen lunch want alles is “kaput” in de koelbox en dan maakt ze ruzie dat ik over een mooie binnenweg door het Brabantse landschap rijdt. De autosnelweg naar Den Bosch doemt voor me op en de verlossing komt snel dichterbij. Ik volg de langzaam teruglopende klok op mijn GPS terwijl mijn vrouw in alle stilte naast me zit te mokken en me te vervloeken.
Ik kan het zelf bijna niet geloven maar ik ben blij dat ik weer thuis ben. Internet en Facebook voor mijn vrouw terwijl ik gedesillusioneerd alleen in de camper achterblijf en maar meteen begin te klussen om het voor me zelf dragelijker te maken. Het vertrek van mijn vrouw voelt als een bevrijding en dat is niet goed. Ik eet en slaap vanavond in de camper verlost van alle negativiteit die me vandaag heeft omringt.
