Nederland, een mooi weekend

Even een verhaal van een paar weken terug, ik heb weinig te doen dus maak ik ook weinig mee!

Zaltbommel, 30/08/2008

Na de uitbundig gevierde vrijdag stond ik redelijk fit om acht uur alweer naast mijn bed. De grootste vermoeidheid was verdwenen maar toch kon ik de laatste restjes van het tijdverschil nog voelen. Vandaag stond winkelen in Den Bosch en het bijwonen van de laatste voetbalwedstrijd voor de KNVB beker van NIVO-Sparta op het programma. Het bezoek aan het sportveld zou naadloos overgaan in nog meer biertjes drinken in de stad.
Wat kan het leven toch mooi zijn! Een punt appel-notenvlaai met een heerlijk kopje koffie, en een goed gesprek met mijn vriend Tettje van Malsen. Vanaf de Helftheuvel, waar we ongedane zaken achterlieten gingen we richting de stad waar de kermis op dit tijdstip nog in diepe slaap verkeerde. Kermis, een eeuwenoud volksvermaak dat ook in deze moderne tijd op sterven na dood is. Herinneringen van de kermis in de kindertuin en de schommels in de Gamerschestraat kwamen in me op. Hijskraantjes, botsauto’s en snoepkramen, dagen was ik ziek van de wijnballen en kaneelstokken. Een beeld voor een spookhuis wat nog één van de weinige zaken die waren overgebleven uit de goede oude tijd, de rest bestond nu uit enorme hydraulische machines met stoeltjes of banken er aan bevestigd. Een goulash kroket en een bamiblok als lunch. Opnieuw verlieten we onverrichter zaken de winkels in het centrum. Het zat er nu op en de voetbalwedstrijd zou natuurlijk bekeken worden vanaf het terras met goede vrienden en oude bekenden.
Na aankomst in de Spin werd het nog leuker. Langzaam maar zeker, gevoed door de zware Belgische bieren, werd mijn geheugen minder en zakten mijn ogen dicht. Döner kebab en een glas cola, welterusten.


Den Helder, 31/08/2008

Verslapen! Ja echt, ik heb me verslapen. Voor één keer laat ik het over aan een ander en ik verslaap me. Vijf over half acht schoot ik wakker en een stoot adrenaline bracht me meteen op het hoogste niveau van alertheid. Ik had nog 25 minuten om me te douchen, aan te kleden en wat te eten. Gelukkig zit er ‘s morgens genoeg snelheid in me en met een boterham en een flesje cola in de hand stapte ik om iets voor acht in de auto bij Ars en Adrie. We waren op weg naar Den Helder.
Den Helder functioneerde op dit moment alleen nog maar in mijn geheugen. Het waren wel hele warme herinneringen. Ik vond het ook een beetje eng om na ruim dertig jaar weer eens terug te gaan. Er was tenslotte geen echte reden aan te wijzen waarom ik niet eerder was teruggekeerd naar mijn familie die altijd heel goed voor me was geweest. De herinneringen van tante Sjaan en ome Coen. De krakende vloer en Duitse biefstuk, Simon de Wit (Kersepit) en de Juttersmarkt in de zomer. Waterijs van Laan en sportkoeken van de banketbakker. Mijn jeugd was heel mooi geweest en hier liggen waarschijnlijk de diepe wortels van mijn drang om te reizen en te ontdekken. Tijdens de twee uur durende autorit probeerde ik me een voorstelling te making van wat me te wachten stond. Eenmaal in het centrum herkende ik de meeste plaatsen onmiddellijk. De Buitenhaven en de Keizerstraat, wat wel vreemd was dat ik me de oude watertoren niet kon herinneren.

Het weerzien met mijn familie was emotioneel en ze waren nog steeds zoals ik me herinnerde, alleen Carl had wat minder haar. Wil was nog precies het beeld in mijn geheugen. Na de koffie met gebak werd de gezellige middag voortgezet aan de haven bij “Land’s End”, een goed restaurant met een mooi uitzicht op het Marsdiep. Zo kwam er dus langzaam en einde aan mijn bezoek aan Den Helder. Het heeft me echt goed gedaan om ze weer te zien en ik heb beloofd om in april/mei van het volgend jaar weer een bezoek te brengen. Mijn eerste weekend zat erop en het was een beregoed weekend geweest.

Nu gaan we op weg naar de Braderie van donderdag aanstaande!

