Ik weet niet wat het is maar ik kan nog steeds niet slapen voordat ik ga vliegen. Bussen en boten deren me niets maar het missen van een vliegtuig houdt me uit mijn slaap. Zo ook afgelopen nacht, na een paar biertjes en wat eten zou het toch niet moeilijk moeten zijn om in slaap te vallen? Integendeel, ik was om drie uur wakker, om vier uur wakker en om vijf uur al uit bed voordat de twee wekkers net na elkaar een hoge pieptoon schreeuwden. Ja, om vijf uur op want ik had een kaartje voor de bus van zes uur. Normaal had ik de bus van acht uur genomen maar die bestaat niet en negen uur vindt ik te laat. Het risico was te groot en de tijd te kort want mijn vlucht zou om 11:40 vertrekken. Het zou dus een lange zit worden op de Suvarnabhumi luchthaven in Bangkok. Het is niet één van de gezelligste luchthavens waar ik ooit ben geweest maar er zijn nog slechtere.
Van de busrit kan ik me weinig herinneren omdat ik eindelijk voor het eerst wat slaap kreeg. Een klein incident kreeg me voor een moment uit mijn slaap maar dat was dan ook alles. Het licht reizen, m.a.w. één rugzak van 47 liter die een kilo of tien weegt, heeft als voordeel dat je bijna altijd meteen kan inchecken en doorlopen omdat er niets onder in de buik van het aluminium monster hoeft. Vier uur voor mijn vertrek was ik de immigratie al gepasseerd en ging op weg naar mijn favoriete koffieshop op de luchthaven. Drie uur lagen er voor me, drie lange uren gevuld met het kijken naar passagiers die voorbij liepen. Een mengelmoes van kleuren, maten en seksen.
Na een uurtje in mijn Lonely Planet van Maleisië/Singapore te hebben gekeken haalde ik uit verveling toch maar mijn laptop tevoorschijn en wat bleek tot mijn verbazing? Er was een netwerk Free_Internet aanwezig met als kanaal 11 en het bleek nog te werken ook. Dit was dus echt het allerlaatste wat ik hier had verwacht. De luchthaven steeg een paar plaatsen op mijn lijst van favorieten en ik kon heerlijk met het Couch Surfen aan de gang. Er was heel wat activiteit in de groep Singapore en na enkele afspraken heb ik in ieder geval een leuke zondagmiddag. Een Chinese film over Hongerige Geesten! Het is namelijk de zevende maand van de maankalender en dat is de maand dat de poorten van de hel opengaan en de geesten een maand terugkeren naar de aarde voor de geneugten en andere zaken die ze hebben gemist. Althans, zo geloven de Chinezen.
De vlucht naar Singapore was een heel
aangename die letterlijk omvloog, mijn buurman was Harry. Een Kiwi (persoon uit Nieuw Zeeland) die al een hele lange tijd in Australië woonde en die net een week of wat Bangkok achter de rug had. Hij wist duidelijk waar Abraham de mosterd haalde en we hebben samen hartelijk gelachen om de verhalen over de Thaise meisjes en de domme buitenlanders. Op Changi namen we afscheid en je weet nooit of we elkaar ooit nog zien maar ik hoop het wel.Nu kwam het grootste avontuur van de dag! Ik ging op weg naar het Skyorchid Hostel. Het was snel gevonden en op het lichtjes bijbetalen na werd het een aangename ervaring. Eerlijk gezegd is het wel even wennen maar met zijn tweeën op een vier persoon slaapzaal is niet echt slecht, zeker niet als je weet dat ik nog geen negen euro per nacht betaal.
De dag was al bijna ten einde toen ik de stad in ging, maar niet zonder eerst te eten. Al met al was het best te pruimen alleen het in mijn ogen lijkende rundvlees bleek varkenslever te zijn. Toch maar doorgegeten en geprobeerd mijn bordje leeg te maken. De spijsvertering werd gestimuleerd door een wandeling door de stad en een kort bezoek aan het stratencircuit van Singapore waar over enkele weken de eerste nachtrace zal worden verreden. Het was al laat toen ik weer in het hostel arriveerde.
Pas om acht uur verliet ik de kamer om nog wat te gaan eten, de vermoeidheid had de kop op gestoken en ik was liever naar bed gegaan. Helaas, het is nu eenmaal slecht slapen met een lege maag. De Mee Goreng smaakte me uitstekend en werd weggespoeld met een grote fles Carlsberg bier die me minder smaakte. Om elf uur ging het licht uit, morgen om twaalf uur het ik de eerste afspraak ooit met een Couch Surfer. Ik ben best een beetje zenuwachtig, het is als een blind date!
