vrijdag 7 november 2014

Nederland: Een drukke week vol vreemde gebeurtenissen

Zaltbommel

Het was me de week weer wel! Bedankt voor alle steunbetuigingen en emails, en NEE, ik maak me niet te druk over deze zaken. Mijn hartslag is nog steeds even rustig alleen mijn geest is wat onrustig omdat ik zeer slecht tegen (ambtelijk) misbruik van de eerlijke man en vrouw in de straat kan.

Verder met de klucht over de ondergrondse containers van de AVRI:

Er moet geprobeerd zijn om de problemen met de niet of slecht werkende beeldschermen op te lossen! Dat kan ik niet ontkennen maar ik heb wel moeten constateren dat de problemen niet voor iedereen zijn opgelost.
Maar ook, helaas voor de inwoners en de gebruikers van de ondergrondse afval containers aan de Omhoeken in Zaltbommel, wordt het waarschijnlijk niet getest voordat ze het knelpunt weer verlaten. Er leek een andere container geplaatst maar het pasje van mijn zus werkte nog steeds niet. En wij waren niet de enige! De zakken huisvuil stapelden zich weer naast de ondergrondse container op en enkele uren nadat ik ons pasje had geprobeerd had een gefrustreerde en woedende belastingbetalende gebruiker het hele beeldscherm er uit geslagen!


Dat is puur vandalisme en nooit goed te keuren, hoe begrijpelijk het ook lijkt wanneer je al meer dan een week dagelijks met je vuilniszakken vruchteloos naar de dure ondergrondse afvalcontainers heen en weer bent gelopen.
Ook deze keer bel ik weer op mijn eigen kosten naar de AVRI waar ik gelukkig niet meer door Mevr. van B. te woord ben gestaan. Wanneer die muts aan de andere kant van de lijn opduikt duik ik meteen weer weg!
Mijn klacht wordt weer netjes aangehoord, aan de andere kant wordt een notitie gemaakt en ik krijg toch wel echt het gevoel dat er wat met die klacht wordt gedaan.

Donderdag middag krijg ik netjes een telefoontje van de AVRI dat de storing is opgelost en de excuses voor het ongemak. Maar een bedankje van de AVRI betaald niet mijn telefoonrekening, en omdat ik minstens tien keer met de AVRI in de afgelopen twee weken heb gebeld, trek ik de stoute schoenen aan en vraag om een financiële tegemoetkoming voor de door mij gemaakte kosten. AVRI is tenslotte een bedrijf dat winst maakt en hoe vriendelijk de uitnodiging ook is om bij problemen de AVRI te bellen betaald niet mijn telefoonrekening.
Zo ook deze keer wordt er een notitie gemaakt en mij verzocht om dit verzoek ook per email aan de AVRI aan te bieden. Heb ik dus gedaan. Een antwoord van de afvalverwerker voor wat aanvullende informatie heb ik ook beantwoord en nu is het afwachten wat de AVRI als financiële tegemoetkoming redelijk vindt. Mijn belbundel van vijftien euro is leeg dus persoonlijk zou ik met die vijftien euro wel tevreden zijn.

Wat schertst mijn verbazing? Ik krijg om 10:00 uur, terwijl ik dit stukje zit te schrijven, een mededeling op mijn beeldscherm dat de Gemeente Zaltbommel een reactie op mijn Facebook bericht heeft geplaatst! Zou er dan toch iemand op het stadhuis, ja ik ben al zo oud, enig gevoel van medeleven hebben met de getroffen bewoners van de binnenstad?


Wat me nog meer verbaasd is dat wanneer ik enkele luttele seconden later een LIKE aan het bericht van de Gemeente Zaltbommel wil toevoegen ik de volgende melding krijg:



Dan hebben ze zich wel heel erg snel bedacht! Ik ben benieuwd wat er verder gaat gebeuren en of we ooit nog wel van de gemeente zullen horen.

De rest van de afgelopen week stond in het teken van een uit de lucht komen vallen conflict met de Sociale Dienst Bommelerwaard en de afdeling Publiekszaken Gemeente Zaltbommel.
Nee, ik geniet geen uitkering want mijn eergevoel is daarvoor te groot en de zaak met de afdeling Publiekszaken Gemeente Zaltbommel gaat over discriminatie.
‘Discriminatie?’, zie ik u denken.
‘Ja, discriminatie, pure eenzijdige misselijkmakende discriminatie!’
Net nu het hele volk van Nederland zich weer met het zwarte Pieten debat bemoeid dat door die bemoeizuchtige neger nieuw leven is ingeblazen! Ik gebruik met nadruk het woord neger omdat dat woord niet discriminerend (b)lijkt te zijn! Een van mijn grootste idolen op Facebook is dan ook “Brabo Neger”! Een donkere komiek die heeft geaccepteerd in welke vorm hij is geboren, dat hij in Brabant woont en niet leeft van staatssubsidies voor theaterproducties waar alleen de “Jostiband”, in het bezit van gratis toegangsbewijzen, op af komt om een collega gedwongen te steunen.
En wanneer “Steven Brunswijk” in de donkere huid van de “Brabo Neger” het woord neger mag gebruiken omdat hij een donkere jongen is dan mag ik dat ook want anders is dat discriminatie. Klopt toch Geert?



Maar wat nog erger is dat mijn twee conflicten, met twee verschillende afdelingen van de gemeente Zaltbommel en gehuisvest in twee verschillende gebouwen, met elkaar verbonden lijken te zijn! M.a.w. samenspannen, samenzweren! En dan wordt het smullen voor veel lezers! Niets is mooier dan het klassieke “David en Goliath” verhaal voor het volk omdat de kleine David altijd de sympathie van het volk heeft, ook wanneer hij door de enorme Goliath wordt verslagen!

Omdat we nog niet op het punt zijn aangekomen dat de twee keffende partijen niet meer terug kunnen kan ik er verder nog niets over loslaten. Misschien blijkt het allemaal een storm in een glas water? Ik hoop wel dat ik jullie nieuwsgierig heb gemaakt en dat jullie regelmatig komen kijken of ik al een aflevering heb geplaatst van het grote mensen sprookje over de prins en prinses die, uit hoogmoedswaanzin en ijdelheid, de strijd aangaan met een boer over zijn boerenkar.
Omdat ik weinig of geen hoop heb dat ze, uit pure ijdelheid, tot inkeer komen ben ik al wel aan het eerste deel begonnen! Kinderen kunnen er ook wat van leren, namelijk hoe het er in de grote mensen wereld ècht aan toe gaat en dat je niemand, vooral de politiek en de lokale overheid, voor geen cent kan vertrouwen.
Gelukkig is de pen sterker dan het zwaard!

UPDATE

Voor de laatste keer lees ik mijn verhaal van deze week door en om 12:36 uur verschijnt er opnieuw een mededeling op mijn beeldscherm dat de de gemeente Zaltbommel op mijn Facebook bericht heeft gereageerd. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en laat dit verhaal voor wat het is.


Schaterend van het lachen lees ik het bericht! De vuilniszakken zijn opgeruimd en de storing is verholpen, maar ze zijn er nog wel mee bezig? Wat zijn ze dan in hemelsnaam aan het doen? Uren maken?


Voor mij is het in ieder geval genoeg voor deze week! Ik ga een biertje drinken, de week zit er weer op! Ik vraag me af voor welke verrassingen ik volgende week weer kom te staan. Een prettig weekend gewenst van Lyka en mezelf.
Copyright/Disclaimer