Nederland, welkom in Nederland

Zaltbommel, 29/08/2008

Het eerste weekend ligt achter mijn rug en er is al veel gebeurd. Maar eerst terug naar mijn vertrek met de oude 747-Combi van EVA-air. Het moet ook een vliegtuig als dit zijn geweest die mij mijn eerste ervaring met Evergreen de Luxe heeft gegeven, een slechte ervaring welteverstaan. Nu was het beter en de paar biertjes in combinatie met de lange dag die achter mij lag wiegden mij in slaap en het ontbreken van turbulentie maakte het een diepe slaap. Ik heb zeker een uur of vier en misschien zelfs vijf kunnen slapen. Meer uitgerust dan op andere vluchten liep ik door de slang naar de aankomsthal op Schiphol International Airport.
Als het op de Nederlandse bodem aankomt zie ik nooit de beste beelden in mijn verbeelding. Graffiti op de treinen, ongure personen die cannabis zitten te roken in de trein, hele hordes gekleurde medemensen van de Antillen die als troepen hongerige wolven de treinstations afschuimen.
Nee, de werkelijkheid was anders en beter dan mijn waanbeelden over een verloederd Nederland. Een vriendelijke conducteur die al mijn vragen netjes beantwoordde, een schone dubbeldecks trein die mij snel naar het Amsterdam CS bracht. De zon scheen en de 12,8 kilo op mijn rug leken er niet te zijn. Lijn 16 brengt me rechtstreeks naar de Lairessestraat waar een visum voor één van mijn volgende reizen wordt opgehaald. De Dam, De Munt, De Heineken Brouwerij, De Albert Kuijp, Het Museumplein, Het Concertgebouw en meer van die zaken trekken langzaam aan me voorbij. Ik ben weer in Nederland en geniet met volle teugen van mensen op fietsen en uitgestalde groenten en fruit op de stoep van een groenteboer.
Vanuit mijn ooghoeken had ik een T-Mobile winkel gezien en de gehele tijd in de tram heb ik zitten nadenken over de iPhone. Wel of niet? Heb ik er wel werk voor? Is het niet te duur? Na veel wikken en wegen heb ik besloten op de terugweg bij De Munt uit te stappen en zelf maar in de winkel te gaan kijken. Het duurde niet erg lang en mijn handtekening stond onder het contract en ik was een iPhone rijker. Een sandwich bij de AH en een saté kroket bij de FEBO gingen er in als lunch en een fles bronwater in het rood met bubbels spoelde het weg.
In de trein zat ik na te denken over wat me te wachten zou staan. De weersverwachting was goed voor de eerste dagen maar zou later in de week veel slechter worden. Laten we maar zien wat er op me af komt. Het weerzien met de familie was emotioneel en natuurlijk ging ik wat drinken met mijn broer later op de dag. Oude vrienden en bekenden maakten er een mooie dag van aankomst van.

Op weg naar Amsterdam

Nederland, op weg naar de zon?

Pattaya, 27/08/2008

Met nog een dag te gaan kijk ik er alweer naar uit om naar Nederland te gaan. De weervoorspelling is goed met zomerse temperaturen. Ik moet eerlijk zijn dat ik ook weer blij zal zijn als ik op 15 oktober weer vertrek voor een volgend avontuur. Jammer genoeg waren er problemen met mijn boeking bij EVA air maar later zijn deze toch ook weer tot alle tevredenheid opgelost. Het enige verschil is eigenlijk dat de vliegtuigen zijn veranderd. Na mijn zeer slechte ervaring met de oude Evergreen deLuxe klasse had ik nu dus gewoon economie geboekt en in plaats van de oude vertrouwde Jumbojet 747 worden we met een honderd man minder in een 747-400 Combi van Bangkok naar Amsterdam gevlogen.
Holland is Holland. Kroketten uit de muur en een paar weken langs de grachten dwalen in Zaltbommel, Utrecht en natuurlijk Amsterdam. Ik kijk er echt naar uit om mijn vrienden weer te zien en het bezoek aan Den Helder zal echt heel speciaal zijn. Het is namelijk meer dan dertig jaar geleden dat ik daar, nog op mijn brommer, ben geweest. Ik realiseer mij terdege dat de tijd vliegt en dat ik veel plaatsen niet meer zal herkennen. De plannen die ik nog heb ook met de dag toenemen. Ik moet keuzes gaan maken!
Natuurlijk staat Marokko gepland en ook mijn volgende reis, die maak ik later bekend, is gepland en betaald.
Filosofisch wordt ik er van, wat, waar en wanneer?
Oost-Europa?
Indonesië op de fiets?
Trekking in de Himalaya?
Donker Afrika?
Nu de vijftig nadert, als een TGV, Komen er steeds meer vragen in me op. Één ding staat echter vast, ik zal blijven reizen totdat ik mijn innerlijke rust heb gevonden of het huidige voor heb eeuwige heb verwisseld.
Vrijdagmiddag in Zaltbommel: een paar bier met mijn broer en een vette bek uit cafétaria Marktzicht. Hollandse cultuur op zijn best.
Nog even pakken en genieten van wat rust, het worden weer drukke weken en ik heb nog geen moment in mijn reisboek voor Marokko gelezen.

