De laatste dag, of beter gezegd, de laatste nacht in de kamper licht alweer voor ons. Ik ben om kwart voor zeven uit bed en buiten is de hele camping nog in een diepe slaap gedompeld. Ik ga op zoek naar mijn fleecetrui en fleecebroek want het is fris vanochtend. Er heeft zich zelfs condens gevormd op de voorruit van onze camper.
Terwijl de koffie uit de Senseo druppelt snel ik naar het toilettenblok om de druk van mijn blaas te krijgen. Pffff, dat lucht op! Terwijl ik langzaam naar onze camper terug loop kijk ik eens goed in het rond. Voor bijna elke voortent bij de caravans staan tafeltjes en stoelen aangevuld met lege of volle flesjes bier. Het zal wel een feest zijn geweest gisteren. Ben ik nu zo oud geworden dat ik me daar niet meer bij wil voegen? Wat is er in hemelsnaam gebeurd? Vroeger schoof ik als een van de eerste aan om gezellig te kletsen en een paar biertjes te drinken. Socializing was mijn middelste naam! Het zal de stress en de onzekerheid van de eerste reis met de camper wel zijn!
Terwijl Lyka nog ligt te ronken probeer ik de rit voor vandaag op een andere manier op mijn Garmin Nuvi te plannen. Wat ik namelijk niet begrijp is dat mijn oude manier van werken, zoals met de Garmin Oregon 400t, op de nieuwe Garmin Nuvi 2797LM niet meer gaat. Vroeger maakte ik een route met Garmin Basecamp en op de Oregon 400t volgde ik die route naar het einddoel. De nieuwe Nuvi 2797LM lijkt de routes of paden niet meer te af te beelden. Ik denk wel dat ze naar het geheugen gaan maar ik kan ze niet meer vinden. Daar moet ik dus nog eens even induiken en de gebruiksaanwijzing hierop naslaan. Nu heb ik een serie van waypoints gemaakt die ik op nummer volg. Wel omslachtig maar het werkt wel.
Terwijl wij weer aan de broodjes gebakken ontbijtspek met ei zitten liggen tegenover ons de soldaten van het uitgaansleger nog voor pampus onder de luifel voor de oude Mercedes camper. Een Breugeliaans gezicht in een moderne tijd. Ik zal wel te oud zijn geworden om dat nog te kunnen waarderen.
Zodra ik de 2.500 cc dieselmotor tot leven wek komen de hoofden een voor een omhoog. Ik denk dat ze het geknor van de motor niet zo kunnen waarderen. Het zal wel een beetje bonken in die jonge hoofden. In de eerste versnelling laat ik de camper rustig richting de uitgang rollen. 5 Km/U schreeuwt een groot bord langs het pad! Een laatste groet naar de receptie bij de ingang van de camping als teken dat de slagboom omhoog kan en wij vertrekken. Dat was het dus, wij komen hier in ieder geval honderd procent zeker nooit meer terug.
Het systeem dat ik gisteren voor de GPS heb bedacht lijkt te werken. De GPS stuurt me punt na punt naar de lunchplaats in Mill, onder een oude molen. We moeten wel goed kijken want het is me niet helemaal duidelijk of we hier wel mogen staan. Maar aan de andere kant staan we gewoon op de openbare weg en we staan niemand in de weg. Dat we een broodje frikadel eten kan toch niet verboden zijn!
Na de lunch gaat het meteen mis met een enorme omleiding, uiteindelijk schakel ik de GPS maar uit zodat de elektronische stem me niet meer verteld om om te draaien en terug te keren. De moderne hulpmiddelen hebben ook hun beperkingen en ik ga maar verder op mijn intuïtie. Bij aankomst op de plaats die ik vanochtend heb gekozen schrikt het bord “Familie Camping” me meteen af. Nee, niet weer! Ik stop een stukje verder langs de weg om het boek èn de NKC app op de iPhone te raadplegen. Die laatste is het beste en ik kies voor de “Eurocamping Vessem”, € 9,-- volgens de app maar ik hou een slag om de arm. Bij aankomst zien we meteen dat het goed is. Op een veldtje voor de ingang naar de camping staan een stuk of vijftien campers broederlijk naast elkaar. Ik zoek een plaatsje niet al te ver van een elektriciteitspaal en ga me melden bij de receptie.
‘Dat is dan € 9,-- voor de nacht. Een fijn verblijf en als u nog vragen heeft, wij zijn hier tot negen uur’, verteld de receptioniste.
Eurocamping Vessem is een heerlijke plaats naast een speelweide met een zwembad. Lyka is teleurgesteld dat ze haar bikini niet heeft meegebracht. Ondanks mijn herhaalde adviezen. Aziatische vrouwen zijn nu eenmaal graag wit en gedragen zich daarom het liefst als nachtdieren om zo blootstelling aan het minste geringste zonlicht te vermijden. Het grote relaxen kan beginnen en het internet brengt bij Lyka een grote glimlach op haar gezicht. Maar dat geluk is niet van lange duur! Vijf euro per dag schrikt zelfs de zwaarste verslaafde af. Ik neem het schrijfblok voor me op tafel en maak een lijstje wat we tekort komen, wat ik moet nakijken, aanpassen of verwijderen in de camper. Een paar dagen op reis geeft je een prima beeld over je voertuig.
De laatste avondmaaltijd van deze korte reis is een van mijn favorieten. Shoarma met gebakken aardappelen en salade. Die tweede ben ik nu wel zat dus de volgende keer neem ik wel de rijstkoker mee. Het eten in de camper smaakt me prima maar Lyka is het campingvoedsel nu spuugzat. Ze klaagt onafgebroken over van alles en nog wat, en dat is niet bevorderlijk voor mijn humeur en geluksbeleving. Het moet toch niet zo moeilijk zijn om je een beetje aan te passen wanneer je uit de Filipijnen komt?
De koorts kruipt weer langzaam mijn lichaam in en ik voel me met de minuut slechter. We kijken samen nog een film totdat ik het echt niet meer hou en het bed opzoek. Voor mijn vrouw is dat een uitstekend moment om ruzie te gaan maken over het bed. Ik sluit me af van de wereld der ontwaakten en probeer zo snel als mogelijk naar dromenland te komen. Met de camper naar Spanje en Portugal zou een mooie droom zijn. Maar zal het ooit zo ver komen of zal de camper in de komende maanden weer worden verkocht? Met een tegenwerkende vrouw is het niet leuk om op reis te zijn.
