Ik geniet met volle teugen van wat ons in de herfst geboden wordt in Nederland. Om nog eerlijker te zijn, ik vindt het zelfs heerlijk om na zoveel winters in de tropen weer eens keer in Nederland te zijn. De glimlach van Lyka bij het ontdekken van het St Maarten feest en de Sinterklaas intocht is gewoonweg onbetaalbaar.
De laatste week van november, ondanks dat het nog geen ècht winterweer is geweest, heeft ons toch ook een andere kant van het winterseizoen in Nederland geschonken. Pijnlijke gewrichten kondigen een opkomende griep aan. Mijn toch al door enorme poliepen getergde neus zit dicht en de pijnscheuten uit mijn voorhoofdsholten trekken door tot in mijn gebit, althans naar wat er na bijna vijf en vijftig jaar nog van over is. Het bier smaakt me door het koude weer niet meer. Afwachten en uitzieken! De griep komt elke winter, dat is net zeker als dat kerstmis en de jaarwisseling voor de deur staan.
mijn traditionele wandeling over de singels en dijken langs de Waal, gehuld in drie lagen bovenkleding, laat zien hoe mooi het oude vestingstadje Zaltbommel kan zijn in de winter. De wandeling en het aangezicht van Zaltbommel geeft me wintervitaminen om de komende maanden door te komen.
Het is nu wachten op de sneeuw. Niet voor mij maar voor mijn vrouw. Ze kijkt dagelijks naar een foto van Zaltbommel bedolven onder een maagdelijk wit tapijt. De mensen uit de tropen hebben net zo’n fascinatie voor sneeuw als wij westerlingen voor blauwe zeeën omrand met parelwitte stranden en wuivende palmbomen.
Lyka springt op de fiets om naar school te gaan en realiseert zich dan hoe koud het eigenlijk in Nederland is. En het is nog niet ècht winter! Herinneringen van twee jaar geleden in zuid-Korea komen weer in me op. De snijdende kou en het verwarmende eten, lange wandelingen onder rode en gele bladerdaken.
Terwijl de helft van Nederland tijdens de lange avonden en nachten worstelt met opkomende depressies lijken die van mij in het niets op te lossen. Ik voel me weer veel beter terwijl mijn situatie haast gelijk bleef. Natuurlijk weet ik niet wat de toekomst gaat brengen. Toch ga ik ervan uit dat we volgend jaar weer enkele leuke reizen kunnen gaan maken. Het plannen van reizen die misschien nooit worden gemaakt maken geeft me al veel voorpret.
Daartegen blijft het op momenten toch ook moeilijk. Bij slecht weer valt er weinig anders te doen dan tv kijken, lezen en video spelletjes spelen. Mocht ik me over enkele weken nog beter gaan voelen dan ga ik weer verhalen herschrijven. Indonesië lonkt.