Nederland, de twintigduizendste bezoeker is langs geweest

Zaltbommel, 19/08/2008

Veel eerder dan ik zelf ooit had kunnen hopen zijn er 20.000 bezoekers op mijn weblog geweest. Stilletjes hoopte ik in december van vorig jaar dat de twintigduizendste zo rond 20 november zou passeren. Ik ben erg trots en ik kan "20.000 maal dank je wel" zeggen vanuit het diepste van mijn hart en dat het een enorme motivatie geeft om mijn weblog nog beter en mooier te maken. Ik vraag me nu af of ik misschien de 25.000 wel haal voor het einde van het jaar. Waar ligt de volgende lat? Op 30.000 en dan 40.000, 50.000, etc. etc. Ik weet het niet maar ik hoop dat misschien de 50.000 wel op 20 november 2009 is gepasseerd.

Mijn volgende reisverhalen komen uit Nederland en Marokko.

Singapore, opstaan met regen

Singapore, 19/08/2008

Voor het eerst tijdens mijn bezoek aan Singapore stond ik op terwijl het buiten regende. “Verdomd”, dacht ik bij mijzelf.
Het waren maar grote druppels maar ze waren niet echt talrijk dus ging ik snel op weg naar het Funan IT gebouw omdat ik een roedel vragen had over mijn laatste aanwinst. Vragen die op het internet niet werden beantwoord en dan moet je gewoon in de winkel zijn. Tijdens het ontbijt ontdekte ik dat mijn iPod Touch bijna leeg was en dat terwijl ik er nog geen twee uur mee had gespeeld. Had ik iets verkeerd gedaan? Dat moest haast wel want het machientje zou probleemloos 15 uur video moeten kunnen vertonen! Licht teleurgesteld stopte ik het apparaat weg en sipte van mijn koffie.
De meeste vragen werden beantwoord en ik was al snel op weg naar het Singapore Science Center waar een expositie was en een film werd vertoond over Dinosauriërs. Jurong East MRT is de plaats waar je uitstapt en op nog geen tien minuten lopen sta je voor de deur van het Science Center. Toch vreemd dat ze je in de bus proberen te praten?
Om eerlijk te zijn viel de expositie een beetje tegen en ook de expositie over drinkwater 2008 was een beetje aan de onverzorgde kant. De film in het IMAX theater was wel van een onvergetelijke kwaliteit. Zo’n groot bol scherm blijft indrukwekkend!
Mijn korte bezoek aan Singapore zat er nu bijna op en het laatste wat mij restte was een laatste maaltijd en een laatste biertje in het Foodmore Foodcourt. Het is en blijft één van de beste Mee Goreng die ik ooit op heb. Het toeval wilde dat mijn nieuwe vrienden die ik afgelopen zaterdag had ontmoet er ook waren. Het werd dus tijd om van iedereen afscheid te nemen en mijn bed op te zoeken. Morgen heb ik voldoende tijd om rustig op te staan en mijn rotzooi te pakken. Lekker op de luchthaven rondhangen en een beetje rondkijken.

