Nee, zo erg als de titel je wil doen geloven was het niet. Het begon dus allemaal met die verschrikkelijk slechte nacht slaap. Na het lawaai voor het slapen werd het nu lawaai na het slapen. De telefoon van één van de meisje begon een populair liedje te spelen om half zes in de ochtend. Één voor één stonden ze op en begonnen tassen en kleine koffers open en weer dicht te ritsen, een verschrikkelijk lawaai dus in de maagdelijke stilte. Het duurde niet al te lang en ze begonnen ook nog met elkaar te praten en de opera was compleet.
Ik kneep mijn ogen nog maar eens stevig dicht en probeerde verder te slapen. Het was voor mijn gevoel maar heel even en toen liep mijn wekker, die op acht stond, ook af. Toen het geluid was verstomd sloot ik met de intentie om nog een kwartiertje te blijven liggen mijn ogen en werd twee uur later wakker. Ik was te laat voor het ontbijt in het hostel en dat van McDonald's zou ik ook niet meer halen.
De ochtend zat er al bijna op toen ik de zon in stapte op weg naar de stad. Mijn plannen waren dus in het water gevallen en verder dan een beetje rondlopen op Orchard Road kwam ik niet. Nu moet ik ook eerlijk zeggen dat ik niet veel trek had om wat te gaan doen, het lijkt wel of mijn lichaam even rust nodig heeft. Waar ik wel last van had was een enorme eetlust. Na twee broodjes, een lunch van zes sushi had ik zelfs nog plaats voor een Indiase vegetarische maaltijd als snack. Later die avond at ik nog een flink bord Mee Goreng als diner.
De zaterdagavond bracht ik door op de Quay’s aan de rivier en keek sport, af en toe dacht ik aan de mensen die het hier erg duur vinden. Dat valt eigenlijk best wel mee als je bedenkt waar je je bevindt. Na het rugby en de eerste helft van een onbeduidende voetbalwedstrijd werd het tijd om naar de trein te gaan want de afstand die ik nu zou moeten lopen naar mijn bedje is een beetje te groot.
Wat bleek toen ik bij het hostel aan kwam? De drie Filippijnse meisjes lagen al als roosjes te slapen. Zo stil mogelijk kleedde ik me uit en kroop onder het dekbed. Helaas speelde mijn blaas het spelletje niet mee en moest ik na ruim een uur alweer naar het toilet met als gevolg dat ik de drie ook wakker had. Sorry, maar het kan nu eenmaal niet anders. Het slapen op een slaapzaal is geven en nemen. Maar ja, voor € 9,-- per nacht inclusief ontbijt kun je ook niet klagen.
Morgen gaan we wel wat doen! Ik wil in ieder geval naar Fort Canning Park en de geschiedenis van Singapore in de tweede wereldoorlog bekijken.
