Ik kom natuurlijk al enkele jaren meerdere malen in Kuala Lumpur en dan is het te begrijpen dat je in herhaling gaat vervallen. Zo dus ook vandaag wanneer ik voor de eerste keer mijn Lyka mee naar de “Thean Hou Temple” neem.
We zijn vandaag weer te laat opgestaan en ik probeer het maar onder de noemer van het uitrusten onder te brengen. Natuurlijk weet ik beter! Het is al tegen half één wanneer we boven aan de heuvel op de parkeerplaats van de tempel aankomen. Het zweet gutst van mijn voorhoofd omdat we op het heetst van de dag onder een brandende zon op pad zijn gegaan.
We zijn zelfs zo laat dat ik niet eens meer wacht totdat we in de “Brick Fields” zijn gearriveerd om mijn noedels te eten. Koude noedels met koude groenten en een stuk koude kip. Het smaakt veel beter dan dat het klinkt!
Nadat we wandeling door de tempel hebben gemaakt gaan we op pad naar de “Brickfields” en het geklaag van Lyka wordt me uiteindelijk teveel.
Linea directa naar de airconditioning van het KLCC. Een kip saté chapati als snack en dan weer naar de koelte van de kamer.
En die koelte wordt alleen nog verlaten om in het Pavilion een Koreaanse maaltijd te eten die van discutabele kwaliteit is! En dat valt me erg tegen! Het was een paar jaar geleden fantastisch en nu ik ook heb gezien dat de noedels zijn vervangen door instant noedels weet ik in mijn hart dat dit de laatste keer is dat ik hier heb gegeten.
Stripfiguren als reclame voor een vakantiebestemming, ik krijg alleen niet mee waar deze plaats in Azië is. Dat maakt ook weinig uit want ik ben toch niet van plan om daar naar toe te gaan.