Singapore, een lome maandag

Singapore, 18/08/2008

Het was een lome dag vandaag, de drie Filippijnse meisjes hadden plaatsgemaakt voor drie Koreaanse jongens die midden in de nacht waren gearriveerd en met veel lawaai, in het donker, hun plaatsen hadden ingenomen. Natuurlijk was ik weer wakker geweest en toen ik vanochtend weer wakker werd waren zij alweer vertrokken. Nou ja vertrokken, onderweg. Drie grote weekendtassen stonden keurig in het gelid tegen de muur tegenover de stapelbedden. Mijn berg rotzooi stak daar schril tegen af.
Het idee voor vandaag was het Singapore Science Center geweest maar na een kort onderzoek op het internet bleek het op maandag gesloten te zijn. Er moest dus een alternatief worden gevonden en aangezien het al laat was en ik weinig energie had koos ik voor een bezoek aan de Singapore Botanic Garden. Een medebewoner van het hostel had me verteld dat het best wel de moeite waard was en het lag aan het einde van Orchard Road. De hele tijd had ik nagedacht over een iPod Touch en op het internet had ik de mogelijkheden van dit ingenieuze apparaat onderzocht. Ze zijn niet goedkoop maar de mogelijkheden gecombineerd met het formaat maakt het een ideaal apparaat om mee te reizen.
Rustig slenterde ik over Orchard Road langs de winkelcentra en dacht na over hoe het hier acht jaar geleden was. De oude winkelcentra sluiten nu stuk voor stuk en worden gerenoveerd of maken plaats voor ultra moderne gebouwen met veel architectonische schoonheid. Al dagdromend liep ik langs een fietsenwinkel waar de nieuwste tweewielers netjes in een rij stonden opgesteld. Weer dwaalden mijn gedachten af en nu naar het verleden. De gesprekken met Kris, die een boek had gelezen over een vrouw op een fiets dwars door Afrika. Kris zag het ook wel zitten om een lange fietstocht te gaan maken samen met mij. Helaas voor hem zag ik dat niet zitten, ik was namelijk een lui in die tijd. “Plezier en bier”, zal ik maar zeggen. Nu ik meer tijd, en geld, heb spreekt het me toch wel aan. Ik zeg niet dat ik het ga doen, maar het idee op zich is best goed. Wat dacht je van zes maanden van Medan (Sumatra) naar Denpasar (Bali) door Indonesië Kris? Ruim zesduizend kilometer! Ik hoor het wel.
Nadat ik door de verkoper was geïnformeerd over de kosten van een fiets met toebehoren liep ik al dromend verder richting de tuinen. Eigenlijk best vreemd dat ik nooit in deze buurt was geweest!
De wandeling in de tuinen werd aanzienlijk ingekort door het neerdalende hemelwater dat ook op deze middag weer omvangrijk aanwezig was. Tussen de buien door liep ik steeds na te denken over mijn volgende investering. Een plensbui viel op me neer terwijl ik nog geen honderd meter vanaf de deur van winkelcentrum was. Een goed moment om wat te eten en van het toilet gebruik te maken. Het was al een ouder winkelcentrum en drie heren toiletten waren allemaal in gebruik. Terwijl ik daar stond zag ik de overeenkomst met een tv quiz uit de jaren zeventig.
“En welke deur kiest U?”, vroeg de opgewonden quizmaster aan de deelnemer.
“Eh, nummer drie”, haperde de deelnemer.
En zo stond ik daar ook. Welke deur er ook open zou gaan er zou een verrassing achter kunnen zitten in de vorm van een squat toilet, zo’n zitter zonder een pot en bril. Gelukkig trof ik een “normaal” toilet achter de deur aan en geen wasmachine.
De harde regen ging over in druppelen en ik ging op weg naar de Apple winkel op Ochard Road. In de Apple winkel kreeg ik meteen te horen dat ze vandaag S$ 90,-- goedkoper waren geworden en dat trok me meteen over de streep. Mijn VISA kaart kwam tevoorschijn en de verkoper gooide er nog een gratis beschermhoes bij die door een andere medewerker vakkundig werd aangebracht. Een kwartier later was ik een iPod Touch rijker en een paar honderd Euro lichter.
Op mijn kamer werd het apparaat opgeladen en het internet verschafte mij de nodige informatie. Snel eten en weer spelen met mijn laatste aanwinst. Morgen gaan we dus op de laatste dag naar de dinosauriërs.

