We waren alweer op de vierde dag en dus over de helft van onze trip door Thailand.
In Kanchanaburi is niet echt veel te zien dus we hadden afgesproken om maar wat later op te staan. Het programma werd 180 graden omgegooid en dus zouden we het eerst naar de brug gaan. We zouden een beetje rondkijken en om een uur of half twaalf zouden we dan de trein over de brug zien rijden.
Adrie had het vandaag niet meer. Ze was kapot en door de hitte bevangen, dit was erg lastig want het laatste wat ik wil is de hele dag met taxi’s van het ene naar het andere punt. Afgezien van de kosten wil ik natuurlijk ook de lichaamsbeweging niet missen. Voor Ars was het ook een dilemma want hij wilde Adrie niet alleen laten maar aan de andere kant wilde hij ook lopen want, “Zo zie nu eenmaal meer”. Was zijn motto.We stonden nog in het restaurant toen Marco met de brommer de hoek om kwam. Een geschenk uit de hemel voor Adrie want hij bood meteen aan of hij haar even naar de brug moest brengen. Ze nam dit aanbod met beide handen aan. Ars en ik arriveerde een kwartiertje, ongeveer anderhalve kilometer tot de brug, later en keken rond of we Adrie ergens zagen. En ja hoor, daar zat ze onder een boom met een lekker sigaretje tegen een Engelse vrouw te klagen over de warmte. En het was niet eens erg warm, het was normaal. Samen met Ars liep ik rond bij de brug, we bekeken een maquette en een paar oude locomotieven die bij de bouw zouden zijn gebruikt.
De trein was op tijd en we keken rustig hoe de brug leeg liep en de trein langzaam over de brug reed. Zo. Dat was dat. Het tweede op de agenda stond het JEATH museum wat in een gebouw vlak bij de brug is gevestigd. Er is hier niet echt veel te zien want het is maar een samengeraapt zooitje van oude spullen waarvan 70% niets met de oorlog te maken heeft. Bijvoorbeeld de miss Thailand hall met muurschilderingen van de deelneemsters? De warmte was Adrie nog steeds teveel en ook hier ging ze even rustig in de schaduw zitten genieten.
Het was nog geen één uur en we waren al aan het laatste deel van vandaag toe. De twee Kuijnen wilden met de taxi en ik wilde de drie kilometer wandelen. Ik hield een taxi aan en we kwamen een prijs overeen. Ik vertelde Ars en Adrie waar ze uit de taxi moesten stappen en op mij wachten. Ik zag ze zwaaiend in de verte verdwijnen.
Ze zaten precies waar ik het verwacht had op een terrasje op mij te wachten. We rustte nog even en gingen toen richting de begraafplaats van de oorlogsslachtoffers. We zochten in alle stilte naar de Nederlandse graven. Om ons heen was het druk. Veel toeristen maken hier een stop, ook de dagjesmensen uit Bangkok zijn hier vaak te vinden. We stonden even stil bij de slachtoffers en vervolgden onze wandeling terug naar het guesthouse. Ondertussen had ik alweer stevige trek en met de Kuijnen kun je overal stoppen om te eten. Zo ook nu toe we stopten bij een restaurant dat was gekoppeld aan een kookschool. De “Pad Thai”, zeg maar Thaise Bami, werd nu geprobeerd en door beide goed bevonden. Zo, weer wat geleerd over het eten.
Het was alweer half drie toen de terugweg aanvaarden naar het guesthouse. Ik wilde nog wel zwemmen in de Kwai en ook Ars vond dit een goed idee. Adrie verlangde naar de airconditioning van de slaapkamer.
Heerlijk gezwommen en nog geen bier gedronken. We wilden hier namelijk mee wachten totdat het avond was. Marco had voor ons, en speciaal voor mij, een heerlijk voorgerecht in voorbereiding. Hij zou gerookte zalm en boursin kaas voor ons meebrengen. Als extraatje had hij er ook nog een hard gedroogd worstje erbij gesneden. Dat was smikkelen met kleine harde broodjes en croissantjes!
We zaten heerlijk op de ponton toen de dames van het restaurant de zeilen naar beneden kwamen doen. De lucht zag er wel dreigend uit maar de meeste hadden zeker geen regen verwacht. Ik de verte verdwenen de bergen en ook de jungle loste langzaam op in een grijze lucht. En daar was toen de regen. Zoals in Nederland nog nooit gezien.
Met bakken kwam het uit de hemel. Het regende een uurtje of zo en de rivier was inmiddels zeker tien centimeter gestegen. We brachten de hele avond door op het ponton met zijn vieren. Toen Adrie naar bed was bleven Ars en ik nog even zitten om op hoog niveau met elkaar te praten. Veel flessen bier later gingen wij uiteindelijk ook naar bed. Morgen gaan we met de bus naar Ayuthya waar we dan de tempels gaan bekijken.
