zaterdag 12 mei 2007

Thailand, op weg naar Ayuthaya

Ayuthaya, 12/05/2007

Ik was niet helemaal fris toen ik vanochtend opstond. Adrie was natuurlijk al vroeg op maar Ars nam het er nog even van. Er stond vandaag niet erg veel op het programma. We zouden met de lokale busdienst via Suphanburi naar Ayuthaya gaan. Dit is niet echt ver maar de gemiddelde snelheid van de bussen ligt nu eenmaal niet erg hoog. Tel hier ook nog gemiddeld een half uur wachttijd bij dan ben je al gauw een dag onderweg. Vandaar dat ik altijd tijdens mijn reizen een verplaatsing als één dag tel. Soms heb je nog wat tijd over in de middag en dat is dan mooi meegenomen maar ik tel er nooit op. Na het ontbijt vroeg ik de eigenaar van het guesthouse een taxi voor ons te bellen. We liepen nog voor de laatste keer door de kamer om te zien of we niets vergeten waren en wachtte op de taxi die spoedig verscheen. Nu konden mijn gasten met hun eigen ogen zien hoe groot Kanchanaburi nu werkelijk is. De echte stad ligt namelijk een kilometer of zes van de brug. In de loop van de tijd zijn er allerlei guesthouses, hotels en restaurants in de buurt van de brug en begraafplaats gebouwd. Uiteindelijk zijn die twee wijken dan weer aan elkaar vastgegroeid. De toeristen verblijven dan ook meestal in de buurt van de brug en zien de stad alleen als ze naar het busstation gaan.De bus stond zoals gewoonlijk te wachten en wij namen plaats achterin. Dit in verband met de lengte en breedte van de westerlingen. Dit is ook de plaats waar normaal de monniken plaats nemen en af en toe zal je dan ook moeten verkassen. Maar vandaag gelukkig niet. De busreis verliep zonder problemen en het overstappen ging ook van een leien dakje. Ruim vier uur later stonden we in Ayuthaya.
Onderweg hadden we besproken wat we verder zouden gaan doen. We zaten nu op een schema van 2+2+2=6 dagen. Oorspronkelijk hadden we het over een week gehad en nu hadden we dus beslist om de trip met één dag in te korten. Mijn gasten waren vermoeid en hadden al héél veel gezien. Ook de warmte was nu een groot probleem geworden.
In het Ayuthaya guesthouse waren er nog twee kamers vrij en ik gaf Adrie de vrijheid van keuze. Naar boven op de 1e verdieping of op de begane grond achter de receptie. Uiteindelijk sliep ik op de 1e verdieping. Het was nog niet erg laat in de middag en het was ook nog niet zeker hoe we terug naar Pattaya zouden gaan. Met de trein of de bus. Uiteindelijk kozen we voor de bus dus ik hoefde niet naar het treinstation om uit te zoeken hoe laat de trein zou vertrekken. Ik was ondertussen wel aan een hamburger toe en wij genoten van een westerse maaltijd bij de McDonald. We hadden nog tijd om het één en ander te doen deze middag. Adrie verkoos de koelte van de airconditioning op de kamer en Ars liep met mij nog even door de stad. Ik liet hem nu een echte Thaise markt zien. Ars keek met een grote glimlach op zijn mond zijn ogen uit. Er lag van alles, dood en levend, gekookt en rauw. “Maar goed dat Adrie dit niet ziet”, zei Ars. “Ze zou geen hap meer eten als ze dit had gezien”. Uiteindelijk kwamen wij ook terug bij het guesthouse. Even liggen, knikten wij tegen elkaar.
De regen kwam ook hier weer aan het einde van de middag. We aten weer heerlijk Thais en wachtte dat het droog genoeg was om nog even naar de avondmarkt te lopen. Uiteindelijk liepen voor niets naar de markt, er waren door de regen alleen wat eettentjes geopend. De meeste handelaren waren thuis gebleven. “Het lijkt hier wel een getto met al die stalen rolluiken”, vond Adrie. Ja, het is hier wel anders dan in Pattaya! We aten van de kipkluiven die ik had gekocht en dronken een paar biertjes. Vanavond niet te laat naar bed. Morgen de tempels.
Copyright/Disclaimer