Singapore, terug naar de tweede wereldoorlog

Singapore, 17/08/2008

Het was alweer zondag vandaag en dan trekt heel Singapore er zelf ook massaal op uit. Het is dan ook een goede raad om populaire plaatsen te mijden en een alternatief te zoeken. Mijn alternatief kwam in de vorm van het Fort Canning Park. Natuurlijk was ik hier jaren geleden al eens een keer geweest maar het voordeel van lichte Altzheimer is dat je veel plaatsen best nog een keer kan bezoeken.
Vandaag werd er gewandeld! Eigenlijk pas voor het eerst op deze reis, ik zit niet lekker in mijn vel en ik voel me niet 100%. Vermoeidheid of een virus? Ik weet het niet maar mijn eten smaakt me in ieder geval goed. Nu was ik wel op tijd voor mijn ontbijt en onder een half bewolkte lucht ging ik van het Funan IT center op weg naar de Fort Canning Hill. Onderweg dacht ik eigenlijk maar aan één ding. Een Apple iPhone. Ja ik weet het, ik heb eigenlijk helemaal geen werk voor dat ding maar ik zou er toch graag één hebben. Nu is er ook voor de helft van de prijs een alternatief aanwezig in de vorm van een iPod Touch, bijna helemaal iPhone maar je kan er niet mee bellen. Ik kijk wel wat ik doe.
Wat mij het eerste opviel was de rust in het park, ik was zo goed als alleen in deze groene oase midden in Singapore. In de loop der tijd heb ik een interesse opgebouwd voor botanische tuinen en de plantenwereld die er wordt tentoongesteld. Het is eigenlijk een dag rusten terwijl je actief bent in de natuur. Mijn eerste bezoek was aan de plaats waar er opgravingen zijn geweest met bewijzen dat Singapore rond 1200 als bewoond was. De Chinezen en Arabieren waren hier kind aan huis en de handel tierde welig. De lucht trok nu dicht en de donder kwam vanuit de verte aanrollen. De donder zwol aan en de lucht werd zwarter totdat er om een uur of half één de eerste regen naar beneden kwam. Losse verdwaalde grote regendruppels gingen over in een tropische regenbui zoals je alleen maar hier kan meemaken. Ik schuilde bij de tombe van Sultan Keramat Iskandar Shah. Nou ja, volgens de overlevering dan. Het verhaal gaat dat hij uit Singapore (Timasek) vluchtte na een aanval van de Siamezen en in Melaka een nieuwe nederzetting stichtte. Het is dus niet echt logisch dat hij na de nederlaag terug ging om hier begraven te worden. De moslims willen de legende graag in leven houden en daarom is hier een tombe. Helaas voor mij was er ook een vrijwilliger in de vorm van een opzichter aanwezig die de tombe rondom schoonmaakte en van duivenpoep ontdeed. Jammer genoeg voor mij want ik mocht onder geen beding op de tombe zitten terwijl ik schuilde voor de regen. Gelukkig was de bui maar van korte duur en ging over in een lichte miezer regen die best aangenaam en verkoelend was. Zo ging ik dus op weg naar het hoofdgebouw in het park.
Lichtflitsen als bij een zware onweersbui waren van verre te zien. Wat was hier aan de hand? Natuurlijk zo nieuwsgierig als ik ben ging ik er op af. Een grote groep fotografen was bezig met twee modellen in een vreemde mode te schieten. Nu ben ik niet onbescheiden van natuur en haalde dus ook mijn camera tevoorschijn en begon heerlijk mee te schieten. Toen het begon op te vallen knoopten de fotografen een gesprek met de vreemdeling met de grote hoed aan en ook de twee kanjers hadden interesse in me. Man, wat een kanjers die twee. Dat is helaas niet meer voor me weggelegd! We wisselden gegevens uit en gingen ieder onze weg.
Nu ging ik op zoek naar de The Battle Box. De oude bunker diep in de heuvel die als commando post en hoofdkwartier had gediend tijdens de verdediging van Singapore tegen de Japanse aanvallers. Natuurlijk waren ze niet opgewassen tegen zo’n overmacht. Het kleine ontvangstgebouw, waar een video over de oorlog in Singapore wordt vertoont voordat je afdaalt, was al aardig vol toen ik de donkere ruimte binnen stapte. Een toegangskaartje kost S$ 8,- en dat valt best mee voor wat je allemaal te zien krijgt.
Met sirenes en luid geschreeuw op de achtergrond wordt je de bunker ingeleid en slaat de zware stalen deur met een klap achter je dicht. Je bent nu ruim 65 jaar terug in de tijd en het beleg van Singapore is in volle gang! In een bijna een uur durende levendige rondleiding wordt je een beeld gegeven van het leven onder de grond en de geschiedenis van de overgave van Malaya en Singapore verteld. Mijn dag zat er alweer bijna op en na een goede kop koffie was ik op weg naar mijn hostel.
‘s Avonds doe ik meestal rustig aan met een maaltijd en een paar biertjes. De gebakken noedels smaakten me weer goed en ik zat deze keer met een wel heel stille oudere man aan tafel. Misschien had hij problemen of gewoon helemaal geen zin om te praten. Voor de verandering stapte ik nu een halte vroeger uit de MRT dan normaal en liep rustig door Geylang om te genieten van de drukte in de Chinese wijk. Wat een oploop van volk zo op de zondagavond. Iedereen eet en drinkt en heeft het prima naar zijn zin, een heel ander gezicht dan de zondagavond in Nederland. Morgen gaan we in ieder geval naar de Dinosauriërs in het Singapore Science Center.

Singapore, een verloren dag?

Singapore, 16/08/2008

Nee, zo erg als de titel je wil doen geloven was het niet. Het begon dus allemaal met die verschrikkelijk slechte nacht slaap. Na het lawaai voor het slapen werd het nu lawaai na het slapen. De telefoon van één van de meisje begon een populair liedje te spelen om half zes in de ochtend. Één voor één stonden ze op en begonnen tassen en kleine koffers open en weer dicht te ritsen, een verschrikkelijk lawaai dus in de maagdelijke stilte. Het duurde niet al te lang en ze begonnen ook nog met elkaar te praten en de opera was compleet.
Ik kneep mijn ogen nog maar eens stevig dicht en probeerde verder te slapen. Het was voor mijn gevoel maar heel even en toen liep mijn wekker, die op acht stond, ook af. Toen het geluid was verstomd sloot ik met de intentie om nog een kwartiertje te blijven liggen mijn ogen en werd twee uur later wakker. Ik was te laat voor het ontbijt in het hostel en dat van McDonald's zou ik ook niet meer halen.
De ochtend zat er al bijna op toen ik de zon in stapte op weg naar de stad. Mijn plannen waren dus in het water gevallen en verder dan een beetje rondlopen op Orchard Road kwam ik niet. Nu moet ik ook eerlijk zeggen dat ik niet veel trek had om wat te gaan doen, het lijkt wel of mijn lichaam even rust nodig heeft. Waar ik wel last van had was een enorme eetlust. Na twee broodjes, een lunch van zes sushi had ik zelfs nog plaats voor een Indiase vegetarische maaltijd als snack. Later die avond at ik nog een flink bord Mee Goreng als diner.
De zaterdagavond bracht ik door op de Quay’s aan de rivier en keek sport, af en toe dacht ik aan de mensen die het hier erg duur vinden. Dat valt eigenlijk best wel mee als je bedenkt waar je je bevindt. Na het rugby en de eerste helft van een onbeduidende voetbalwedstrijd werd het tijd om naar de trein te gaan want de afstand die ik nu zou moeten lopen naar mijn bedje is een beetje te groot.
Wat bleek toen ik bij het hostel aan kwam? De drie Filippijnse meisjes lagen al als roosjes te slapen. Zo stil mogelijk kleedde ik me uit en kroop onder het dekbed. Helaas speelde mijn blaas het spelletje niet mee en moest ik na ruim een uur alweer naar het toilet met als gevolg dat ik de drie ook wakker had. Sorry, maar het kan nu eenmaal niet anders. Het slapen op een slaapzaal is geven en nemen. Maar ja, voor € 9,-- per nacht inclusief ontbijt kun je ook niet klagen.
Morgen gaan we wel wat doen! Ik wil in ieder geval naar Fort Canning Park en de geschiedenis van Singapore in de tweede wereldoorlog bekijken.

Singapore, mijn eerste ontmoeting met een Couch Surfer

Singapore, 15/08/2008

Het is weer even wennen om met een vreemde op de kamer te slapen. Gelukkig waren we maar met zijn tweeën. De andere gast was een jongen uit de USA die een tijdje in Vietnam las had gegeven in het Engels. Hij stond op het punt om terug te keren naar de USA, hij had het er zichtbaar moeilijk mee.
We werden samen om acht uur wakker van mijn wekker en het was in de keuken en woonkamer van het hostel al veel drukker dan ik had verwacht. De worsteling om de boterhammen bleef uit maar het grootste gedeelte wilde toch niets missen van het ontbijt, je had er tenslotte voor betaald. Zelf vond ik een kop koffie al genoeg terwijl ik mijn email controleerde, ik had een rommelende maag. Ik was een beetje zenuwachtig en realiseerde me dat ik niet veel kon doen in de ochtend. Onze afspraak was om 12:00 uur in Vivo City aan het Harbour Front. Nu had ik dat laatste al honderden malen gelezen omdat het het einde was van de North-East line. Na mijn gebruikelijke ontbijt bij de gouden bogen ging ik dus eens langzaam richting de plaats waar we hadden afgesproken. Ik was echt zenuwachtig en ging wel drie keer in een uur naar het toilet. Voor een moment speelde ik nog met idee om snel af te zeggen, maar mijn nieuwsgierigheid overwon. Ik inspecteerde het nummer 02-147 en dat bleek een Pacific Coffee Place restaurant te zijn.
Helaas heb ik daar ruim een half uur staan te wachten. Toe het 12:20 op mijn horloge was heb ik maar opgegeven en hoopte dat ze verhinderd was en dat ze geen tijd had om te komen. Helaas heeft ze het moment van schrijven (16/08, 17:30) nog niets van zich laten horen en ik hoop dat het niets ernstig is. Dat was dus een tegenvaller en ik hoop op maandag nog iemand te ontmoeten voor een koffie.
Nu werd het tijd om te gaan winkelen en eens even, voor een goed advies, bij mijn vriend Gordon Tan van Adventure 21 in Chinatown langs te gaan. Anderhalf uur later stond ik weer buiten met precies de spullen die ik nodig had voor mijn reis naar Marokko. Alles is licht, klein en 100% noodzakelijk om het reizen zo aangenaam mogelijk te maken.
Na twee dagen kan ik eigenlijk al wel zeggen dat het me goed bevalt in het hostel. Het hostel ligt aan de Oost-West lijn en is maar een kwartiertje met de trein vanuit het centrum. Ik weet eigenlijk wel zeker dat ik de volgende keer weer hier slaap.
De avond verliep natuurlijk weer eens zoals ik het niet had verwacht. Van de geplande gebakken noedels kwam weinig terecht en van de wandeling langs de rivier nog minder. In plaats van dit alles bleef ik tot tien uur in het Foodmore zitten drinken met een paar oude Chinezen en een Indiase man. Het was uitzonderlijk gezellig en de Becks biertjes smaakten me uitstekend. Becks bier zal ik het laatst in december 1981 hebben gedronken. Hoe ik dat zo zeker weet? Het was mijn laatste maand van de dienstplicht die ik bijna in zijn geheel in Seedorf in Duitsland heb doorgebracht.
Bij terugkomst in het hostel bleek mijn kamer nu vol te zijn. Ik lag om elf uur onder de dekens met de airconditioning op 22 graden. Drie meisjes uit de Filippijnen hadden zich bij mij gevoegd en haalden me uit mijn slaap toen ze luidruchtig naar bed gingen.

Singapore, gratis internet

Singpore, 14/08/2008

Ik weet niet wat het is maar ik kan nog steeds niet slapen voordat ik ga vliegen. Bussen en boten deren me niets maar het missen van een vliegtuig houdt me uit mijn slaap. Zo ook afgelopen nacht, na een paar biertjes en wat eten zou het toch niet moeilijk moeten zijn om in slaap te vallen? Integendeel, ik was om drie uur wakker, om vier uur wakker en om vijf uur al uit bed voordat de twee wekkers net na elkaar een hoge pieptoon schreeuwden. Ja, om vijf uur op want ik had een kaartje voor de bus van zes uur. Normaal had ik de bus van acht uur genomen maar die bestaat niet en negen uur vindt ik te laat. Het risico was te groot en de tijd te kort want mijn vlucht zou om 11:40 vertrekken. Het zou dus een lange zit worden op de Suvarnabhumi luchthaven in Bangkok. Het is niet één van de gezelligste luchthavens waar ik ooit ben geweest maar er zijn nog slechtere.
Van de busrit kan ik me weinig herinneren omdat ik eindelijk voor het eerst wat slaap kreeg. Een klein incident kreeg me voor een moment uit mijn slaap maar dat was dan ook alles. Het licht reizen, m.a.w. één rugzak van 47 liter die een kilo of tien weegt, heeft als voordeel dat je bijna altijd meteen kan inchecken en doorlopen omdat er niets onder in de buik van het aluminium monster hoeft. Vier uur voor mijn vertrek was ik de immigratie al gepasseerd en ging op weg naar mijn favoriete koffieshop op de luchthaven. Drie uur lagen er voor me, drie lange uren gevuld met het kijken naar passagiers die voorbij liepen. Een mengelmoes van kleuren, maten en seksen.
Na een uurtje in mijn Lonely Planet van Maleisië/Singapore te hebben gekeken haalde ik uit verveling toch maar mijn laptop tevoorschijn en wat bleek tot mijn verbazing? Er was een netwerk Free_Internet aanwezig met als kanaal 11 en het bleek nog te werken ook. Dit was dus echt het allerlaatste wat ik hier had verwacht. De luchthaven steeg een paar plaatsen op mijn lijst van favorieten en ik kon heerlijk met het Couch Surfen aan de gang. Er was heel wat activiteit in de groep Singapore en na enkele afspraken heb ik in ieder geval een leuke zondagmiddag. Een Chinese film over Hongerige Geesten! Het is namelijk de zevende maand van de maankalender en dat is de maand dat de poorten van de hel opengaan en de geesten een maand terugkeren naar de aarde voor de geneugten en andere zaken die ze hebben gemist. Althans, zo geloven de Chinezen.
De vlucht naar Singapore was een heel aangename die letterlijk omvloog, mijn buurman was Harry. Een Kiwi (persoon uit Nieuw Zeeland) die al een hele lange tijd in Australië woonde en die net een week of wat Bangkok achter de rug had. Hij wist duidelijk waar Abraham de mosterd haalde en we hebben samen hartelijk gelachen om de verhalen over de Thaise meisjes en de domme buitenlanders. Op Changi namen we afscheid en je weet nooit of we elkaar ooit nog zien maar ik hoop het wel.
Nu kwam het grootste avontuur van de dag! Ik ging op weg naar het Skyorchid Hostel. Het was snel gevonden en op het lichtjes bijbetalen na werd het een aangename ervaring. Eerlijk gezegd is het wel even wennen maar met zijn tweeën op een vier persoon slaapzaal is niet echt slecht, zeker niet als je weet dat ik nog geen negen euro per nacht betaal.
De dag was al bijna ten einde toen ik de stad in ging, maar niet zonder eerst te eten. Al met al was het best te pruimen alleen het in mijn ogen lijkende rundvlees bleek varkenslever te zijn. Toch maar doorgegeten en geprobeerd mijn bordje leeg te maken. De spijsvertering werd gestimuleerd door een wandeling door de stad en een kort bezoek aan het stratencircuit van Singapore waar over enkele weken de eerste nachtrace zal worden verreden. Het was al laat toen ik weer in het hostel arriveerde.
Pas om acht uur verliet ik de kamer om nog wat te gaan eten, de vermoeidheid had de kop op gestoken en ik was liever naar bed gegaan. Helaas, het is nu eenmaal slecht slapen met een lege maag. De Mee Goreng smaakte me uitstekend en werd weggespoeld met een grote fles Carlsberg bier die me minder smaakte. Om elf uur ging het licht uit, morgen om twaalf uur het ik de eerste afspraak ooit met een Couch Surfer. Ik ben best een beetje zenuwachtig, het is als een blind date!

Singapore, terug naar de basis

Pattaya, 13/08/2008

Daar gaan we dan weer op pad en deze keer naar Singapore om nieuwe onderdelen voor mijn uitrusting te kopen. Het wordt kouder in Nederland en ik ga dit jaar nog wat koudere streken bezoeken. Thermisch ondergoed is dus geboden en waar kan ik dit beter kopen dan bij Adventure 21 in mijn geliefde Singapore? De zes dagen die tot mijn beschikking staan zullen naast deze winkelwoede gevuld worden met uiteenlopende bezigheden.
Maar voordat we daar aan toe komen moet ik eerst terug naar de basis! Met het vooruitzicht dat ik een langere reis, drie maanden, ga maken moet ik eerst weer wennen aan de slaapzalen en stapelbedden van de hostels of jeugdherbergen zoals we ze ook wel eens noemen. De reden is een mix van kosten en sociale contacten. Het is nu eenmaal zo dat je meer mensen ontmoet in een hostel dan in een hotel en een hostel kost normaal maar een fractie van de kosten van een hotel.
Het tweede nieuwtje dat ik ga uitproberen is het Couch Surfen. Een uit Amerika overgewaaid idee dat reizigers en andere sociale beesten bij elkaar moet brengen. Eenvoudig gezegd krijg je via de Couch Surf site een verzoek om iemand of enkele personen te ontmoeten, of je vraagt zelf of er iemand een bed of tijd voor je heeft. Mocht je hierover meer willen weten kijk dan maar hier: Couch Surfing 2.0. Ik heb een afspraak met een meisje in Singapore op vrijdagmiddag. Ik ben erg benieuwd en het is allemaal erg spannend. Zo maar een wildvreemde ontmoeten in een Starbucks in een enorm shopping center in Singapore.
Verder ga ik nog een beetje de toerist spelen. Natuurlijk ga ik de voorbereidingen voor de eerste SingTel Singapore Grand Prix bekijken en een rondje over het circuit lopen voor zover dat mogelijk is natuurlijk.

Er is ook een mooie tentoonstelling over Dinosauriërs in het Singapore Science Center, levensgrote reptielen en een film in het IMAX theater op een enorm scherm. Een mooi uitje als het regent!

Een andere interessante plaats om te bezoeken is het Fort Canning in Singapore. Dit geschiedenis van dit fort gaat terug naar 1823, de tijd van Sir Stamford Raffles.

Deze naam is onverbrekelijk verbonden met Malaya, Singapore en eigenlijk de eilanden van heel zuid-oost Azië.
Een leuke zijstap is dat de ontdekking van de Borobudur op Java aan hem wordt toegeschreven terwijl er geen enkel bewijs is dat hij er daadwerkelijk is geweest. Het is dan ook veel aannemelijker dat een Engelse landmeter het monument heeft ontdekt en toen de ontdekking heeft opgedragen aan Sir Stamford Raffles.
De tussenliggende momenten zullen wel worden gevuld met lange wandelingen door de stad, heerlijke koffie met gebak, Indiase kerries en Chinese wokschotels.
Vanaf morgen dus de eerste indrukken uit deze fantastische wereldstad.

Nieuwe onderdelen toegevoegd

Pattaya, 12/08/2008

Wegens de regen breng ik nu heel wat tijd achter mijn laptop door. Zo heb ik weer wat nieuwe onderdelen toegevoegd aan mijn weblog.
Onderaan mijn weblog vindt je nu een wereldkaart met landen die ik heb bezocht of ga bezoeken en rechts bovenaan een diavoorstelling van de foto's van mijn laatste reis. Het weer is verwijderd.
Morgen is er weer een verhaal en wel een voorbeschouwing over mijn bezoek aan Singapore deze week.

Tot morgen.

Nederland, mooie verhalen

Zaltbommel, 11/08/2008

Zo loop ik tijdens het surfen weer eens tegen een juweeltje van een weblog aan!

Croisabel-Woordfotograaf

Een soulbrother zal ik maar zeggen. Schitterende foto's en nog mooiere verhalen zoals ik ze later hoop te gaan schrijven.

Neem vooral een kijkje en neem de tijd, het is echt de moeite waard!